Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Η Αμερική έχει σταματήσει προ πολλού να είναι η “μεγαλύτερη” χώρα στον κόσμο. Ακόμη ωστόσο και στην εποχή της παρακμής της, με τα κλειδιά του Λευκού Οίκου να περνούν από τον… διασκεδαστή Ντόναλντ Τραμπ, στον… ετοιμόρροπο Τζο Μπάιντεν, η μοναδική υπερδύναμη που μας κληρονόμησε το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, συνεχίζει να επηρεάζει καθοριστικά τις εξελίξεις στον πλανήτη.
Το σοκαριστικό ιστορικό ορόσημο, με το εθνικό χρέος των ΗΠΑ να ξεπερνά τα 31 τρισεκατομμύρια δολάρια, επί ηγεσίας Τζο Μπάιντεν, την ώρα που ο σημερινός ένοικος του Οβάλ Γραφείου συνεχίζει να ενισχύει οικονομικά τον… παλιόφιλο Ζελένσκι, έρχεται να μας θυμίσει την άβολη πραγματικότητα για το χαμηλό επίπεδο της πολιτικής ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Ευρώπη μας ήταν πάντα ο μεγάλος αντίπαλος των Ηνωμένων Πολιτειών, σε προοπτική διεθνούς παρεμβατικότητας. Με αφορμή τη βάρβαρη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Ουάσινγκτον πέτυχε αυτό που δεν είχε καταφέρει στα χρόνια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Να οδηγήσει τις Βρυξέλλες σε ρόλο θλιβερού κομπάρσου, ως συμπλήρωμα των στρατηγικών επιδιώξεων των Ηνωμένων Πολιτειών, που στη δεδομένη συγκυρία έχουν ως συνέπεια τη φτωχοποίηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών.
Το λες και επίτευγμα για την “παιδική χαρά” των Βρυξελλών. Να ανέχονται να… κάνει κουμάντο στον πλανήτη, μια χώρα που χρωστάει 31 τρισεκατομμύρια δολάρια.
