Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Το τι θα κάνει η αριστερά είναι δικό της θέμα. Ποιόν, δηλαδή, θα επιλέξει ως οδηγό της αμαξοστοιχίας που θα την οδηγήσει στα «πάτρια εδάφη». Όπως και ήταν επιλογή του ΠΑΣΟΚ ο Νίκος Ανδρουλάκης. Η συγκυρία αυτή δίνει το περιθώριο στον Κυριάκο Μητσοτάκη να εφαρμόσει τις πολιτικές του και να αλλάξει ριζικά την χώρα. Χωρίς αντιπολίτευση; Συγνώμη, αλλά γι αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα. Εκείνο που μπορούμε είναι να πιέσουμε για μεταρρυθμίσεις χωρίς αναισθητικό!
Ποιος ήταν ο εχθρός των μεταρρυθμίσεων μέχρι σήμερα; Η αριστερά. Οι άνθρωποι ναρκοθέτησαν συνειδητά οποιαδήποτε σοβαρή προσπάθεια να προχωρήσει η χώρα μπροστά. Γιατί θα πρέπει τώρα να … κλαψουρίζουμε για το γεγονός ότι βρίσκονται σε κατάσταση διάλυσης; Για να γίνουμε αρεστοί; Να μην σώσει και γίνουμε! Αυτό που πραγματικά μας ενδιαφέρει είναι να προσχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις άμεσα, τώρα που οι οπισθοδρομική κομπανία είναι απασχολημένη με τη νομή της εξουσίας στο δικό της μαγαζί. Δε θα υπάρξει καλύτερη ευκαιρία στο μέλλον για να περάσουν σημαντικές αλλαγές, όπως είναι για παράδειγμα τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ή τώρα ή ποτέ!
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκφράζει αυτό ακριβώς το ρεύμα στην κοινωνία και γι αυτό άλλωστε κέρδισε τις εκλογές. Ο ελληνικός λαός του ζήτησε να αλλάξει τη χώρα και την ίδια ώρα καταδίκασε σε πολιτική ανυπαρξία εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που αποτελούσαν μέχρι σήμερα βαρίδι σε αυτό το ταξίδι. Η χαμηλή πτήση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Ότι οι ηγεσίες των δύο κομμάτων δε θέλουν να αντιληφθούν τι ακριβώς συνέβη τον Μάιο και τον Ιούνιο, είναι μία ακόμη απόδειξη για ποιον λόγο δεν τους αξίζει το μοιρολόι…
Και θα πορευτεί η χώρα χωρίς ουσιαστική αντιπολίτευση; Καλά τώρα, ας τα αφήσουμε αυτά. Δηλαδή, είχε η χώρα αντιπολίτευση την προηγούμενη τετραετία; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι κυρίαρχος τα τελευταία 5 χρόνια γιατί δεν είχε αντίπαλο, γιατί ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν έκαναν μία ουσιαστική πρόταση για να βελτιωθεί η καθημερινότητα των πολιτών. Θυμήθηκαν το χρέος τους απέναντι στους ψηφοφόρους στην προεκλογική και μόνο περίοδο. Ο κόσμος δεν είναι ηλίθιος. Οι λογικές του «ώριμου» φρούτου είναι καλές για εκείνους που έχουν επιλέξει την πολιτική ως επάγγελμα, αλλά δεν αλλάζουν τη ζωή των ανθρώπων.
Να συμφωνήσουμε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν απειλείται αυτή τη στιγμή παρά μόνο από τον εαυτό του. Αλλά δεν είναι δουλειά του Κυριάκου Μητσοτάκη ούτε της κεντροδεξιάς το να δημιουργηθεί ένα αντίπαλο δέος. Να συμφωνήσουμε ακόμη ότι είναι χρήσιμη μία καλή αντιπολίτευση. Αλλά και πάλι αυτή δεν είναι δουλειά της κυβέρνησης. Και εν πάση περιπτώσει, αν εκεί στην κεντροαριστερά θέλουν να διεκδικήσουν εκ νέου την εξουσία, ξέρουν ακριβώς τι πρέπει να κάνουν. Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.
Είναι όμως ικανοί να κάνουν το … άλμα; Να αποδεχτούν τα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος και να μεταλλαχθούν σε κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που είναι σήμερα; Ε λοιπόν, αυτό λέμε! Δεν είναι αυτή δική μας δουλειά!
Η δική μας δουλειά είναι να πιέσουμε την κυβέρνηση να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που δημιουργείται. Μια ευκαιρία που δύσκολα θα υπάρξει άλλη φορά στο μέλλον. Και το αστείο στην υπόθεση, αν μπορεί να υπάρξει αστείο σε μια τέτοια ιστορία, είναι ότι όσο η κυβέρνηση αυτή θα κάνει τη δουλειά της, τόσο θα απομακρύνεται το ενδεχόμενο να … πέσει ως ώριμο φρούτο. Στο χέρι του κ. Μητσοτάκη είναι να κερδίσει και μια ακόμη τετραετία. Αρκεί να κάνει αυτό που ξέρει καλά, τη δουλειά του.
