Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Η Ν.Δ. διεκδικεί να αυτοπροσδιορίζεται ως η κεντροδεξιά παράταξη της χώρας. Ως η πατριωτική παράταξη, επί των ημερών της οποίας δεν αναγνωρίστηκε ψευδοκράτος, όπως στην Κύπρο, δεν αμφισβητήθηκε εθνικό έδαφος, όπως στα Iμια, δεν εκχωρήθηκε το ακριβό όνομα της Μακεδονίας στους σφετεριστές του. Ως η συντηρητική παράταξη η οποία στηρίζει τον θεσμό της οικογένειας και αναγνωρίζει τη σημασία της Ορθοδοξίας για το ελληνικό έθνος.
Η αυγή του νέου έτους, ωστόσο, μας επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις. Οι υποψίες που υπήρχαν προεκλογικώς άρχισαν να γίνονται βεβαιότητες μετεκλογικώς.
Η Ν.Δ. γίνεται, στο διάβα του χρόνου, μια αγνώριστη παράταξη, την οποία, όσο περνά ο καιρός, δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν οι πολίτες που την ψήφισαν. Επιτρέπει ατιμωρητί σε βουλευτές της που θεωρούν «νεκρή» και «παρωχημένη» τη Συνθήκη της Λωζάννης να κάνουν «τουρ» σε τηλεοπτικούς σταθμούς και να αναπτύσσουν απόψεις που πλήττουν ευθέως τα εθνικά συμφέροντα, ενώ την ίδια ώρα απειλεί τους υπουργούς της ότι θα τεθούν εκτός σχήματος αν δεν κάνουν τα γούστα του κυρίου Πατέλη και δεν ψηφίσουν τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών!
Στο ίδιο πνεύμα, ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται να εγκαινιάσει το ανάκτορο του Φιλίππου στο σημείο όπου έγινε η ανασκαφή στη βόρεια Ελλάδα, αλλά την ίδια ώρα το υπουργείο Εξωτερικών διοχετεύει παντού την πληροφορία ότι σύντομα θα φέρει προς κύρωση στη Βουλή νομοσχέδιο για τα μνημόνια συνεργασίας με τη «Βόρεια Μακεδονία». Κοινώς, η Κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος της Ν.Δ., εκτός από τη νομιμοποίηση 50.000 παράνομων μεταναστών (αυτός είναι ο νέος αριθμός που δίδεται, όχι ο αρχικός των 30.000), εκτός από τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και την τεκνοθεσία, καλείται να επικυρώσει και την εκχώρηση του ονόματος «Μακεδονία» στα Σκόπια. Σε πλήρη αντίθεση με όσα είπε στην κεντρική του ομιλία στο Βελλίδειο, το 2018, ο πρόεδρος της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης.
Το παλαιό, αλλά όχι ξεπερασμένο, δόγμα «πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια» δέχεται ισχυρά πλήγματα κάθε μέρα. Με κάθε αφορμή. Και για να γίνουμε συγκεκριμένοι: Το ζήτημα που άνοιξε απαραδέκτως ο βουλευτής Αθηνών Αγγελος Συρίγος για τη Συνθήκη της Λωζάννης είναι εξαιρετικά σοβαρό για να προσπερνάται με τη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη ότι εξέφρασε «επιστημονική άποψη» και με δύο δηλώσεις αποδοκιμασίας του προσώπου από τους συναδέλφους του βουλευτές, κυρίους Πέτσα και Λοβέρδο.
Οχι μόνο γιατί ο ίδιος ο βουλευτής σε τρεις διαδοχικές παρεμβάσεις του προχθές (Σκάι, Blue Sk,μ Millitaire.gr), στις οποίες δυσκολευτήκαμε να αναγνωρίσουμε τον άνδρα από τη μετάλλαξη που υπέστη, υπερτόνισε ότι ομιλεί «πολιτικά και όχι επιστημονικά». Αλλά διότι, πρώτον, η Ν.Δ. ζητούσε δηλώσεις μετανοίας από τους υποψήφιους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στη Θράκη στην προεκλογική περίοδο, επειδή δεν αναγνώριζαν τη Συνθήκη της Λωζάννης, ενώ χαρακτήριζε την αξιωματική αντιπολίτευση «εθνική εξαίρεση». Πώς τώρα επιτρέπει σε βουλευτή της, χωρίς συνέπειες, να χαρακτηρίζει «παρωχημένη» και «νεκρή» τη «Λωζάννη» στο 97% των διατάξεών της;
Δεύτερον, αν η συνθήκη είναι παρωχημένη, είναι άραγε παρωχημένες και οι διατάξεις της για τη μουσουλμανική μειονότητα και, κατά συνέπεια, αποδεσμεύεται η Τουρκία από τη νομική της υποχρέωση ώστε να μπορεί να την αποκαλεί στο μέλλον «τουρκική»; Μπορεί να θέσει επίσης ζήτημα εκλογής μουφτήδων; Αλήθεια, αυτά τα έγραψε στο βιβλίο που εξέδωσε πέρυσι ο κ. Συρίγος για τη συμπλήρωση 100 ετών από την υπογραφή της «Λωζάννης»;
Τρίτον, πάγια θέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι ότι σέβεται το Διεθνές Δίκαιο, του οποίου αναπόσπαστο μέρος είναι οι διεθνείς συνθήκες. Ερώτημα: Από πότε βουλευτής του Κοινοβουλίου που έχει διατελέσει μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας χαρακτηρίζει «παρωχημένη» και «νεκρή» μια συνθήκη μόνο λόγω της παλαιότητάς της;
Αν κανείς μάλιστα συγκρίνει τα άρθρα 37-43 αυτής για τα δικαιώματα των μειονοτήτων με όλες τις συνθήκες της νέας γενιάς, θα διαπιστώσει ότι η… γηραιά «Λωζάννη» είναι προοδευτικότερη πάσης άλλης (αναλυτικά στο βιβλίο μου «Θράκη, η μειονότητα σήμερα», εκδόσεις Λιβάνη, 2000). Σημειωτέον ότι η Συνθήκη της Λωζάννης είναι δύσκολο να αναθεωρηθεί, γιατί απαιτείται η σύμπραξη και των επτά κρατών που τη συνομολόγησαν και την υπέγραψαν. Με το «παρωχημένη» και τον ξαφνικό θάνατο ξεμπερδεύει κανείς πιο εύκολα. Τέλος -καλό είναι να μην το ξεχνάμε-, η «Λωζάννη» εν μέρει ρυθμίζει μαζί με το «Μοντρέ» και το καθεστώς των Στενών. Συμπτωματικώς, ο θόρυβος στην Ελλάδα συνέπεσε με το προχθεσινό τουρκικό βέτο σε συμμαχικά ναρκαλιευτικά να περάσουν τον Βόσπορο με κατεύθυνση τον ναρκοθετημένο λιμένα της Οδησσού.
Να ήταν μόνο η «Λωζάννη» όμως που, σύμφωνα με την προσφιλή στη νεολαία έκφραση, «η Ν.Δ. πέταξε χαρταετό»; Υπάρχουν και άλλα. Ιδιαιτέρως πικρή είναι η γεύση που αφήνει η έως τώρα διαχείριση του ζητήματος του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Οχι μόνο γιατί απειλούνται ευθέως εκλεγμένοι βουλευτές του ελληνικού Κοινοβουλίου και μέλη του υπουργικού συμβουλίου ότι θα χάσουν την καρέκλα τους αν ψηφίσουν κατά. Τόσο σίγουρη αισθάνεται για το δίκαιο της ευρωπαϊκής επιλογής της η κυβέρνηση, που προσφεύγει στην ψυχολογική πίεση και στους εκβιασμούς. Οχι μόνο γιατί αντιμετωπίζει αφ’ υψηλού την Εκκλησία της Ελλάδος, όπως την αντιμετώπισε και κατά τη διάρκεια της πανδημίας, με υποτιμητικά σχόλια του τύπου «η Εκκλησία δεν νομοθετεί». Με συνέπεια να αιωρείται το ερώτημα αν η Ν.Δ. παραμένει ή όχι χριστιανικό κόμμα.
Αλλά, το κυριότερο, διότι δυστυχώς λέει ψέματα! Ισχυρίστηκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ότι η νομοθέτηση του γάμου είναι προεκλογική δέσμευση της Ν.Δ. Ομως, πουθενά το συνοπτικό πρόγραμμα «γραμματόσημο» του κυρίου Σκέρτσου δεν αναφέρει τη λέξη «γάμος». Παραπέμπει απλώς στο πόρισμα της Επιτροπής Σισιλιάνου για τους ΛΟΑΤΚΙ, στο οποίο κατατίθενται όλα τα υπέρ και τα κατά, χωρίς να διατυπώνεται ξεκάθαρη θέση υπέρ του γάμου. Θέση επίσης ότι τα παιδιά στον νέο κόσμο θα είναι «προϊόντα» που θα ζητούνται κατά παραγγελία από γυναίκες οι οποίες θα δηλώνουν επάγγελμα «μαμά», αντί 20.000 ευρώ ανά νεογνό, δεν διατύπωσε ποτέ η Ν.Δ. προεκλογικώς.
Η διαπίστωση, λοιπόν, είναι οδυνηρά: Μετά τις εκλογές, η Ν.Δ. είναι αγνώριστη και σκληρόκαρδη παράταξη κατά περίπτωση. Με τα θύματα των Τεμπών «δεν ασχολείται κανείς», οι δικηγόροι «ας γίνουν ντελιβεράδες», οι δικηγόροι «είναι φοροφυγάδες», οι Ελληνόπαιδες είναι τεμπέληδες, για αυτό να νομιμοποιήσουμε τους μετανάστες, οι μαθητές «ας περπατούν δύο χιλιόμετρα για να πάνε σχολείο», η «Λωζάννη» «είναι παρωχημένη», το όνομα «Μακεδονία» να εκχωρηθεί, η πυρηνική οικογένεια να καταλυθεί.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης τώρα δικαιώνεται. Το Ποτάμι γυρίζει πίσω! Θα θέλαμε να γράψουμε «καλώς όρισες, 2024». Θα ήμασταν πιο ακριβείς όμως αν καλωσορίζαμε το 1984.
