Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
Η Ιστορία μας διδάσκει τα πάντα, φτάνει φυσικά να έχει κανείς τη γενναιότητα και το καθαρό μυαλό να διαβάσει σωστά τις εξελίξεις και τα δεδομένα.
Όπως συνέβη και πολλές άλλες φορές στο παρελθόν, η απόπειρα να ταπεινώσεις έναν λαό, ειδικά όταν γονιδιακά κατατάσσεται στους “μεγάλους”, οδηγεί πάντοτε σε βαρύ τίμημα. Γυρίζει ανάποδα.
Μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, η Δύση, ειδικά οι περισσότερο “επιθετικές” ηγεσίες των ΗΠΑ, οι δυο Μπους και ο Κλίντον, αποπειράθηκαν να ταπεινώσουν τη Ρωσία. Δεν αναζήτησαν μια ισορροπία εξισορρόπησης. Επεδίωξαν την ταπείνωση.
Η περίοδος Γέλτσιν αλλά και η φαιδρή εικόνα Γκορμπατσόφ να συμμετέχει σε διαφημιστικά σποτ εταιρειών, είναι αρκούντως εμβληματικές εικόνες. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν και η… αναγκαιότητά του για τον ρωσικό λαό, γεννήθηκε μέσα από αυτή την ταπείνωση. Για να εξισορροπήσει αυτή την ταπείνωση. Και επί δυο δεκαετίες, επεξεργάστηκε μεθοδικά την “εκδίκησή” του. Τη ρεβάνς.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ρώσος Πρόεδρος… πάτησε το κουμπί, τη στιγμή που η Δύση, από τον Λευκό Οίκο μέχρι τις Βρυξέλλες, από το Παρίσι μέχρι το Βερολίνο και από το Λονδίνο μέχρι τη Ρώμη, έχει την πιο ασθενή ηγεσία των τελευταίων πολλών δεκαετιών. Σε συνδυασμό και με την πολιτική και οικονομική επέλαση της Κίνας, ο κόσμος αλλάζει, και η Δύση… λαχανιάζει να παρακολουθήσει τις εξελίξεις.
Κι όλα αυτά, επειδή οι νικητές του Ψυχρού Πολέμου δεν αντιστάθηκαν στη γοητεία της έπαρσης και προσπάθησαν να ταπεινώσουν τους ηττημένους.
