Γράφει ο Τάσος Παππάς
Αμετανόητος ο Τσίπρας. Ξύπνησε ο αντιευρωπαϊσμός του. Μας έλεγε ότι τον είχε καταχωνιάσει και προσπαθούσε να μας πείσει ότι δεν έχει καμία σχέση με τον Τσίπρα του 2015.
Δείτε τι ξεστόμισε ο αθεόφοβος: «Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι ημιτελές που δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες οραματιστών ηγετών των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών. Σε πλείστες, μάλιστα, περιπτώσεις, η αναποτελεσματικότητα, η εσωστρέφεια και η απογοήτευση είναι διάχυτες. Κοντόφθαλμες πολιτικές, υπαγορευόμενες από στενά συμφέροντα κρατών – μελών, υπονομεύουν την κοινή προσπάθεια ή καταλήγουν σε ασυνεννοησία και διενέξεις. Τα μειωμένα ανακλαστικά, η βραδεία αντίδραση στην αντιμετώπιση κρίσεων, όπως η πανδημία και το μεταναστευτικό, έχουν οδηγήσει όχι απλώς σε στασιμότητα, αλλά ίσως και σε υποχώρηση της προοπτικής για ευρωπαϊκή ολοκλήρωση». Τα ύστερα του κόσμου. Ούτε ο Μελανσόν τέτοια λόγια.
Και δεν έμεινε εκεί. Εβγαλε και τον Πούτιν από μέσα του: «Οποιος υποστηρίζει την ολοκληρωτική νίκη οιασδήποτε των αντιμαχόμενων πλευρών είτε ουρανοβατεί είτε υστερόβουλα ευνοεί τη διαιώνιση της σύγκρουσης. Και, πάντως, πρωτίστως η Ευρώπη βλάπτεται από την παράταση του πολέμου και τις συνέπειές του. Αντί όμως να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναζήτηση διεξόδου, άγεται και φέρεται αμήχανη και συρόμενη από επιλογές τρίτων. Ακόμα χειρότερα, εμφανίζεται συχνά διαιρεμένη σε σχέση με τις πολιτικές της προτεραιότητες στην κρίση αυτή. Αν όμως η Ευρώπη η ίδια δεν βγει μπροστά για να τερματιστεί ο πόλεμος, που διεξάγεται στο δικό της έδαφος, ο ορίζοντας μόνο ζοφερός μπορεί να χαρακτηριστεί. Και ο νοών νοείτω». Βούτυρο στο ψωμί του Ρώσου δικτάτορα.
Μην πέφτετε από τα σύννεφα. Ο Τσίπρας ποτέ δεν έκρυψε τη συμπάθειά του για τον Πούτιν. Σ’ αυτόν είχε προστρέξει το 2015 για οικονομική βοήθεια. Και, βεβαίως, επιμένει ότι οι δανειστές, αυτοί που έβαλαν πλάτη για να γλιτώσουμε, μας φέρθηκαν βάναυσα.
Ιδού το σαχλό επιχείρημά του: «Αντί ταχείας και αποφασιστικής αντίδρασης, επικράτησε σύγχυση, δυστοκία στη λήψη αποφάσεων, έλλειψη αλληλεγγύης, ενίοτε και υστεροβουλία. Η περίπτωση της χώρας μας υπήρξε χαρακτηριστική. Προφανώς, δεν αμφισβητούνται δικές μας αδυναμίες και λάθη. Δεν αμφισβητείται όμως ότι και η συνταγή που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, πέρα από συγκεκριμένα αυτονόητα και υπερήμερα μέτρα, ήταν εν πολλοίς εξοντωτική, τιμωρητική και προς παραδειγματισμό άλλων. Ούτε αμφισβητείται ότι απέτυχαν σε όλες σχεδόν τις προβλέψεις τους, όπως άλλωστε παραδέχθηκαν και οι ίδιοι, βεβαίως κατόπιν εορτής». Δηλαδή τους ζητάει και τα ρέστα επειδή μας έσωσαν. Θράσος απύθμενο από τον αρχηγό του ακροαριστερού λαϊκισμού.
Αμ’ ο άλλος, ο τύπος που έκλεισε τις τράπεζες και μεθόδευε την έξοδο της χώρας από το ευρώ; Ο Βαρουφάκης ντε, αυτός με το ένα «ν» στο μικρό του όνομα. Διέπρεψε στο άθλημα του ευρωσκεπτικισμού, με το γνωστό ειρωνικό υφάκι του. Θα φρίξετε, αλλά καλό είναι να ξέρετε τι έχει στο μυαλό του ο παρ’ ολίγον ολετήρας.: «Σύγκλιση – Συνοχή – Αλληλεγγύη – Ευημερία – Ελευθερία. Σύγκλιση τότε των λαών της Ευρώπης, των οικονομιών τους, της ανάπτυξης και των πολιτισμικών σταθερών τους. Σήμερα, σημειώνονται μόνον σοβαρές αποκλίσεις! Και ατέλειωτες τριβές…
Οπου, για παράδειγμα, η Γερμανία στηρίζει την εγκατάλειψη της ενέργειας από τον άνθρακα. Ομως, λίγο αργότερα, αγκαλιάζοντας τον άνθρακα, εγκαινιάζει… λιγνιτικά εργοστάσια στην ίδια την επικράτειά της! Κι ύστερα εγκαταλείπει τα πυρηνικά της εργοστάσια -που δεν εκλύουν διοξείδιο του άνθρακα. Για να αγοράσει όμως φθηνή πυρηνική ενέργεια από πού; Από τη γειτονική Γαλλία! Η οποία, όμως, τι; Είχε ήδη αρχίσει να εγκαταλείπει την πυρηνική ενέργεια. Μέχρι που, λόγω της κρίσης, τώρα προγραμματίζει και πάλι νέα πυρηνικά εργοστάσια. Αλαλούμ! Κανονικό χάος. Αυτά που μόλις ανέφερα δεν φωτογραφίζουν καμία Ενωμένη Ευρώπη. Πώς λοιπόν θα γίνει ποτέ πραγματικότητα η σύγκλιση σε αμοιβές, σε δημοσιονομικές πολιτικές, σε οτιδήποτε;».
ΥΓ.: Επαιξα με τα νεύρα σας; Συγγνώμη. Προσδεθείτε. Προσγειωνόμαστε. Τα παραπάνω δεν τα είπαν ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης, αλλά ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς. Με τις υγείες σας.
Ανάγωγα
Παρακράτος στις υποκλοπές βλέπουν οι πάντες, εντός και εκτός επικράτειας. Για παρακράτος στα καύσιμα έκανε λόγο η Μαρία Ζάγκα, πρόεδρος των βενζινοπωλών Αττικής και υποψήφια βουλεύτρια Νότιου Τομέα Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία. Μίζεροι. Γκρινιάρηδες. Κολλημένοι. Παρακράτος ναι, αλλά όχι του σχοινιού και του παλουκιού, όπως παλιά με τα τρίκυκλα και με τα δέντρα που ψήφιζαν. Παρακράτος επιτελικό.
