Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Αν αυτός ο (Ιερός) Βράχος είχε… στόμα, θα ντρεπόμασταν να ακούσουμε την απόγνωσή του. Η Ακρόπολη των ιδεών και της Δημοκρατίας, έγινε για ακόμη μια φορά θέρετρο ακτιβισμού, με το πανό του ΚΚΕ κατά του πολέμου.
Η πρωτοβουλία δεν είναι καταδικαστέα, τουλάχιστον όχι αυτόματα και αυθόρμητα. Η Ακρόπολη άλλωστε παραμένει ένα διαχρονικό “μέσο-μήνυμα”, που καμιά γενιά της ανθρωπότητας δεν μπορεί να υποτιμήσει ή να προσπεράσει.
Η, κατά τον Φρανσουά Μιτεράν, διαχείριση των συμβόλων ωστόσο, θα έπρεπε να διακρίνει από λογική συνέχεια και συνέπεια. Πανό για κάθε σημαντική τομή στην κοινωνική καθημερινότητα. Από τα Μνημόνια μέχρι τη διαφθορά των πολιτικών και την επί της ουσίας δυσλειτουργία της Δημοκρατίας στη χώρα μας.
Ας το κάνουμε σωστά, τουλάχιστον. Για να έχει και μεγαλύτερη αξία.
