Γράφει ο Τάσος Παππάς
Διάφοροι τύποι που κατέχουν κυβερνητικά πόστα ή βρίσκονται σε θέσεις επιρροής ή το καλά αμειβόμενο επάγγελμά τους είναι να κολακεύουν τους ισχυρούς, υποστηρίζουν ότι στην παρούσα φάση αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να πειθαρχούμε χωρίς δεύτερη κουβέντα στις αποφάσεις της κυβέρνησης και να μην ασκούμε κριτική γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι. Μας λένε ότι κόμματα και πολίτες οφείλουν να στρατευτούν με πάθος και να αφήσουν τις ενστάσεις για αργότερα, όταν θα έχει ηττηθεί ο εχθρός.
Τότε θα γίνει ο απολογισμός. Τώρα χρειάζεται ομοψυχία. Μερικοί εξ αυτών μάλιστα φλερτάρουν χωρίς κανέναν ενδοιασμό με μέτρα που παραπέμπουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Αν δεν έχουμε να κάνουμε με ιδιοτελείς ανθρώπους, που ακόμα και σε τόσο δύσκολες συνθήκες θεωρούν ότι το βασικό καθήκον τους είναι να εξωραΐζουν τις επιλογές της εξουσίας, σίγουρα πρόκειται για επικίνδυνα ανόητους που αν πάρουμε τοις μετρητοίς τις λιπαρές συστάσεις και τις πομπώδεις απειλές τους θα πληρώσουμε μεγάλο κόστος. Και σήμερα και στο μέλλον.
-Αραγε ήταν άσκοπη αντιπολίτευση η πίεση στην κυβέρνηση να απαγορεύσει τις συγκεντρώσεις στους ναούς; Το ζητούσαν όλα τα κόμματα, υποχρεώθηκε να το πράξει η κυβέρνηση με καθυστέρηση. Οι άθλιοι κυνηγοί ψήφων -υπουργοί και βουλευτές- που δεν δίστασαν να παίξουν με τα αισθήματα των πιστών, λούφαξαν όταν ελήφθη η απόφαση. Και χθες σωστοί και σήμερα σωστοί δεν γίνεται. Απλώς ο φαρισαϊσμός τους δεν έχει όρια. Απτόητοι θεομπαίχτες.
-Αραγε ήταν εκτός τόπου και χρόνου η πρόταση της αντιπολίτευσης να ζητήσει η κυβέρνηση σε συνεργασία με άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις την αναστολή εφαρμογής του Συμφώνου Σταθερότητας; Τελικώς αυτό αποφασίστηκε από τους εταίρους και η κυβέρνηση εξετέθη που είχε εγκαλέσει όσους εισηγήθηκαν τη συγκεκριμένη γραμμή για φτηνό λαϊκισμό. Αριστοτέχνες της μνησικακίας.
-Αραγε ήταν μίζερη κριτική η ιδέα της αντιπολίτευσης να πάρει πρωτοβουλία ο πρωθυπουργός και να συνεννοηθεί με ομολόγους του προκειμένου να διεκδικήσουν την έκδοση ευρωομόλογου; Το έκανε, και σωστά ο κ. Μητσοτάκης και οι υφιστάμενοί του καθώς και τα φερέφωνα της κυβέρνησης στα μέσα ενημέρωσης που κατηγορούσαν την αντιπολίτευση για ροπή στον τυχοδιωκτισμό γελοιοποιήθηκαν. Δεν ήταν η πρώτη φορά και φαντάζομαι δεν θα είναι η τελευταία. Εχουν εθιστεί στον αυτοεξευτελισμό.
-Αραγε κακώς η Εκτελεστική Γραμματεία της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας ζήτησε την επίταξη των κρεβατιών, των κλινικών, των εργαστηρίων, του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού του ιδιωτικού τομέα μαζί με το προσωπικό ώστε να ενταχθούν στον κρατικό σχεδιασμό για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού, καθώς και την επίταξη των 350 κρεβατιών ΜΕΘ του ιδιωτικού τομέα, την απαγόρευση διενέργειας διαγνωστικών τεστ για κορονοϊό στον ιδιωτικό τομέα; Κακώς τα κόμματα της αντιπολίτευσης τους στηρίζουν και απαιτούν από την κυβέρνηση να πάρει πίσω τα προκλητικά δώρα στους κλινικάρχες και να καλύψει γρήγορα τα κενά που υπάρχουν, διαφορετικά το σύστημα θα καταρρεύσει;
-Αραγε κακώς τα κόμματα της αντιπολίτευσης, η ΓΣΕΕ και τα συνδικάτα φωνάζουν ότι τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση για να προστατεύσει (υποτίθεται) τους εργαζομένους και τους καταναλωτές από τη ζωώδη απληστία των επιτηδείων και την αποκρουστική πρακτική των μαυραγοριτών είναι εκκωφαντικά ανεπαρκή;
-Αραγε κακώς η αντιπολίτευση και οι ενώσεις των εργαζομένων καταγγέλλουν την κυβέρνηση ότι και στο πεδίο των εργασιακών και στο πεδίο της υγείας κινείται με ταξικά μεροληπτική λογική και ότι είναι το λιγότερο υποκρισία να υποδύονται στα ΜΜΕ και ο πρωθιερέας της επιτελικής φρουράς και οι βαστάζοι του τούς προστάτες των αδύναμων;
-Αραγε είναι παλιομοδίτικος αριστερισμός όταν επισημαίνεις ότι οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα παίρνουν επίδομα πτωχοκομείου, ενώ στην Ευρώπη η κάλυψη του μισθού φτάνει -και σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνά- το 70%;
-Αραγε είναι περιττή πολυτέλεια να προειδοποιεί η αντιπολίτευση ότι αν τα βάρη κληθούν να επωμιστούν την επόμενη μέρα οι μισθωτοί, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, θα δούμε θηριώδεις ανισότητες, πολύ μεγαλύτερες απ’ αυτές που προκάλεσε η τιμωρητική σωτηρία που μας επέβαλαν οι δανειστές με τα μνημόνια;
-Αραγε κακώς ο Αλέξης Τσίπρας εξέφρασε την ανησυχία του επειδή διαπιστώνει ότι δεν έχει υπάρξει ειδική μέριμνα για τις πιο ευάλωτες ομάδες, τους πρόσφυγες, τους Ρομά, τους τοξικοεξαρτημένους, τους φυλακισμένους, τους άστεγους αναφέροντας ότι δεν πρόκειται να τους εξαιρέσει ο ιός;
-Αραγε είναι ευρωσκεπτικισμός να καυτηριάζεις την άρνηση της κυβέρνησης να καταγγείλει την εθνικιστική στάση Ευρωπαίων δεξιών ηγετών που αντιδρούν σε κάθε πρόταση αλληλεγγύης και προχωρούν σε κατάσχεση ιατροφαρμακευτικού υλικού το οποίο προοριζόταν για χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης;
Ανάγωγα
Μέρες που είναι, αντιγράφω και οι συνειρμοί δικοί σας: «Το “ωραίο ξανθό κτήνος” (του Νίτσε) είναι κατά βάθος ένας δούλος, δούλος του βασιλιά, του παπά, του νόμου, της παράδοσης -ένας αριθμός χωρίς ατομικότητα μες στο εκμεταλλευτικό κοπάδι». (Πιοτρ Κροπότκιν «Για τον ατομικισμό. Μια επιστολή στον Μαξ Νετλάου», Οι εκδόσεις των Συναδέλφων)
