Γράφει ο Τάσος Παππάς
Στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ παρέπεμψε το θέμα των διαγραφών των τεσσάρων στελεχών η Επιτροπή Δεοντολογίας. Οχι για να αποφασίσει, αλλά για να γνωμοδοτήσει. Αυτό σημαίνει ότι την τελική ευθύνη την έχει η Επιτροπή Δεοντολογίας.
Θα μετρήσουν η πρόταση του προέδρου και η γνώμη των μελών της Κεντρικής Επιτροπής; Θα μετρήσουν, όμως δεν θα είναι δεσμευτικές για το πειθαρχικό όργανο. Είναι πολύ δύσκολο θέμα στον ΣΥΡΙΖΑ οι διαγραφές. Σε άλλα κόμματα, σε άλλες εποχές, αποφάσιζε ο αρχηγός και τα όργανα συμφωνούσαν. Δεν πέρναγε από το μυαλό των μελών του πειθαρχικού ότι θα μπορούσαν να κάνουν κάτι διαφορετικό.
Για παράδειγμα στο ΠΑΣΟΚ, ο ιδρυτής του κόμματος Ανδρέας Παπανδρέου έθετε όσους διαφωνούσαν δημοσίως με τις επιλογές του εκτός κόμματος και ερχόταν στη συνέχεια το πειθαρχικό συμβούλιο να επικυρώσει. Δεν το έλεγες αυτό και… πλέρια εσωκομματική δημοκρατία. Στη σημερινή Νέα Δημοκρατία αποφασίζει ο αρχηγός της για τις διαγραφές στελεχών και αργότερα για την επιστροφή τους στο κόμμα και τα αρμόδια όργανα απλώς εκδίδουν τις ανακοινώσεις. Δεν το λες αυτό πρακτική που ταιριάζει στο πιο φιλελεύθερο και δημοκρατικό κόμμα της χώρας όπως κομπορρημονεί (μάλλον ασχημονεί) ο πρόεδρός του.
Ας επιστρέψουμε όμως στον ΣΥΡΙΖΑ. Ποια είναι τα μέτρα που μπορεί να πάρει η Επιτροπή Δεοντολογίας:
● Η πλήρης απαλλαγή των τεσσάρων. Η δικαίωση των τεσσάρων θα είναι μια απόφαση -κόλαφος για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανο Κασσελάκη. Στην ουσία θα έχουμε ευθεία αμφισβήτησή του και θα πυκνώσουν οι φωνές που θα του ζητούν να παραιτηθεί.
● Η επίπληξη στους τέσσερις. Πολύ ήπια ποινή, χάδι θα λέγαμε, αν κρίνουμε από τη μέχρι τώρα στάση τους στον εσωκομματικό εμφύλιο.
● Η αναστολή της κομματικής ιδιότητας για κάποιο διάστημα. Στην περίπτωση αυτή έχουμε και τιμωρία (εκδοχή που θα ικανοποιήσει τον πρόεδρο και τα στελέχη της πλειοψηφίας) και επιείκεια, αφού θα δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία στους τέσσερις να επανακάμψουν (εφόσον βεβαίως το θέλουν).
● Η διαγραφή. Θα έχουμε οριστική ρήξη των σχέσεων της εσωκομματικής αντιπολίτευσης με την πλειοψηφία και ο δρόμος για την αποχώρηση και τη διάσπαση θα είναι ορθάνοιχτος.
Υπάρχει περίπτωση να βρεθεί λύση στο πρόβλημα χωρίς θύματα; Δύσκολο, αλλά όχι απίθανο. Ποια είναι η προϋπόθεση; Να πέσουν οι τόνοι, να σταματήσουν τα μαχαιρώματα και οι κριτικές εκτός πολιτικού πλαισίου, να βάλουν και οι δύο πλευρές νερό στο κρασί τους, να αποσύρουν τις μαξιμαλιστικές επιδιώξεις τους, με άλλα λόγια να δεχθούν να αυτοταπεινωθούν για το καλό του κόμματός τους.
Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Οι τέσσερις να κάνουν αυτοκριτική για μερικά από αυτά που είπαν δημοσίως εναντίον του κ. Κασσελάκη, κυρίως για κείνα που ήταν προσωπικά και προσβλητικά και ο κ. Κασσελάκης να μην επιμείνει στην πρότασή του για διαγραφή των τεσσάρων και να καλυφθεί με μια ποινή λιγότερο σκληρή. Ακούγεται αυτό λίγο… χριστιανικό, αλλά είναι και πολιτικό. Πρέπει όμως κάποιος να πάρει την πρωτοβουλία και να κάνει το πρώτο βήμα. Εκτός αν δεν το επιθυμούν. Εκτός δηλαδή αν ο κ. Κασσελάκης δεν θέλει τους τέσσερις στο κόμμα, θεωρώντας ότι είναι εσωτερικός εχθρός και οι τέσσερις δεν θέλουν να παραμείνουν στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν τους εκφράζει και έχουν αποφασίσει να πορευτούν μαζί με άλλους ομοϊδεάτες τους αυτόνομα, δημιουργώντας ένα νέο σχήμα.
Ανάγωγα
Μα, καλά, είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Παρακολουθούσαν το τηλέφωνο και της εισαγγελέως που ήταν στην ΕΥΠ, η οποία υπέγραφε χωρίς δεύτερη σκέψη τα έγγραφα για τις παρακολουθήσεις άλλων; Δεν την εμπιστεύονταν; Ηθελαν να μάθουν κάτι για να την κρατούν στο χέρι; Ο παρακρατικός μηχανισμός σε στιγμές απύθμενης γελοιότητας. Είμαστε όμως κράτος δικαίου, παράδειγμα για όλη την Ευρώπη, όπως διατυμπανίζει ο αρχηγός της κυβέρνησης των ατσίδων.
