Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Ακούμε από χθες φωνές πολιτικών αρχηγών οι οποίες ζητούν την παραίτηση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Γιάννη Οικονόμου για όλα όσα συνέβησαν με τους Κροάτες δολοφόνους στη Νέα Φιλαδέλφεια. Πρόκειται για τη συνήθη άσκηση λαϊκισμού που αρνείται να δει πέρα από τα προφανή. Αν μια τέτοια παραίτηση μπορούσε να λύσει τα προβλήματα, θα τη ζητούσαμε κι εμείς. Αλλά ο ολίγων ημερών υπουργός, ο οποίος αντικατέστησε τον Νότη Μηταράκη έπειτα από έναν μήνα θητεία στην Κατεχάκη, δεν έχει προλάβει καν να καθίσει στην καρέκλα του.
Ενώ, όπως πληροφορηθήκαμε, κατά τη διάρκεια συγκρότησης της κυβέρνησης άλλο μέλος της με όνομα βαρύ σαν ιστορία στο οποίο προτάθηκε το συγκεκριμένο υπουργείο αρνήθηκε να το αναλάβει γνωρίζοντας σε ποιο ναρκοπέδιο θα πατούσε. Το πραγματικό ζήτημα λοιπόν δεν είναι αν θα παραιτηθεί ο Γιάννης Οικονόμου, αλλά αν ο νέος υπουργός, ο κάθε υπουργός, έχει τη δυνατότητα και την εξουσία κατά τη διάρκεια της θητείας του να βγάλει από την παρακμή της την Ελληνική Αστυνομία. Να αποκαταστήσει την αξιοκρατία. Να ξεριζώσει τις όποιες διεφθαρμένες δομές της. Να αποβάλει τα συμφέροντα που παρεμβαίνουν στη λειτουργία της, όπως τα περιέγραψε σε επιστολή του ο προηγούμενος αρχηγός Κωνσταντίνος Σκούμας, ο οποίος κατήγγειλε κέντρα εξουσίας πίσω από τη βίαιη διακοπή της θητείας του, μόλις έναν μήνα μετά την ανανέωσή της από το ΚΥΣΕΑ.
Η διάβρωση
Η διάβρωση της ΕΛ.ΑΣ. όμως δεν είναι χθεσινή. Αρχισε την προηγούμενη δεκαετία και παροξύνθηκε την τελευταία τετραετία. Αρχισε την προηγούμενη δεκαετία, όταν ο κοριός της ΕΥΠ συνέλαβε δεκάδες μέλη της Ελληνικής Αστυνομίας να διαπλέκονται με το οργανωμένο έγκλημα. Τους εκπροσώπους του νόμου να είναι συνομιλητές με τους εκπροσώπους της παρανομίας. Εκείνους που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να διώκουν!
Το πολύ ενδιαφέρον πόρισμα 6.000 σελίδων μαζί με τα ηχογραφημένα ντοκουμέντα παραπέμφθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε κάποιο… πταισματοδικείο, όταν το τότε Μαξίμου συνειδητοποίησε ότι, αν ήθελε να προχωρήσει με βάση τα ευρήματα σε αλλαγές, θα έπρεπε να ξηλώσει τη μισή μεσαία ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας. Η κατάσταση παροξύνθηκε στην προηγούμενη τετραετία και ενδεικτικό αυτής είναι το περιεχόμενο της επιστολής του αποπεμφθέντος αρχηγού της Αστυνομίας, ο οποίος διαμαρτυρήθηκε ότι δεν έγιναν δεκτές οι εισηγήσεις του στις κρίσεις και ότι επικράτησε αναξιοκρατία. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι μετά τη δημοσιοποίηση αυτής της επιστολής η τότε ηγεσία του υπουργείου αποφάσισε το πρωτοφανές να μη γίνει τελετή παράδοσης και παραλαβής του παλαιού προς τον νέο αρχηγό, όπως δεκαετίες συνέβαινε εθιμικά, από τον φόβο μην πει κάτι παραπάνω μπροστά στις κάμερες.
Ενδεικτικές ιστορίες
Είναι επίσης ενδεικτικές δύο περιφερειακές ιστορίες που συνέβησαν μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα και δείχνουν την κατάσταση που επικρατεί σε ένα τμήμα της Ελληνικής Αστυνομίας, γεγονός που αδικεί βεβαίως δεκάδες έντιμους άντρες και έντιμες γυναίκες του σώματος, το ηθικό των οποίων καταρρακώνεται.
Η αποκάλυψη ότι αστυνομικός ήταν σε ανοιχτή επικοινωνία με καταληψίες στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου και τους… ενημέρωνε επί πολλά έτη για τον χρόνο εκδήλωσης των αστυνομικών επεμβάσεων. Η αποκάλυψη επίσης ότι αστυνομικός είχε νοικιάσει ασυρμάτους της Ελληνικής Αστυνομίας σε κακοποιούς αντί ανταλλάγματος. Οταν η διάβρωση λοιπόν έχει φτάσει σ’ αυτό το σημείο (έστω κι αν θεωρήσουμε ότι αυτά είναι μεμονωμένα γεγονότα) και αξιωματικοί που ορκίζονται να φυλάσσουν το Σύνταγμα και τους νόμους έρχονται σε ανοιχτή επικοινωνία με τους παραβάτες του κοινού Ποινικού Δικαίου, τότε γιατί να απορούμε για την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η Ελληνική Αστυνομία;
Αν υπάρχει αναξιοκρατία στον βαθμό που περιγράφεται στην επιστολή του αρχηγού και καταλύεται στην πράξη η ιεραρχία του σώματος, τότε τι μπορούμε να περιμένουμε από άντρες και γυναίκες με καταρρακωμένο ηθικό όταν τους ζητείται να κάνουν τη δουλειά τους και να ρισκάρουν τη ζωή τους για εμάς; Η διαφθορά και η αναξιοκρατία υπονομεύουν την αποτελεσματικότητα της Ελληνικής Αστυνομίας.
Θα αντιδράσει
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, το ερώτημα δεν είναι ποιος θα είναι υπουργός Προστασίας του Πολίτη τα επόμενα χρόνια, αλλά όποιος κι αν είναι υπουργός αν μπορεί να νικήσει τις παγιωμένες σχέσεις που υπάρχουν στο παρασκήνιο, όπως αυτές πιστοποιήθηκαν σε επίσημα πορίσματα μεταξύ τμημάτων της Ελληνικής Αστυνομίας και του οργανωμένου εγκλήματος με την ανοχή πιθανόν των θεσμών. Εάν η εκτελεστική εξουσία δώσει την εξουσία και τα μέσα στον υπουργό, τότε θα μπορούμε να ελπίζουμε σε μία Αστυνομία η οποία δεν θα συνοδεύει εγκληματίες από τα σύνορα μέχρι τον τόπο του εγκλήματος.
Αν δεν του δώσει τα μέσα, τότε είναι εντελώς αδιάφορο ποιος θα είναι ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Γιατί στην πραγματικότητα, μολονότι θα κάθεται στην καρέκλα, δεν θα είναι αυτός ο υπουργός. Ο υπουργός, όπως έδειξαν και τα πορίσματα της ΕΥΠ επί ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί και να βρίσκεται στον Κορυδαλλό. Ο Γιάννης Οικονόμου που γνωρίζω πάντως επ’ ουδενί μπορεί να το ανεχτεί αυτό. Θα αντιδράσει.
