Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Τρεις κρίσεις σε λιγότερες από δέκα ημέρες. Στον Έβρο, στα ανοικτά της Χίου, στον κυβερνοχώρο. Τρία γεγονότα που θα μπορούσε κανείς να τα αντιμετωπίσει ως «ανεξάρτητα μεμονωμένα» ή να τους προσδώσει συνωμοσιολογικά χαρακτηριστικά. Να προσπαθήσουμε να αποφύγουμε το τελευταίο. Θα πρέπει, πάντως, να παραδεχτούμε ότι αν κάποιος ήθελε να τεστάρει τις αντιδράσεις μας, αυτό ακριβώς θα έκανε. Υπερβολική καχυποψία; Το παρελθόν μας διδάσκει ότι η αφέλεια και ο εφησυχασμός δεν μας βγήκαν σε καλό.
Η άρνηση των ναυτικών του τουρκικού πλοίου να δεχτούν βοήθεια από τα ελληνικά μέσα διάσωσης στα ανοικτά της Χίου και τα όσα συνέβησαν μας θύμισαν σε έναν βαθμό τα Ίμια. Τα γεγονότα στον Έβρο, με την τουρκική στρατοφυλακή να «σπρώχνει» τους 91 «παράτυπους μετανάστες» στην περιοχή Μαράσια και προς την ελληνική πλευρά, ήταν μια επανάληψη του περιστατικού της «μικρής Μαρίας», χωρίς αυτή τη φορά να υπάρχει ο «φονικός» σκορπιός του Έβρου. Ίσως επειδή ο φονιάς σκορπιός έχει να εμφανιστεί στην περιοχή μερικές εκατοντάδες χρόνια, γεγονός που δεν είχαν εκτιμήσει δεόντως οι σεναριογράφοι του σήριαλ της μικρής Μαρίας.
Για την κυβερνοεπίθεση, τέλος, γνωρίζουμε ότι χρειάστηκαν σημαντικοί οικονομικοί πόροι και ότι η επιχείρηση «στήθηκε» στο εξωτερικό. Για να μην παρεξηγηθούμε! Δεν θα τη χρεώσουμε σε κάποιον συγκεκριμένα. Δεν έχουμε αποδείξεις για κάτι τέτοιο και θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε. Αρκεί κανείς να μπορεί να βρει το κίνητρο, καθώς είναι σίγουρο ότι δεν πετάει κάποιος 100, 200 ή 300 χιλιάδες ευρώ από το παράθυρο και για να κάνει την πλάκα του. Αυτό που μας κάνει πιο προσεκτικούς είναι ο χρόνος εκδήλωσης του γεγονότος και η παράλληλη εκδήλωση και των άλλων περιστατικών. Και τι ακριβώς κατάφεραν εκείνοι που επιτέθηκαν στην τράπεζα θεμάτων; Ότι και σε όλα τα άλλα. Μας τέσταραν! Σκεφτείτε ότι αύριο η επίθεση θα μπορούσε να αφορά σοβαρές υποδομές, όπως το δίκτυο ηλεκτρισμού.
Για να βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά. Εμείς βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή με υπηρεσιακή κυβέρνηση. Και ξαφνικά άρχισε ο ουρανός να βρέχει προβλήματα. Τυχαίο; Ας πούμε ότι είναι τυχαίο. Αν και τα ίδια είχαν συμβεί και στο παρελθόν. Οι φίλοι γείτονες «κτυπούσαν» σε περιόδους που πίστευαν ότι ήμασταν σε κενό εξουσίας. Τόσες πολλές συμπτώσεις μαζεμένες είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να το αποδεχτούμε ή να το περάσουμε απαρατήρητο!
Το έχουμε πει και άλλοτε! Η Τουρκία έχει μια συγκεκριμένη λογική που δεν πρόκειται να αλλάξει εύκολα. Ακολουθεί τις ίδιες τακτικές και επιβεβαιώνει κάθε φορά τους στρατηγικούς της στόχους. Επαναλαμβάνεται με θρησκευτική ευλάβεια, καθώς προσπαθεί να μάθει από τα λάθη και τις παραλείψεις μας. Δεν έχουμε αυταπάτες! Δεν θα είναι μία εύκολη περίοδος αυτή που ακολουθεί. Η Ελλάδα χρειάζεται μια ισχυρή κυβέρνηση και αταλάντευτη θέληση να συνεχιστεί η πολιτική των τελευταίων τεσσάρων ετών. Όπως η Τουρκία δεν αλλάζει πολιτική κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες, το ίδιος πρέπει να ισχύει και για την Ελλάδα. Δουλειά τους και δουλειά μας.
Και αν μας «υποχρεώσουν» να πάμε σε διαπραγματεύσεις; Οι διαπραγματεύσεις και οι συζητήσεις δεν είναι επιζήμιες. Επιζήμιες είναι οι πολιτικές που κάποιος υποχωρεί πριν συζητήσει, ακυρώνοντας στην πράξη τον βασικό κανόνα των διαπραγματεύσεων: Πρέπει να έχεις ισχύ για να μπορείς να πεις την άποψή σου.
