Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
Ο Φρανσουά Μιτεράν τα είχε πει όλα, για τη διαχείριση των συμβόλων. Και… πολύ νωρίτερα, ο ΜακΛούαν μας είχε εξηγήσει ότι το μέσο είναι το μήνυμα.
Μέσα σε ελάχιστες ημέρες από τη στιγμή που ανέλαβε και επισήμως τις τύχες του Twitter, μετά την εξαγορά της πλειοψηφίας των μετοχών, ο Ίλον Μασκ δημιουργεί διαρκώς καινούρια δεδομένα. Δημιουργεί γεγονότα.
Από την “απελευθέρωση” των συζητήσεων στην πλατφόρμα, μέχρι την… πληρωμή για την πιστοποίηση των χρηστών, και από τον πόλεμο που άνοιξε με τους Δημοκρατικούς στις ΗΠΑ, μέχρι το… μεγάλο στοίχημα.
Να συμβάλλει αποφασιστικά προκειμένου να τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Τη σχετική συζήτηση την άνοιξε πριν από μερικές εβδομάδες. Στο διάστημα που ακολούθησε, οι Ρεπουμπλικανοί προειδοποιούν ευθέως ότι θα πρέπει να υπάρξει άμεσα ειρήνη στην Ουκρανία, ένα μέρος των Δημοκρατικών συμφωνεί μαζί τους και στριμώχνει τον Τζο Μπάιντεν, αποκαλύπτεται “οργή” του σημερινού ενοίκου του Λευκού Οίκου για τον… αχάριστο Ζελένσκι και τα διαρκή αιτήματά του για μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια, ενώ στην Ευρώπη, στη Μεγάλη Βρετανία οι πολίτες ξεκαθαρίζουν στις δημοσκοπήσεις ότι τάσσονται κατά της συνέχισης των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας, εφόσον συνεχιστεί και επιδεινωθεί η ακρίβεια, με επίκεντρο την ενέργεια.
Μένει να… πατήσει κάποιος το κουμπί. Και ο Ίλον Μασκ δείχνει να… μην κρατιέται, για να πιστωθεί τον τερματισμό του παραλογισμού στην Ουκρανία.
