Ο Εμμανουέλ Μακρόν είναι φυσικά, ίσως και… εκτός συναγωνισμού, η μεγαλύτερη πολιτική απογοήτευση της ηπείρου μας, τα τελευταία πολλά χρόνια. Αν η Γαλλία των φωτεινών ιδεών και του διαρκούς Διαφωτισμού είχε στο τιμόνι της κάποιον άλλο, πιθανότατα η τύχη της Ευρώπης θα ήταν καλύτερη.
Μεγάλη απογοήτευση βέβαια συνιστά και η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Με τη θεμελιώδη διαφορά ότι από τη Γερμανίδα πολιτικό δεν περιμέναμε ποτέ μεγάλα πράγματα. Κάτι ήξερε η Άνγκελα Μέρκελ που δεν την εμπιστεύτηκε ως διάδοχό της. Και όχι μόνο λόγω… χαμηλού επιπέδου.
Η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αποδεικνύει ότι δεν λειτουργεί ως ηγέτης των ευρωπαϊκών κοινωνιών, αλλά ως… συμπλήρωμα του αμερικανικού παράγοντα. Και φυσικά η Ιστορία δεν θα τη συγχωρήσει, για τον συγκεκριμένο ρόλο… χειροκροτητή πολιτικών μη συμβατών με τις ανάγκες, τις προτεραιότητες και τις αξίες των ευρωπαϊκών κοινωνιών.
Θλιβερή. Ελλειπής. Μοιραία…
Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
