Γράφει Il Preferito (*ο επικρατέστερος διάδοχος του παπικού θρόνου, όταν… αδειάζει)
Της Ιεραρχίας… το ανάγνωσμα, στον προθάλαμο της Μεγάλης Εβδομάδας. Στην κορύφωση της κατάνυξης, του Θείου Πάθους, της αναζήτησης στιγμών για να ανοίξει κάποιος την καρδιά του και να εξομολογηθεί, να μοιραστεί τα πάθη και τις αμαρτίες του.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Διαχωρίζοντας την πίστη από τους λειτουργούς της. Η πίστη, ως απάντηση σε εσωτερικές αγωνίες, διατηρεί ατόφια την ευχέρεια να φωλιάζει στις καρδιές των ανθρώπων. Οι λειτουργοί της, απ’ την άλλη, μάλλον έχουν… χάσει τον δρόμο τους, τουλάχιστον αρκετοί ή ακόμη και οι περισσότεροι από αυτούς.
Τέτοιες «άγιες» μέρες, σαν και αυτές που ζούμε, τα εκκλησιαστικά παρασκήνια είναι συναρπαστικά. Παράγουν περισσότερη… ίντριγκα από όση μπορεί να καταναλώσει κανείς. Ειδικά αν σκεφτεί ότι προέρχονται από… «άγιους» ανθρώπους, όπως αυτό-προσφωνούνται οι τοπικοί Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδας.
Ο αρχιεπισκοπικός θρόνος και ο μελλοντικός ένοικός του, στο επίκεντρο όλων των συζητήσεων. Ο μακαριότατος Ιερώνυμος… ζει και βασιλεύει, η Εκκλησία ωστόσο, ως πολιτικός οργανισμός… προσέχει για να έχει. Και οι δελφίνοι θέλουν να κολυμπήσουν στα βαθιά.
Στη Μεσσηνία, ο τοπικός «άγιος» Χρυσόστομος είναι το πρόσωπο που κάνει τον περισσότερο θόρυβο στο παρασκήνιο. Αν δεν τον προκαλεί ο ίδιος, τη δουλειά για εκείνον την κάνουν οι… υποστηρικτές του. Και από την άλλη οι επικριτές του.
Οι πρώτοι διεκδικούν… στασίδι στην Αρχιεπισκοπή την επόμενη μέρα. Οι δεύτεροι θυμίζουν το… παρελθόν του, τον ρόλο του κατά του Μητροπολίτη Σπάρτης στην εκλογή Ιερωνύμου, αλλά και τις αγαστές σχέσεις με τους «εχθρούς» του μακαριστού Χριστόδουλου, ο οποίος τον είχε ευεργετήσει.
Όσο ζει ο Ιερώνυμος (καλά να είναι ο άνθρωπος), δεν βασιλεύει ο δελφίνος από τη Μεσσηνία. Και όσο η διαδοχή καθυστερεί, ξεφυτρώνουν καινούρια, νεώτερα δελφίνια. Από τη Νέα Ιωνία, μέχρι τη Φθιώτιδα και την Αλεξανδρούπολη.
Βοήθειά μας και… ευλόγησον.
