Του Νίκου Φυλάγγελου
Κοιτάζεις γύρω σου και βλέπεις κατεβασμένα κεφάλια. Σκοτεινά πρόσωπα. Θλιμμένα μάτια. Η Ελλάδα των διαδοχικών κρίσεων, λύγισε. Η χώρα που κουβαλάει ιστορικά το ταυτοτικό αποτύπωμα του μαιευτηρίου της Δημοκρατίας αλλά και της μήτρας των ιδεών που ενέπνευσαν τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, μοιάζει παραδομένη σε μια πρωτοφανή παρακμή.
Τα ηθικά αντανακλαστικά μας έχουν συρρικνωθεί, η απάθεια μπροστά στη σήψη θυμίζει μεταδιδόμενο νόσημα, τα άκρα και οι ακρότητες που τα συνοδεύουν εδραίωσαν συνθήκες μίσους και εθνικού διχασμού στον δημόσιο βίο, και οι Έλληνες έχασαν την ελπίδα τους για το μέλλον.
Η θύελλα της έντασης και της συχνότητας αποκρουστικών αποκαλύψεων για σοκαριστικά εγκλήματα σε βάρος μικρών παιδιών, ήρθε να διαιωνίσει τη φθορά.
Εκείνη που θα έπρεπε να έχουμε προσπεράσει…
