Γράφει ο Τάσος Παππάς
Κι όμως, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διέψευσαν όλους όσοι προέβλεπαν συγκρούσεις, συντροφικά μαχαιρώματα, δίκες προθέσεων και γενικώς ένα κλίμα τεταμένο με ανοιχτά τα ενδεχόμενα και της συρρίκνωσης και της διάσπασης.
Κατάφεραν να συμφωνήσουν στα περισσότερα θέματα και να χαράξουν έναν οδικό χάρτη για να συζητηθούν τα προβλήματα που προέκυψαν μετά την αιφνιδιαστική παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα. Και αυτά που αφορούν τη διαδοχή και αυτά που αφορούν την ιδεολογία, τη στρατηγική και τον πολιτικό προσανατολισμό του κόμματος.
Το θέμα της διαδοχής, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα έχει κριθεί μέχρι τα μέσα του Σεπτέμβρη. Απέφυγαν δηλαδή τις δύο μεγάλες παγίδες που έχασκαν μπροστά τους και θα τους κατάπιναν, αν δεν πρόσεχαν. Ούτε τσάτρα-πάτρα για να αποκτήσουν γρήγορα ηγεσία, ούτε όμως τα ζώα μου αργά σαν να είναι το κέντρο του κόσμου.
Με το ερώτημα «τι κόμμα θέλουμε, ποιο πρέπει να είναι το στίγμα του» θα αναμετρηθούν τα στελέχη και τα μέλη από τώρα μέχρι το τέλος του φθινοπώρου, όταν θα γίνει κατά πάσα πιθανότητα το προγραμματικό συνέδριο. Φυσικά δεν είναι φρόνιμο να πιστέψουμε ότι όλες οι παθογένειες των κομμάτων της Αριστεράς, που εμφανίζονται είτε ύστερα από βαριές εκλογικές ήττες είτε ύστερα από τη συνειδητοποίηση ότι οι ιδεολογικές διαφορές στο εσωτερικό τους είναι αγεφύρωτες, θα φασκιωθούν και όλα θα κυλήσουν ομαλά.
Η ιστορία της Αριστεράς είναι γεμάτη με εμφύλιες συρράξεις και για σοβαρά ζητήματα και για ήσσονος σημασίας θέματα. Ωστόσο, για την ώρα φαίνεται πως οι τάσεις και τα ρεύματα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ βρήκαν ένα πλαίσιο συμφωνίας και έστειλαν το μήνυμα στον απογοητευμένο κομματικό πληθυσμό και στο ζαλισμένο εκλογικό ακροατήριό του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρει τον δρόμο του ανοίγοντας έναν νέο κύκλο, όπως άλλωστε το ζήτησε και ο Αλέξης Τσίπρας.
Η γραμμή «προχωράμε και βλέπουμε» μέχρι την οριστική εκκαθάριση των ανοιχτών μετώπων (ηγεσία, προγραμματικό συνέδριο) θα συναντήσει εμπόδια. Το πρώτο έχει να κάνει με τη δημόσια σκηνή. Οσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα συζητά για τη νέα ηγεσία του και τον νέο ρόλο του, η Δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη θα κυβερνά με το γνωστό αλαζονικό ύφος και θα προωθεί το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμά της.
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να απουσιάζει; Δεν οφείλει να οργανωθεί τουλάχιστον στο κοινοβουλευτικό πεδίο για να ασκεί κριτική στις κυβερνητικές πρωτοβουλίες και να καταθέτει τις δικές του προτάσεις, τις οποίες όμως θα πρέπει να έχει επεξεργαστεί; Αυτονόητο για ένα κόμμα που θέλει να είναι κόμμα εξουσίας. Το «όχι σε όλα» είναι μια κάποια λύση, όχι πάντως αποδοτική, όπως φάνηκε τα προηγούμενα χρόνια.
Επίσης η λεγεώνα των στρατευμένων μέσων ενημέρωσης, που προς το παρόν έχει αποσυρθεί στους στρατώνες της για ξεκούραση και ανεφοδιασμό, θα επιτεθεί με μανία στη νέα κατάσταση με τα γνωστά όπλα που αποδείχτηκαν αποτελεσματικά στο παρελθόν: ψέματα, δολοφονίες χαρακτήρων, κατηγορίες για ακροαριστερό λαϊκισμό. Δεν πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να βρει τρόπους να αμυνθεί; Δύσκολη όντως αποστολή με δεδομένη την κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή της ενημέρωσης, ωστόσο είναι υποχρεωμένος να μη μείνει με τα χέρια σταυρωμένα, κλαίγοντας τη μοίρα του και καταγγέλλοντας τη διαπλοκή. Επιπλέον, στο τέλος Αυγούστου κλείνει η διαδικασία για τις υποψηφιότητες στις περιφέρειες και τους δήμους.
Ποιος Ή ποιο όργανο θα αναλάβει την ευθύνη της διαχείρισης; Ποιος ή ποιο όργανο θα βολιδοσκοπήσει τα κόμματα του λεγόμενου προοδευτικού τόξου προκειμένου να υπάρξουν, όπου είναι δυνατόν, κοινές υποψηφιότητες για να σπάσει η παντοδυναμία της Δεξιάς στις περιφέρειες και τους δήμους; Θα τη δώσει αυτή τη μάχη ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα περιοριστεί σε μερικές ντουφεκιές στον αέρα, έτσι για τα μάτια του κόσμου;
Ανάγωγα
Κοιτώντας προσεκτικά την αίθουσα της Βουλής κατά τη διάρκεια της ορκωμοσίας θα διαπιστώνατε ότι το… πέμπτο σε δύναμη κόμμα ήταν το «κόμμα» των ρασοφόρων – υψηλόβαθμων και χαμηλόβαθμων. Κοσμικό κράτος είμαστε κατά τ’ άλλα.
