Του Νίκου Φυλάγγελου
Για το… παιδί της Αλλαγής μπορεί να πει κανείς πολλά. Ο Γιώργος Παπανδρέου άλλωστε υπήρξε ο μοιραίος πολιτικός που οδήγησε τη χώρα στην εθνική καταστροφή των Μνημονίων, και η διαχρονική παρουσία του στον δημόσιο βίο έχει πλήθος… χαριτωμένων περιστατικών.
Το να τον κατηγορεί λοιπόν κανείς ως… διασπαστή του κόμματος που ίδρυσε ο πατέρας του, και του οποίου ο ίδιος ηγήθηκε για αρκετά χρόνια, έχει την κωμική διάστασή του.
Όχι επειδή… δεν το έκανε. Το έκανε. Ο Γιώργος Παπανδρέου δημιούργησε το ΚΙΔΗΣΟ, επιφέροντας διασπαστικό πλήγμα στο ΠΑΣΟΚ. Η ουσία ωστόσο βρίσκεται αλλού. Πρώτον, το κόμμα από το οποίο αποχώρησε ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ήταν πλέον… το ΠΑΣΟΚ, καθώς η ηγεσία Βενιζέλου και η ταύτιση με τη Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά, την περίοδο 2012-2015, το οδήγησαν σε δραματική συρρίκνωση, και απείλησαν ευθέως ακόμη και την είσοδό του στη Βουλή.
Δεύτερον, και ίσως περισσότερο σημαντικό. Τον Γιώργο Παπανδρέου τον κατηγορούν ως διασπαστή, ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο Γιώργος Φλωρίδης, που επίσης αποχώρησαν από το ΠΑΣΟΚ, προχωρώντας σε διασπαστικές επιλογές. Ελάχιστοι τις θυμούνται λόγω της αδυναμίας τους να έχουν την οποιαδήποτε παρέμβαση στην ελληνική κοινωνία, αυτό ωστόσο δεν αλλάζει την πραγματικότητα. Για τον “διασπαστή” Γιώργο Παπανδρέου, ομιλούν οι “διασπαστές” Ανδρέας Λοβέρδος και Γιώργος Φλωρίδης.
Όπως είχε πει και ο ΜακΛούαν… το μέσο είναι το μήνυμα. Σημασία έχει… ποιός μλάει.
