Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: “Εφημερίδα των Συντακτών”
Διχασμένη η ελληνική κοινωνία, αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και μάλλον αρνητική για την τεκνοθεσία. Αναμενόμενο. Καινούργιο ζήτημα, δεν έχει συζητηθεί επί της ουσίας, για την ώρα δεσπόζουν τα στερεότυπα, αφού «είναι στη φύση των πραγμάτων ο ορθός λόγος να προχωρά αργά» (Ροβεσπιέρος).
Ποιος δικαιούται να έχει άποψη; Ολοι και όλες. Και η Εκκλησία; Σαφώς. Υπάρχουν τρόποι ώστε η αντιπαράθεση να γίνει πολιτισμένα; Υπάρχουν. Είναι σοβαρό επιχείρημα να χαρακτηρίζονται τα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών αξεσουάρ ή κατοικίδια; Προφανώς όχι. Τέτοιου τύπου προσεγγίσεις φανατίζουν.
Εχει μεγάλη παράδοση η διοίκηση της Εκκλησίας στην πόλωση. Κάθε φορά που ένιωθε πως απειλούνται τα ιερά και τα όσια της φυλής και της Ορθοδοξίας, όπως αυτή τα αντιλαμβανόταν, ξεχνούσε το αγαπητικό μήνυμα του ιδρυτή της, οργάνωνε εκστρατείες μίσους, κινητοποιούσε τους πιστούς και τους καλούσε να αντισταθούν για να αποτρέψουν τη βεβήλωση που υποτίθεται πως επιχειρούσαν να κάνουν στα θεμέλια της Ελλάδας είτε οι ατίθασες (μόνο στα λόγια όπως αποδείχτηκε) κυβερνήσεις είτε διάφορες κοινωνικές ομάδες.
Και είχε μπόλικες επιτυχίες. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου είχε δεσμευτεί ότι ο πολιτικός γάμος θα είναι υποχρεωτικός. Εκανε πίσω. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου είχε ταχθεί υπέρ του χωρισμού Κράτους και Εκκλησίας. Εκανε κι εδώ πίσω. Ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα είχε στο πρόγραμμά του τον χωρισμό Κράτους – Εκκλησίας. Ο υπουργός Παιδείας της κυβέρνησής του, Νίκος Φίλης, ο οποίος πίστεψε ότι ήρθε ο χρόνος γι’ αυτήν τη μεταρρύθμιση, καρατομήθηκε επειδή το ζήτησε ο αρχιεπίσκοπος.
Καμία κυβέρνηση (δεν αναφέρομαι στις δεξιές κυβερνήσεις, αλλά σ’ αυτές του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ) δεν τόλμησε να ακουμπήσει το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας, αν και είχαν υποσχεθεί ότι θα το πράξουν. Φοβήθηκαν, υποχώρησαν, συμβιβάστηκαν και έτσι η ηγεσία της Εκκλησίας πίστεψε ότι είναι πανίσχυρη και καμιά κυβέρνηση δεν πρόκειται να θίξει τα συμφέροντά της. Ναι, για συμφέροντα πρέπει να μιλάμε, αφού οι επιχειρηματικές δραστηριότητες της ηγεσίας της Εκκλησίας είναι πλούσιες και απλωμένες σε πολλά πεδία.
Υπήρξε όμως και ένα ζήτημα που πήρε τεράστιες διαστάσεις, προκάλεσε ρήξεις στο εσωτερικό ορισμένων κομμάτων, έβγαλε κόσμο στους δρόμους, έπεσαν χιλιάδες υπογραφές κάτω από εμπρηστικά κείμενα, οι ιεράρχες φώναζαν δυνατά και προειδοποιούσαν ότι έρχεται ο «όξω από ’δώ» με τη μάσκα του αιρετικού Ευρωπαίου, οι ιερείς από τους άμβωνες προέτρεπαν τους πιστούς να πολεμήσουν με όλα τα μέσα, αλλά η ηγεσία της Εκκλησίας ηττήθηκε κατά κράτος. Μιλάω για το θέμα της αναγραφής του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες. Από τη μια πλευρά ο τότε αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, η Ακρα Δεξιά (εντός και εκτός της Ν.Δ.) και από την άλλη η κυβέρνηση Σημίτη (όχι όλα τα μέλη της), το ΠΑΣΟΚ (με πολλές διαφωνίες) και η Αριστερά.
Είδαμε και ακούσαμε χοντράδες από ιεράρχες που θα έκαναν τον Ιησού να αρπάξει το φραγγέλιο, είδαμε και ακούσαμε τον Χριστόδουλο να ξιφουλκεί κατά της Δύσης και του Διαφωτισμού, να δηλώνει ότι προτιμά το τουρκικό φακιόλι από την παπική τιάρα, είδαμε μεγάλες συγκεντρώσεις στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, ωστόσο η κυβέρνηση (βασικά η ηγεσία της) δεν υποχώρησε. Σήμερα; Θα επιμείνει ο κ. Μητσοτάκης στο θέμα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και της τεκνοθεσίας; Θα αδιαφορήσει για τις αντιδράσεις του Σαμαρά (δαιμονικά απείθαρχος), του Βορίδη (σκληρός στα ιδεολογικά), του Γεωργιάδη (κατεργάρης); Στο Μακεδονικό τούς έκανε το χατίρι προεκλογικά, πήρε πόζες υπερπατριώτη για να μη χάσει ψήφους. Στη συνέχεια νέρωσε το κρασί του. Με την Ιεραρχία δεν θέλει να τα βάλει. Δηλώνει όμως φιλελεύθερος. Θα κάνει το ένα (γάμος) και θα αφήσει το άλλο (τεκνοθεσία); Θα δαμάσει τον οπορτουνισμό του; Ιδού το δίλημμα.
Ανάγωγα
Η ακρίβεια δαγκώνει, αλλά τους δώσαμε σαράντα και κάτι τοις εκατό. Οπότε δεν δικαιούμαστε να πονάμε.
