Του Μάνου Οικονομίδη
Η ηθική διάσταση της μνήμης. Αυτή που υπαγορεύει τις γενιές που έρχονται, να μην υποκύπτουν στη ντροπιαστική λήθη για τις αρχές και τις αξίες που κληρονόμησαν να υπερασπίζονται. Να μην κινούνται στο κενό. Να κινητροδοτούν τη συνέχεια.
Όταν η σχετική συζήτηση φτάνει στους κομματικούς σχηματισμούς, η ιδεολογική συνέπεια είναι το ζητούμενο που τοποθετείται απέναντι από τη βολική συνθηκολόγηση με το ματαιόδοξο συμφέρον της συγκυρίας. Με την ανοχή στους… περαστικούς και τους μετακινούμενους. Με την ασυγχώρητη υποτίμηση του γενετικού κώδικα μιας παράταξης.
Οι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα, με την εκλογή του Άρμιν Λάσετ έναντι του Φρίντριχ Μερτς στην ηγεσία του μεγαλύτερου κόμματος της Ενωμένης Ευρώπης. Του κόμματος που απέδειξε ότι… δεν ξέχασε τον προορισμό του. Και σε μια εποχή ακραίας ανασφάλειας, σύγχυσης και αποπροσανατολισμού, έσωσε την τιμή της Κεντροδεξιάς. Παρέμεινε το κόμμα του Κόνραντ Αντενάουερ, του Χέλμουτ Κολ, της Άνγκελα Μέρκελ.
Έδειξε σε όλους ότι, έστω και δύσκολα και οριακά, η “συμμαχία της αξιοπρέπειας” μπορεί να σταθεί νικηφόρα απέναντι στα άκρα και τις ακρότητες που τα συνοδεύουν. Σε μια εποχή κατά την οποία τα άκρα έχουν βρει ζωτικό χώρο εισβολής στη δημόσια σφαίρα κάθε κοινωνίας, και διαμορφώνουν μια αποκρουστική και πολιτικά αυτοκτονική ατζέντα.
Ο Φρίντριχ Μερτς ήταν το… ατύχημα από το οποίο απέδρασε η γερμανική Κεντροδεξιά. Μαζί της, η ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά. Και μαζί τους… το μέλλον μιας ηπείρου που διατηρεί εφεδρείες υπεράσπισης των μαθηματικών πράξεων της προόδου.
Η πρόσθεση και ο πολλαπλασιασμός, ιδεών και δυνάμεων, απέναντι στην υστερία της διαίρεσης και του διχασμού. Ένας σιωπηλός θρίαμβος του μέτρου απέναντι στην παρακμή του ολοκληρωτισμού των άκρων. Ο μεσαίος χώρος άντεξε.
Ένα ιστορικό “ευχαριστώ” στην… Αγγελική (Μέρκελ) της καρδιάς μας. Not today… όπως μας δίδαξε το “Game of Thrones”.
