Του Κυριάκου Βελισσάριου
Στο πρόσωπο του Κεμάλ Κιλιντσάρογλου, η τουρκική αντιπολίτευση βρήκε το πρόσωπο που κατάφερε να την ενώσει απέναντι στον Ταγίπ Ερντογάν. Δεν σημαίνει ωστόσο ότι βρήκε και εκείνον που θα απομακρύνει από την εξουσία τον Ταγίπ Ερντογάν.
Σε μια προσπάθεια να ενισχύσουν το προφίλ του, τα δυτικά ΜΜΕ παρουσιάζουν το τελευταίο διάστημα τον Κεμάλ Κιλιντσάρογλου ως… “Γκάντι της Τουρκίας”, με αφετηρία τη φυσιογνωμική ομοιότητά του με τον Μαχάτμα Γκάντι. Σε πολιτικό και ηγετικό αποτύπωμα βέβαια… καμία σχέση.
Οι δημοσκοπήσεις από τη γειτονική χώρα δείχνουν ότι ο Ταγίπ Ερντογάν έχει ροκανίσει τη μεγάλη διαφορά που τον χώριζε μέχρι πρότινος από τον Κεμάλ Κιλιντσάρογλου. Η πολιτική ανάλυση δεν χρειάζεται ιδιαίτερη… ευφυία. Χωρίς την εργατική τάξη στο πλευρό του, ο Κιλιντσάρογλου δύσκολα θα καταφέρει να κερδίσει τις εκλογές.
Και μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να βρει κώδικα επικοινωνίας με την εργατική τάξη.
