Τάσος Παππάς: Οι… ενοχλητικές ερωτήσεις

Το ερώτημα είναι αν πείθουν. Εξαρτάται από την ποιότητα της επιχειρηματολογίας τους, τη ρητορική δεινότητά τους και τη συγκυρία. Δεν θα γίνει κάτι διαφορετικό και τούτη τη φορά, αν εξαιρέσουμε ότι την αξιωματική αντιπολίτευση θα εκπροσωπήσει ένα καινούργιο πρόσωπο που θα έχει εκλεγεί πρόεδρος μία μέρα πριν από την άνοδό του στη Θεσσαλονίκη, εφόσον χρειαστεί και δεύτερος γύρος για την ανάδειξή του στην κορυφαία θέση.

Κατά κανόνα οι κεντρικές ομιλίες των πολιτικών αρχηγών στους φορείς, στα στελέχη της δημόσιας διοίκησης και του κράτους (πρόσκληση λαμβάνει ο κάθε πικραμένος, άλλωστε οι συνάξεις αυτού του είδους προσφέρονται για φωτογραφίες) είναι βαρετές, γεμάτες αφόρητες κοινοτοπίες, στομφώδεις μεγαλοστομίες και βαρύγδουπα συνθήματα. Ελάχιστοι δίνουν σημασία και οι περισσότεροι απ’ αυτούς που θα τις παρακολουθήσουν από τις τηλεοράσεις θα τις έχουν ξεχάσει λίγα λεπτά μετά την ολοκλήρωσή τους, έστω κι αν αναλάβουν να τις εκλαϊκεύσουν οι μηχανισμοί προπαγάνδας.

Οι πρωθυπουργοί αν είναι νωπή η λαϊκή ετυμηγορία υποστηρίζουν ότι έχουν παραλάβει καμένη γη και άδεια ταμεία, αν όμως έχουν παραλάβει από τον εαυτό τους (όπως τώρα) διακινούν με τον αέρα κυρίαρχου τον ανεδαφικό οπτιμισμό τους, εκτός αν όλα γύρω τούς στέλνουν ανησυχητικά μηνύματα, οπότε καλούν τους πολίτες να μη ζητάνε τους λαγούς με τα πετραχήλια που αυτοί τους είχαν τάξει την προηγούμενη περίοδο για να υφαρπάξουν τις ψήφους τους. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κινδυνολογεί και οι επικεφαλής των μικρότερων κομμάτων διακρίνονται για τη σεχταριστική αλαζονεία τους.

Κατά κανόνα επίσης οι ειδήσεις βγαίνουν στις συνεντεύξεις Τύπου την επόμενη μέρα, κυρίως από τους δημοσιογράφους που δεν διστάζουν να θέσουν ενοχλητικές ερωτήσεις, που τολμούν να ζητήσουν εξηγήσεις για πράξεις και παραλείψεις των συνεντευξιαζόμενων, που επιμένουν σε θέματα που δεν βολεύουν τους πολιτικούς αρχηγούς, που αδιαφορούν για τα χαρτάκια (παλιότερα γινόταν αυτό, σήμερα υπάρχουν τα κινητά) με τις στημένες ερωτήσεις που τους δίνουν οι συνεργάτες των πολιτικών αρχηγών, που αρνούνται δηλαδή να συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις των ανθρώπων των προέδρων.

Δυστυχώς δεν έχουν τη δυνατότητα για διευκρινιστικές ερωτήσεις όταν οι πολιτικοί αρχηγοί, κατάλληλα εκπαιδευμένοι από τα επιτελεία τους, πετούν την μπάλα στην εξέδρα – κάτι που είναι σύνηθες στις συνεντεύξεις αυτού του τύπου. Δυστυχώς οι «ύποπτοι» δημοσιογράφοι είτε δεν παίρνουν ερωτήσεις (το κάνει συστηματικά τούτη η κυβέρνηση) είτε παίρνουν πολύ αργά γιατί οι οργανωτές των συνεντεύξεων θέλουν να προστατεύσουν τους αρχηγούς τους. Αυτή είναι η δουλειά τους, γι’ αυτήν πληρώνονται.

Ξέρουν ότι τα όρια αντοχής όσων παρακολουθούν τις συνεντεύξεις δεν είναι απεριόριστα -το πολύ μία ώρα και μάλλον πολύ λέω-, συνεπώς μια επικίνδυνη ερώτηση σε προχωρημένη ώρα από δημοσιογράφο που εργάζεται σε μέσο ενημέρωσης που δεν γουστάρουν, λίγοι θα την ακούσουν. Λέτε φέτος να έχουμε κάτι άλλο;

Ο πρωθυπουργός θα θριαμβολογήσει (η μανιέρα του), θα σαλπίσει ξανά την επέλαση κατά του λαϊκισμού (των άλλων, όχι του δικού του), θα καυχηθεί για τα… επιτεύγματά του (πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι) και ο/η νέος/α αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα δώσει εξετάσεις με τον νέο ρόλο για να αποδείξει ότι υπάρχει εναλλακτική λύση. Αυτός ή αυτή θα έχει ακόμη ένα βάρος. Να πείσει τους εσωκομματικούς αντιπάλους ότι μπορεί να ανταποκριθεί και το κομματικό κοινό ότι αξίζει τη θέση.

Ανάγωγα

Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, υπουργοί και της προηγούμενης και της σημερινής κυβέρνησης (οι ίδιοι είναι) έχουν καταργήσει τις συνεντεύξεις Τύπου. Προτιμούν να ανακοινώνουν τις πολιτικές τους σε χαλαρές συζητήσεις στα φιλικά τηλεοπτικά δίκτυα. Λογικό. Δεν χρειάζεται ούτε να απολογούνται για τα πεπραγμένα τους ούτε να απαντούν σε ενοχλητικές ερωτήσεις.