Του Νίκου Φυλάγγελου
Ο γιος του Παύλου και της Ντόρας. Ο Κώστας, πλέον. Με τη δική του, αυτόνομη διαδρομή. Ο κληρονόμος της εθνικής συμφιλίωσης, που ως Δήμαρχος της ιστορικής πρωτεύουσας του δυτικού πολιτισμού, ακόμη και με τα φάλτσα και τις στρατοβοτιμονιές της θητείας του, διατηρεί το προνόμιο της “εφεδρείας” για το μέλλον των ιδεών.
Των ιδεών με τις οποίες μεγάλωσε και ο ίδιος. Σημασία ωστόσο έχει ότι με τις ιδέες αυτές μεγάλωσε η Κεντροδεξιά. Η παράταξη, μια έννοια την οποία δεν μπορούν να αντιληφθούν οι… περαστικοί από τις τάξεις της. Πολύ περισσότερο όσοι την πολέμησαν ως αντίπαλο… για μια ζωή.
Ο Κώστας Μπακογιάννης ξεκίνησε πρόσφατα μια “άβολη” συζήτηση για την έκρηξη εγκληματικότητας την οποία βιώνουν με ένταση οι γειτονιές του λεκανοπεδίου. Όχι μόνο η Αθήνα. Κάθε δήμος, κάθε γειτονιά. Με κλιμακούμενη ένταση και συχνότητα.
Η δημόσια προειδοποίηση με αποδέκτη τον καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό Τάκη Θεοδωρικάκο, δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητη στον πυρήνα της. Πέρα από τα… παρασκήνια.
Και ο πυρήνας αφορά στη διαπίστωση του προβλήματος, αντί για την άρνηση ύπαρξής του. Ένα πρόβλημα λύνεται, αν λυθεί, μονάχα από τη στιγμή που θα αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει. Ότι υφίσταται.
Αν δεν λυθεί ή δεν αντιμετωπιστεί επαρκώς το πρόβλημα της εγκληματικότητας, η Κεντροδεξιά θα έχει βαρύ εκλογικό κόστος στις κάλπες που έρχονται. Τόσο σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, στις βουλευτικές εκλογές, όσο και στις εκλογές για την Αυτοδιοίκηση, στις Περιφέρειες και τους δήμους.
Ο Κώστας Μπακογιάννης καταλαβαίνει… τι έρχεται. Επειδή γνωρίζει την κοινωνική βάση της Κεντροδεξιάς. Επειδή δεν είναι περαστικός…
