Της Ευτυχίας Χ. Κοκκίνη Μερικές βραδινές ώρες μίας φθινοπωρινής Δευτέρας στάθηκαν αρκετές για να επιστρέψουμε σε έναν τρόπο ζωής μακριά από την προσφιλή συνήθεια της πλοήγησης στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, όπως είναι το Facebook και το Instagram. Θεωρείται βέβαιο ότι κακοφάνηκε σε μία μεγάλη μερίδα χρηστών
Της Ευτυχίας Χ. Κοκκίνη Τον τελευταίο καιρό, μετά τις διακοπές, ξεκίνησα πολλές φορές να γράψω κάποιο άρθρο με αφορμή θέματα της επικαιρότητας, όπως ήταν οι φωτιές και οι αντιπαραθέσεις αναφορικά με τον εμβολιασμό. Όλες τις φορές σταματούσα κάπου στη μέση, έγραφα-έσβηνα, προσπαθούσα να εντάξω την αντικειμενικότητα
Της Ευτυχίας Χ. Κοκκίνη Τον τελευταίο καιρό, κάθε φορά που διαβάζω στο διαδίκτυο για κακοποιητικές συμπεριφορές και δολοφονίες γυναικών από φίλους, συζύγους ή άγνωστους προς αυτές άντρες έρχεται στον νου μου η φράση που έχω πολλές φορές ακούσει από μητέρες για τους γιούς τους: Μάλαμα πουλώ
Της Ευτυχίας Χ. Κοκκίνη Τις τελευταίες ημέρες, δύο ειδήσεις τράβηξαν την προσοχή μου, τόσο αντιφατικές μεταξύ τους ως προς το περιεχόμενο τους, αλλά με κοινή συνισταμένη το νεαρό της ηλικίας των ηρώων τους. Η πρώτη είδηση αφορά τον Δημήτρη από τη Ναύπακτο, ο οποίος αρίστευσε στις Πανελλαδικές
Της Ευτυχίας Χ. Κοκκίνη Μερικές φορές, η πραγματικότητα μπορεί να ξεπερνάει τα πιο ευφάνταστα σενάρια, τις πιο απρόβλεπτες αστυνομικές ιστορίες. Ή μήπως, ο κινηματογράφος, η λογοτεχνία και η τηλεόραση αντιγράφουν σχεδόν πάντα τη ζωή; Με αφορμή την πρόσφατη τραγωδία στα Γλυκά Νερά, όπου βάσει των τελευταίων
Της Ευτυχίας Χ. Κοκκίνη Τις προάλλες, εκεί που άδειαζα την τσάντα μου, προκειμένου να ανανεώσω το περιεχόμενο της για την επάνοδο στο γραφείο, ανακάλυψα ένα μικροσκοπικό ημερολόγιο, διαφημιστικό από κάποιο κατάστημα. Παρόλο που ενημέρωνα το ημερολόγιο που είχα μόνη μου αγοράσει την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς του
Της Ευτυχίας Κοκκίνη Ήταν το πρώτο Σάββατο μετά από πολύ καιρό που ξύπνησα με την αίσθηση εκείνης της ελευθερίας που αναιρούσε κάθε κωδικό μετακίνησης. Θα μπορούσε να είναι, με ημερολογιακά κριτήρια, η Παρασκευή που είχε προηγηθεί, αλλά δεδομένης της εργασιακής καθημερινότητας, το Σάββατο φάνταζε ιδεατό στα
Της Ευτυχίας Χ. Κοκκίνη Με αφορμή την πρόσφατη αποκάλυψη για τον μεγάλο αριθμό θανάτων ηλικιωμένων σε ιδιωτικό γηροκομείο στα Χανιά, συνειδητοποίησα για ακόμη μία φορά τη ματαιότητα της εκ των υστέρων αποκάλυψης γνώσης. Σαφώς, είναι τραγικό το γεγονός της απάνθρωπης μεταχείρισης των ηλικιωμένων από τους εργαζόμενους στο
Της Ευτυχίας Κοκκίνη Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα του νέου κύματος μετάλλαξης, το οποίο οδηγεί όλο και περισσότερους στις πύλες των νοσοκομείων αναφοράς της χώρας, βρέθηκα ξανά προβληματισμένη για όσα συμβαίνουν μέσα στην όποια υπερβολή ή κυριολεξία τους. Προσωπικά, ανήκω σε εκείνους που είτε από κοινωνική
Της Ευτυχίας Κοκκίνη Μέσα στην πληθώρα των άσχημων ειδήσεων που βαραίνουν την καθημερινότητα μας, είναι επιτακτική για την ψυχική μας ισορροπία η ανάγκη αναζήτησης της ευχάριστης είδησης. Για τους ανθρώπους που προβάλλουν την αισιοδοξία ως τρόπο σκέψης τους, ακόμη και στατιστικά είναι εφικτή η παραδοχή της