Του Νίκου Φυλάγγελου
Δεν χρειαζόμασταν φυσικά την έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, για να επιβεβαιώσουμε την… ηλιθιότητα των ευρωπαϊκών κυρώσεων στη Ρωσία, οι επιπτώσεις των οποίων γονατίζουν τους Ευρωπαίους πολίτες, και αφήνουν σχεδόν ανέγγιχτη τη ρωσική οικονομία.
Και η έκθεση ωστόσο έχει τη σημασία και τη χρησιμότητά της, καθώς δίνει και με… υπογραφή βραβείο συλλογικής κουταμάρας στην πολιτική ηγεσία και τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, που δέθηκαν στο άρμα του αμερικανικού παράγοντα στην ουκρανική κρίση, αδιαφορώντας για τα συμφέροντα των Ευρωπαίων πολιτών. Δηλαδή, των πολιτών τα συμφέροντα των οποίων έχουν εκλεγεί να προστατεύουν.
Η Ρωσία κερδίζει. Οι Ηνωμένες Πολιτείες κερδίζουν. Η Κίνα κερδίζει. Οι αραβικές χώρες κερδίζουν. Μόνο η Ευρώπη χάνει. Και κάποια στιγμή θα πρέπει να αναζητηθούν πολιτικές ευθύνες.
Για να μην αναφερθούμε σε όσους, εντός Ελλάδας προπαγανδίζουν τη σχετική πολιτική. Οι ίδιοι που δεν θα ενοχλούνταν αν… δίναμε κάποιο νησί στην Τουρκία. Οι απόστολοι του εθνικού μαρασμού. Οι εισοδηματίες της δουλικότητας…
