Μεγάλη Παρασκευή… Μια σκοτεινιασμένη, πένθιμη εικόνα, με τον διστακτικό ήλιο να προσπαθεί να ζεστάνει λίγο περισσότερο τις παγωμένες καρδιές, που γίνονται περισσότερες, στο βάρος και τη σκιά μιας μελαγχολικής πραγματικότητας. Μετρώντας απώλειες. Ανθρώπων, συναισθημάτων, στιγμών.
Η πιο ασήκωτη συναισθηματικά μέρα του χρόνου, για όσους δεν αρνούνται στον εαυτό τους τη γαλήνη της πίστης.
Τέτοιες στιγμές, που οι συζητήσεις με τον εαυτό μας φαντάζουν ατελείωτες και κυρίως αναπάντητες, η ηχώ του συμπεράσματος του Κωνσταντίνου Καβάφη, με τη διδακτική υπενθύμιση της “Ιθάκης”, διακόπτει στοχαστικά την απρόσκλητη σιωπή. Η διαδρομή. Το ταξίδι. Αυτό μετράει. Τίποτα άλλο, δεν έχει σημασία.
Αρκεί να βρίσκεις κάθε φορά το κουράγιο να συνεχίζεις. Ανεξάρτητα από το αν, στο βάθος του ορίζοντα διακρίνεται το φως της Ιθάκης. Που πάντα υπάρχει εκεί. Και σε περιμένει…
Του Μάνου Οικονομίδη
