Οι “γέροντες” και “ιδιοκτήτες” μιας ιδεολογίας που, σε επίπεδο κοινωνίας, τη συναντά κανείς μονάχα σε… λέσχες συζητήσεων. Τα… ιστορικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτοαναφορικά και με αυταρέσκεια περιγράφονται, είναι εκείνοι που, πριν τον ερχομό του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία, βολόδερναν στο πολιτικό και εκλογικό περιθώριο του 3%-5%.
Και μετά τον Αλέξη Τσίπρα, επένδυσαν στη… βουλεύτρια Έφη Αχτσιόγλου, βολική και… χειραγωγίσιμη για να εκφράσει περιθωριακά αφηγήματα, απολύτως συμβατή με τα συμφέροντα που πολέμησαν και υπονόμευσαν τον Αλέξη Τσίπρα.
Στελέχη όπως ο Νίκος Φίλης, ο Νίκος Βούτσης και ο Πάνος Σκουρλέτης, διαγκωνίζονται, σχεδόν καθημερινά, για το ποιός θα απαξιώσει περισσότερο τον Στέφανο Κασσελάκη. Στο όνομα μιας Αριστεράς που υπάρχει μόνο σε… μουχλιασμένα μυαλά.
Ούτε λόγος φυσικά για την πλήρη έλλειψη σεβασμού στην πλειοψηφία, που ανέδειξε τον Στέφανο Κασσελάκη νικητή απέναντι στην εκλεκτή τους, Έφη Αχτσιόγλου. Ταυτοτικό γνώρισμα του περιθωρίου άλλωστε, είναι διαχρονικά η… διασταλτική ερμηνεία της Δημοκρατίας και των κανόνων της. Για να το θέσουμε… ευγενικά.
Αυτό που δεν καταλαβαίνει το… χθες, είναι ότι ποτέ δεν μπόρεσε να σταματήσει το αύριο. Ούτε καν να το καθυστερήσει. Μονάχα να πολλαπλασιάσει την προσμονή για τον ερχομό του.
Απλά αδιόρθωτοι.
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
