Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Πριν από 8 χρόνια ένας προπαγανδιστικός μηχανισμός με ισχυρή παρουσία και στον κόσμο των media, προσπαθούσε να πείσει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης «δεν μπορεί». Ήταν τότε που κάποιοι πίστευαν ότι η σύμπραξη αριστεράς και νεοκαραμανλικών ήταν η νέα πολιτική πραγματικότητα στη χώρα. Έχει σημασία να κατανοήσουμε ότι ο κινητήριος μοχλός αυτού του μηχανισμού ήταν ένα σύστημα επιχειρηματικών συμφερόντων που πίστευε ότι ταυτιζόμενο με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα πετύχαιναν την ανακατανομή της πίτας στη χώρα.
Τα πράγματα δεν εξελίχτηκαν έτσι όπως τα σχεδίαζαν η τα σκεπτόντουσαν εκείνοι που θέλησαν να «ξαναγράψουν την ιστορία». Κι αυτό δε συνέβη μόνο επειδή οι δικές τους επιδιώξεις δεν έβρισκαν αντιστοιχία σε επίπεδο κοινωνίας. Αλλά και διότι πόνταραν σε αυτό που ο λαός μας λέει «κουτσό άλογο». Ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήταν ο άχαστος που διαφήμιζαν οι «ανεξάρτητες φωνές» της δημοσιογραφίας. Ούτε και ο Πάνος Καμμένος ο εκπρόσωπος του … μεσαίου χώρου. Και ηττήθηκαν καθαρά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, επειδή ο τελευταίος εκπροσωπούσε την απαίτηση του λαού για ένα καινούργιο ξεκίνημα.
Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή: Οι «άχαστοι» καταποντίστηκαν και εκείνος που δήθεν δεν μπορούσε τείνει να μείνει ο απόλυτος κυρίαρχος στην ελληνική πολιτική σκηνή. Αν δεν είναι ήδη. Αλλά αυτά είναι γνωστά πράγματα. Αποτελούν ήδη ιστορία. Το ερώτημα είναι αυτοί οι επιχειρηματικοί κύκλοι που ήθελαν μια διαλυμένη Νέα Δημοκρατία και να είναι αυτοί οι πραγματικοί πρωθυπουργοί και υπουργοί, τι κάνουν σήμερα!
Φαινομενικά έχουν συμβιβαστεί με τις ήττες τους. Τόσο με το γεγονός ότι δεν μπόρεσαν να ανακόψουν την πορεία του Κυριάκου Μητσοτάκη ή έστω να του κόψουν κάπως τα φτερά, όσο και από το ότι η επένδυσή τους στην περίπτωση Κασσελάκη αποδείχτηκε χειρότερη και τοξικότερη από εκείνη που έκαναν πριν χρόνια οι τραπεζίτης της Wall στην Enron.
Στην πραγματικότητα, όμως, δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Ακριβώς επειδή δεν έχουν μάθει ότι είναι δυνατόν να χάνουν. Κι ο στόχος τους παραμένει σταθερός: Ο κατακερματισμός των πολιτικών δυνάμεων, έτσι ώστε να υπάρξει και γι αυτούς χώρος στην πρώτη γραμμή, σε εκείνη που λαμβάνονται οι κρίσιμες αποφάσεις. Γι αυτό και πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα υποψιασμένοι σε σενάρια που θέλουν να δημιουργούνται εστίες «αντιπολίτευσης» εντός της κυβέρνησης και με αφορμή διάφορα θέματα.
Όχι, η κυβέρνηση δεν κινδυνεύει σε αυτή τη φάση από οποιαδήποτε «παρασπονδία» φίλιων δυνάμεων. Αλλά δεν βλέπουμε και κάποιον τρόπο για να «πιεστεί» ο Κυριάκος Μητσοτάκης την «κατάλληλη στιγμή». Αυτό που ίσως δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί έπειτα από 8 χρόνια όλοι αυτοί είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρισκότανε πάντα ένα βήμα μπροστά τους…
