Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2024
Μια εποχή σαν την τρέχουσα συγκυρία, παραδομένη στις αχρείαστες αβεβαιότητες και τις ανατροφοδοτούμενες ανασφάλειες τις οποίες πυροδοτεί, δεν θα μπορούσε παρά να μοιάζει ασυγχώρητα γοητευμένη από δυσερμήνευτα παράδοξα.
Η Δημοκρατία (μας) για παράδειγμα. Το λιγότερο ατελές από τα πολιτεύματα που εμπνεύστηκε η ανθρώπινη σκέψη στην εξελικτική διαδρομή της προόδου, με επίμονο συγκριτικό πλεονέκτημα την αρμονική συνύπαρξή της με το συναισθηματικό ηχόχρωμα των πολιτών οι οποίοι συνθέτουν κάθε φορά το συλλογικό υποκείμενο της κοινωνίας.
Με το έθνος μας, ιστορικά ανθεκτικό στη φθορά κάθε συγκυρίας, να διατηρεί την επίζηλη ταυτοτική κληρονομιά του «μαιευτηρίου» του δημοκρατικού πολιτεύματος. Τότε, στο εργαστήριο καινούριων και φωτεινών ιδεών της Αρχαίας Αθήνας, στη σκιά του Ιερού Βράχου της Ακρόπολης, που στέκεται αγέρωχος στη διαδοχή των εποχών, ως βιωματική ανάμνηση της πιο δημιουργικής επανεκκίνησης της ανθρωπότητας, τότε που αναζητούσε καλύτερες εκδοχές του εαυτού της.
Στη σημερινή εποχή της απρόσωπης παγκοσμιοποίησης, της αποξενωμένης ατομικότητας και της ατελούς συμβίωσης με αφορμές οι οποίες παράγουν πλεόνασμα Ιστορίας σε σχέση με τη δοσολογία που μπορούμε να καταναλώσουμε και να κατανοήσουμε, το μελαγχολικό οξύμωρο το οποίο ενσωματώνει άβολες αλήθειες, εστιάζει στις ρωγμές στο σώμα της Δημοκρατίας, παρά την αδιαμεσολάβητη πρόσβαση σε αφετηρίες γνώσης και την ανεμπόδιστη (σε σχέση με το παρελθόν) συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες.
Περισσότερες εκλογές, μεγαλύτερη συμμετοχή, «λιγότερη» Δημοκρατία. Πολίτες που γίνονται ψηφοφόροι… από συνήθεια, χωρίς να εμβαθύνουν, χωρίς να ντύνουν με συνειδησιακά χαρακτηριστικά την επιλογή τους να αναθέσουν σε κάποιο πολιτικό υποκείμενο το δικαίωμα απόφασης για την κοινή, συλλογική πρόοδο. Ηγέτες «μικροί», χωρίς όραμα και περιεχόμενο. «Ορφανοί» από την ταυτότητα της προόδου.
Τη Δημοκρατία που μας ανατέθηκε να προασπίσουμε και να ανατροφοδοτούμε με καινούριες ιδέες, ξεχάσαμε να τη φροντίζουμε. Προσπεράσαμε ως ασήμαντη λεπτομέρεια, την αυταπόδεικτη αλήθεια που ταξίδεψε η φλογερή σκέψη των αρχαίων Αθηνών στο διαρκές μέλλον της ανθρωπότητας.
Η σημαντικότερη ιδιότητα που μπορεί να διεκδικήσει και να ενδυθεί κάποιος, είναι εκείνη του πολίτη. Του υπεύθυνου, ενημερωμένου και συμμετέχοντα πολίτη. Μας το θύμισε ο Μπαράκ Ομπάμα το 2016. Συνεχίζουμε να αρνούμαστε να ακούσουμε. Και να καταλάβουμε…
