Τόσο στα αραβικά ΜΜΕ όσο και, κυρίως, στις αναλύσεις στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, οι δραματικές εξελίξεις στο μέτωπο της Μέσης Ανατολής προσεγγίζονται εξ αντανακλάσεως από τη σκοπιά της οικονομίας. Της πραγματικής οικονομίας. Της οικονομίας της καθημερινότητας, που επηρεάζει την ποιότητα ζωής των πολιτών και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η μεγάλη και διευρυμένη ανησυχία αφορά στο… πείσμα του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου, να χτυπήσει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, ή έστω τις εγκαταστάσεις πετρελαϊκών αποθεμάτων.
Σχεδόν τρεις εβδομάδες πριν από τις προεδρικές εκλογές της 5ης Νοεμβρίου στις Ηνωμένες Πολιτείες, το καθεστώς Νετανιάχου στο Ισραήλ γνωρίζει ότι οι αποφάσεις και οι στρατηγικές επιλογές του επηρεάζουν καθοριστικά την έκβαση της μάχης ανάμεσα στην Κάμαλα Χάρις και τον Ντόναλντ Τραμπ για το Οβάλ Γραφείο. Και επηρεάζουν αναπόφευκτα και παράλληλα και τις δυο άλλες κάλπες που στήνονται, για τα δυο Σώματα του Κογκρέσου, τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τη Γερουσία.
Ο προβληματισμός για τα επόμενα βήματα Νετανιάχου, υπό το πρίσμα του… ασυγκράτητου χαρακτήρα του, εστιάζεται και στις δραματικές συνέπειες που θα είχε για την παγκόσμια οικονομία, ένα χτύπημα του Ισραήλ στα πετρέλαια του Ιράν. Ο… τρόμος για την αύξηση των τιμών που θα ακολουθούσε, δίνει αναπόφευκτα τη σκυτάλη στον τρόμο για την αύξηση στις τιμές των καταναλωτικών προϊόντων, ως επόμενο στάδιο.
Ένα τέτοιο σκηνικό θα οδηγούσε σε περαιτέρω υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών, ειδικά στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Και θα ενίσχυε αναπόφευκτα τα αντισυστημικά ρεύματα που ήδη… καλπάζουν στην πλειοψηφία των ευρωπαϊκών χωρών.
Αξιοποιώντας και το ηγετικό έλλειμμα που καταγράφεται στις Βρυξέλλες, την πολιτική καρδιά της Ενωμένης Ευρώπης.
Του Κυριάκου Βελισσάριου
