Η Μελίνα και ο Μάνος. Μερκούρη και Χατζιδάκις. Τεράστια μεγέθη αμφότεροι. Η Μελίνα της Ελλάδας, ο Μάνος της οικουμένης. Μπροστά σε αμφότερους στέκεται με ανυποχώρητο δέος η Ιστορία της ανθρωπότητας, προσφωνώντας τους με το μικρό όνομά τους.
Και όχι φυσικά… υποτιμητικά. Γιατί, το ακούσαμε και αυτό από την αποσταθεροποιημένη Έφη Αχτσιόγλου, η οποία βγάζει έναν διαφορετικό εαυτό, μετά την οδυνηρή ήττα στην κάλπη της πρώτης Κυριακής από τον Στέφανο Κασσελάκη. Η κλινική ψυχολογία μάλιστα μας προειδοποιεί ότι, τον πραγματικό εαυτό μας τον εξωτερικεύουμε… στα δύσκολα. Τότε που καταρρέουν οι… μάσκες.
Η υποψήφια πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έπεισε σε κανένα σημείο της καμπάνιας της ότι διαθέτει το ειδικό βάρος για να ηγηθεί. Όχι απλά και μόνο του ΣΥΡΙΖΑ. Ότι διαθέτει το ειδικό βάρος μιας Μελίνας Μερκούρη, μιας Ντόρας Μπακογιάννη, μιας Φώφης Γεννηματά. Πολύ απλά, δεν το έχει…
Η Έφη Αχτσιόγλου επέλεξε να γίνει… κομιστής περιθωριακών αντιλήψεων από μυαλά εγκλωβισμένα σε ιδεοληπτικά αδιέξοδα, ότι ο αυτοπροσδορισμός “βουλεύτρια” συνιστά ενίσχυση του ρόλου της σύγχρονης γυναίκας στον δημόσιο βίο. Μια βαθιά, συναισθηματική και ηθική προσβολή για τις σπουδαίες γυναίκες που προηγήθηκαν σε θέσεις ευθύνης και γκρέμισαν γυάλινες οροφές. Με ηγετικό ταπεραμέντο, όχι με… κακόμοιρο ύφος.
Η Έφη Αχτσιόγλου εκπέμπει έναν (ψευδο)ελιτισμό χωρίς επαρκή αιτιολογική βάση. Περίπου υπονοεί ότι ο λαός… δεν καταλαβαίνει την υπεροχή της, και επιλέγει τον ανεπαρκή και ανερμάτιστο Στέφανο Κασσελάκη.
Η Μελίνα (Μερκούρη) θα της εξηγούσε γιατί… δεν αρέσει στην κοινωνία. Και δεν μπορεί να απευθυνθεί στην πλειοψηφία.
Για τον Μάνο (Χατζιδάκι), τι να θυμηθούμε… Είχε εγκαίρως προειδοποιήσει για την εθνική επικινδυνότητα, όχι μόνο του λαϊκισμού, αλλά και του ελιτισμού.
Η Έφη Αχτσιόγλου τους αγνόησε και τους δυο…
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
