Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πλήθος τα ερωτήματα για τον Αλέξη Τσίπρα. Πού είναι; Γιατί επέλεξε μια στάση αποστασιοποίησης; Πήγε στη Βουλή στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, αλλά γιατί δεν θεώρησε σκόπιμο να πάρει τον λόγο; Τι δουλειά είχε στην Αμερική; Ηταν ένα ταξίδι αναψυχής παρέα με την οικογένειά του ή μήπως είχε και άλλα πράγματα στο μυαλό του που έχουν να κάνουν με το μέλλον του;
Πώς θα πορευτεί; Θα εκφωνεί ομιλίες όπως διάφοροι πρώην έναντι αμοιβής; Θα γράψει βιβλίο για το 2015, για μια περίοδο δηλαδή που έχει μιλήσει ο κάθε πικραμένος είτε είχε εμπλοκή στην υπόθεση είτε απλώς παρίστατο και χαιρέτιζε, αλλά ο ίδιος που ήταν ο βασικός πρωταγωνιστής ακόμη δεν έχει καταθέσει την άποψή του; Γιατί προτίμησε να πάει στο γήπεδο και να φωτογραφηθεί δίπλα στον Γιώργο Βαρδινογιάννη και τον Βασίλη Μπισμπίκη και όχι στο διαρκές συνέδριο του κόμματος που διοίκησε για καμιά δεκαπενταριά χρόνια; Υποστηρίζει κάποιον από τους υποψηφίους;
Είναι αλήθεια ότι στην πρώτη φάση έκλινε διακριτικά προς την Εφη Αχτσιόγλου, αλλά αργότερα άλλαξε γνώμη μόλις κατέθεσε την υποψηφιότητά του ο Στέφανος Κασσελάκης; Είναι τυχαίο ότι τον έβαλε στη λίστα Επικρατείας; Είναι τυχαίο ότι ο ίδιος ο κ. Κασσελάκης δηλώνει πως στην πολιτική τον φύτεψε ο Αλέξης Τσίπρας, βάζοντας βεβαίως εισαγωγικά στη λέξη φύτεψε για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις; Οι συνειρμοί όμως είναι αυτόματοι και καταργούν τα εισαγωγικά.
Τι θα κάνει την επόμενη μέρα; Θα στηρίξει τον νέο πρόεδρο ή θα επιχειρήσει να τον καθοδηγεί από το παρασκήνιο; Εχει τελειώσει με τη μαχόμενη πολιτική; Σε τόσο μικρή ηλικία; Μήπως περιμένει να δει προς τα πού θα πάει το πράγμα; Σε περίπτωση που οι εξελίξεις είναι αρνητικές στον ΣΥΡΙΖΑ, πώς θα αντιδράσει αν τον καλέσουν να σώσει την παράταξη;
Κι αν συμβεί αυτό και δεχτεί, θα συνεχίσει με τον ΣΥΡΙΖΑ ή θα φτιάξει άλλο κόμμα; Αυτά και μερικά άλλα κυκλοφορούν. Τι έχει βάση και τι είναι αποκύημα φαντασίας (νοσηρής ή υγιούς) ουδείς μπορεί να το βεβαιώσει. Εκτός από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα. Κάποιοι νομίζουν ότι μπορούν να το κάνουν για λογαριασμό του.
Οπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, υπάρχουν άνθρωποι εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ που ισχυρίζονται ότι είναι συνομιλητές του Τσίπρα, λένε ότι είναι σε θέση να ξέρουν τις προθέσεις του και διαδίδουν τη μία ή την άλλη άποψη για το τι σκέφτεται και τι επιθυμεί ο τέως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Το πιθανότερο πάντως είναι πως υποδύονται τους συνομιλητές του Τσίπρα και το κάνουν αυτό είτε για να φανούν χρήσιμοι σε διάφορους (τώρα ή αργότερα) είτε για να τους υπολογίζουν εκείνοι που θα πάρουν το πάνω χέρι στο κόμμα και θα επιδιώξουν όχι τη ρήξη με το παρελθόν αλλά την τομή μέσα από τη συνέχεια, σύμφωνα με το ρητορικό σχήμα που διακινούν (με παραλλαγές) όλοι οι υποψήφιοι για την προεδρία.
Το φαινόμενο το έχουμε δει και με άλλους πρώην. Με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή παλιά, με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη αργότερα, με τον Κώστα Σημίτη, τον Κώστα Καραμανλή, τον Γιώργο Παπανδρέου, τον Αντώνη Σαμαρά, τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν υπήρξε ποτέ πρώην, οπότε βγαίνει από τον κανόνα. Ο Κώστας Σημίτης γράφει βιβλία και άρθρα. Ο Αντώνης Σαμαράς μιλάει στη Βουλή, δίνει συνεντεύξεις, παρεμβαίνει στο εσωτερικό της Ν.Δ. και στη δημόσια συζήτηση κυρίως για τα λεγόμενα εθνικά θέματα. Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ενεργός. Ο Κώστας Καραμανλής μίλησε ελάχιστα από τότε που παραιτήθηκε. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος κινείται στο πεδίο της μεταπολιτικής. Ποιο μοντέλο πρώην θα υιοθετήσει ο Αλέξης Τσίπρας; Εκτός αν το «πρώην» γι’ αυτόν είναι μια προσωρινή ιδιότητα.
Ανάγωγα
Κυριάκος Μητσοτάκης: «Φοβάμαι ότι τα ανέμελα καλοκαίρια, έτσι όπως τα ξέραμε ή όπως υπήρχαν ενδεχομένως στο φαντασιακό μας υποσυνείδητο, θα πάψουν να υπάρχουν και τα καλοκαίρια που θα έρχονται από εδώ και στο εξής η πιθανότητα είναι ότι θα είναι ολοένα και πιο δύσκολα». Να τα ξεχάσουμε τα ανέμελα καλοκαίρια. Με την ανέμελη κυβέρνηση τι κάνουμε;
