Του Νίκου Φυλάγγελου
Η πολιτική ως διαχείριση των συμβόλων, ακριβώς όπως την περιέγραφε ο Φρανσουά Μιτεράν. Το μέσο, που είναι το μήνυμα, όπως μας εξήγησε στην επιστήμη της πολιτικής επικοινωνίας ο Μάρσαλ ΜακΛούαν.
Πόσα μηνύματα, αλήθεια, χωρούν σε μια φωτογραφία. Στην παραπάνω για παράδειγμα.
Στον πανηγυρικό εσπερινό για τον Απόστολο Παύλο. Τον διώκτη του χριστιανισμού, ως Σαούλ, που έγινε “θεμέλιο” της Εκκλησίας του Χριστού, μαζί με τον Απόστολο Πέτρο.
Στην Αθήνα. Στα σοκάκια όπου σεργιάνισε κάθε μεγάλη ιδέα η οποία ενσωματώθηκε στη διαδρομή της ανθρωπότητας ως ρεύμα πρόοδου.
Ένας Δήμαρχος με ανθρωποκεντρικά χαρακτηριστικά, ο Κώστας Μπακογιάννης. Δήμαρχος της ιστορικής πρωτεύουσας του δυτικού πολιτισμού, της πόλης που συνεχίζει να διαχέει φως.
Ένας Αρχιεπίσκοπος με βαθιά αίσθηση προσήλωσης στο καθήκον της προσφοράς στον συνάνθρωπο και της υπεράσπισης της Εκκλησίας ως σώμα φωτός.
Ένα μικρό παιδί, η γενιά που έρχεται και θα παραλάβει τη σκυτάλη. Η γενιά που θα μας κρίνει αυστηρά, για όσα δεν κάνουμε σωστά, για να της παραδώσουμε τον πλανήτη σε καλύτερη κατάσταση από εκείνη στην οποία τον παραλάβαμε εμείς.
Στη σκιά του Ιερού Βράχου της Ακρόπολης. Που δεν στέκεται ως αντίβαρο στη διαδρομή του φωτός, αλλά ως επιταχυντής της ζεστασιάς των ιδεών του.
