Γράφει ο Τάσος Παππάς
Οταν δεν μπορείς να διαλέξεις για πολιτικό αντίπαλο πρώτης κατηγορίας εκείνον που είναι σχετικά εύκολο να νικήσεις, επιλέγεις την τακτική της απαξίωσης αυτού που θα έχεις απέναντί σου. Φροντίζεις λοιπόν να τον παρουσιάσεις ως επικίνδυνο για τη χώρα, τη δημοκρατία και ζητάς από τους πολίτες να μην τον εμπιστευθούν γιατί θα μπλέξουν σε περιπέτειες. Μετέρχεσαι όλα τα μέσα. Εκτοξεύεις συκοφαντίες και κάνεις περιγραφές που τον δυσφημούν ελπίζοντας ότι το βιτριολικό μήνυμά σου θα περάσει σε σημαντικά τμήματα του εκλογικού σώματος. Χρειάζεσαι όμως προπαγανδιστικούς μηχανισμούς για να κάνουν τη βρόμικη δουλειά, μπόλικο χρήμα για να τους τροφοδοτήσεις, αλλά και ένα συνεκτικό αφήγημα.
Η κυβέρνηση έχει στη διάθεσή της πολλά μέσα ενημέρωσης. Μερικά πάντως δεν την υπηρετούν με τον ζήλο που είχαν επιδείξει στο παρελθόν. Κρατούν κάποιες αποστάσεις ασφαλείας για αυτοπροστασία. Δεν θα αλλάξουν στρατόπεδο, δεν θα είναι όμως στη λογική «πετάει ο γάιδαρος» γιατί δεν ξέρουν τι θα τους ξημερώσει…
Εχει άφθονο χρήμα. Ποτέ δεν της έλειψε αφού οι πλούσιοι φίλοι της επιμένουν να τη στηρίζουν ποικιλοτρόπως ανταποδίδοντας τα καλά που τους έχει κάνει και θέλουν να μην απειληθούν οι ισορροπίες. Οι πλούσιοι γενικώς μισούν την αβεβαιότητα και δεν γουστάρουν τις εκπλήξεις. Είδαν και έπαθαν για να μεταμορφώσουν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου σ’ ένα πειθαρχημένο συστημικό κόμμα. Είδαν κι έπαθαν για να υποχρεώσουν με τη βοήθεια των δανειστών τον ΣΥΡΙΖΑ να εγκαταλείψει τις αιρετικές θέσεις του και να συνθηκολογήσει. Δεν επιθυμούν νέα παρατράγουδα. Προτιμούν τη Δεξιά για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, τις τσέπες τους γεμάτες και τους λογαριασμούς τους στους φορολογικούς παραδείσους ακέραιους.
Εχουν καταλήξει στο μέγαρο Μαξίμου ότι ο αντίπαλός τους είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Μ’ αυτόν θα πολεμήσουν για την πρώτη θέση, μ’ αυτόν θα αναμετρηθούν για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, αναζητώντας εταίρους. Ηλπιζαν ότι αυτό θα μπορούσε να αλλάξει. Πόνταραν στην κινητικότητα που υπήρχε στο ΠΑΣΟΚ. Διαψεύστηκαν. Οι φαιδρότητες που διακινούσαν για κάποιο διάστημα, σε συνεργασία με πρόθυμους δημοσκόπους και δημοσιολόγους, ότι μπορεί το ΠΑΣΟΚ να τερματίσει δεύτερο στις κάλπες, άρα η Νέα Δημοκρατία δεν έχει λόγους να ανησυχεί, αποσύρθηκαν από τη δημόσια συζήτηση γιατί διασύρθηκαν από την πραγματικότητα. Βοερά εσφαλμένες εκτιμήσεις, παρηγορητικές αυταπάτες.
Ωστόσο, υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα με την επιχειρηματολογία της Δεξιάς. Οχι ως προς την ένταση και την πυκνότητα, αλλά ως προς την ουσία. Αλλάζει συνεχώς τη ρητορική της για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα με συνέπεια να μπερδεύεται ο κόσμος της. Ο μέσος ψηφοφόρος της δεν ξέρει τι να πιστέψει. Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ο φορέας του ακροαριστερού λαϊκισμού στην Ελλάδα; Είναι το κόμμα που θέλει να προωθήσει το μοντέλο του υπαρκτού σοσιαλισμού; Είναι ο Τσίπρας θαυμαστής του Στάλιν, του Τσαουσέσκου, του Κιμ του τρίτου και του Πολ Ποτ; Αυτά έλεγε πριν από τις εκλογές του 2015 και μερικοί αξιωματούχοι της συντηρητικής παράταξης τα υποστηρίζουν και σήμερα.
Το τελευταίο διάστημα έχει αλλάξει βιολί. Συντηρεί τη φρασεολογία περί λαϊκισμού (ό,τι ξεφεύγει από τους ιερούς κανόνες της καταγγέλλεται ως λαϊκισμός, όποιος ασκεί κριτική στις επιλογές της είναι χυδαίος δημαγωγός), αλλά… επιστρατεύει άλλες κακόφημες πολιτικές φιγούρες από την παγκόσμια σκηνή για να κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα. Σε πρώτους ρόλους έχει βάλει τον Τραμπ και τον Μπολσονάρο. Αυτοί και οι οπαδοί τους δημιούργησαν κλίμα αμφισβήτησης των εκλογικών αποτελεσμάτων με διαδηλώσεις και εισβολές σε κυβερνητικά κτίρια, μήπως και ο Τσίπρας, που συνδέει τις εκλογές με το σκάνδαλο των υποκλοπών, θέλει να βαδίσει στον ίδιο δρόμο και να αμφισβητήσει το εκλογικό αποτέλεσμα; Αρα τραμπισμός και μπολσοναρισμός στην ελληνική εκδοχή τους; Το υπαινίχθηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Αυτό που δεν θέλουν να δουν στο μέγαρο Μαξίμου είναι πως και ο Τραμπ και ο Μπολσονάρο στην οικογένεια της Δεξιάς ανήκουν. Αν τα στελέχη της Δεξιάς είχαν δικαίωμα ψήφου στις ΗΠΑ και τη Βραζιλία τον Τραμπ και τον Μπολσονάρο θα ψήφιζαν. Οχι τον Μπάιντεν. Σίγουρα όχι τον Λούλα με τις ελαττωματικές ιδέες. Σαν κι αυτές που έχουν σφηνωθεί στα μυαλά των Ελλήνων αριστερών. Ιδέες που όχι μόνο αντέχουν, παρά τις ήττες, τις διαψεύσεις, τις απογοητεύσεις, αλλά επιμένουν ότι τίποτε δεν πάει χαμένο και καλλιεργούν τη… βέβηλη προσδοκία πως ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός.
Ανάγωγα
Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου «υπερέβη το όριο που θέτει ο νόμος για τη γνωμοδοτική αρμοδιότητα, αλλά και την πάγια, μακροχρόνια τακτική της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου», είπε ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε συνέντευξή του στα «Παραπολιτικά 90,1 FM» στη Νίκη Λυμπεράκη: «Θεωρώ ότι πρέπει να τροποποιηθεί ή, ακόμα καλύτερα, να ανακληθεί η γνωμοδότηση, διότι ο κ. Ντογιάκος και νομικά ξέρει και έχει αποδείξει ότι έχει αίσθημα ανεξαρτησίας». Ξέρει νομικά ο κ. Ντογιάκος; Διαφορετική γνώμη έχουν πολλοί συνταγματολόγοι και ο Δικηγορικός Σύλλογος της Αθήνας. Εχει αποδείξει ότι έχει αίσθημα ανεξαρτησίας; Μόνο η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τη γνωμοδότησή του.
