Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
Κάποτε, στα μέσα της δεκαετίας, η περίπτωσή της είχε αρχίσει να κεντρίζει το ενδιαφέρον των ΜΜΕ και των πολιτικών αναλυτών, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Όπως αποδείχτηκε… δεν το είχε.
Η Ελίζαμπεθ Ουόρεν δεν κατάφερε ποτέ να διαμορφώσει επαρκές κοινωνικό ρεύμα για να κερδίσει το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών και στη συνέχεια να διεκδικήσει με αξιώσεις την Προεδρία των ΗΠΑ. Έμεινε στον διακριτό ρόλο της στη Γερουσία, όπου εκπροσωπεί την Πολιτεία της Μασαχουσέτης, να υπερασπίζεται… σοσιαλιστικά ιδεώδη.
Σε μια συγκυρία ωστόσο, σαν τη σημερινή, με τον Τζο Μπάιντεν να βρίσκεται υπό προχωρημένη αμφισβήτηση και από τους ίδιους τους Δημοκρατικούς, ο αιχμηρός λόγος της Ελίζαμπεθ Ουόρεν δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα θα ανέμενε κανείς.
Όπως , για παράδειγμα, η πρόσφατη… τρικλοποδιά στον σχεδιασμό του Λευκού Οίκου να ανανεώσει το 2022 τη θητεία του Τζερόμ Πάουελ στην ηγεσία της Fed, με την Ελίζαμπεθ Ουόρεν να υποστηρίζει ότι θα πρέπει να αντικατασταθεί από κάποιο στέλεχος με περισσότερο κοινωνικά και φιλολαϊκά χαρακτηριστικά.
Ο Ντόναλντ Τραμπ την είχε αποκαλέσει “Ποκαχόντας”, για να μην ξεχνιόμαστε. Και αρκετά στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος συμφωνούν, μέχρι και σήμερα… σιωπηλώς μαζί του.
