Του Φρίξου Παλαιολόγου
Με όρους στρατηγικής σκηνοθεσίας, τα κομμάτια μπαίνουν σταδιακά στο παζλ. Το μωσαϊκό της συνθηκολόγησης στην ουκρανική κρίση αρχίζει εδώ και καιρό να διαμορφώνεται.
Η Ευρώπη έχει δεύτερες σκέψεις για τις κυρώσεις στη ρωσική οικονομία, που περισσότερο βλάπτουν τους Ευρωπαίους πολίτες, παρά τους Ρώσους. Ο Χένρι Κίσνγκερ και το “βαθύ κράτος” των ΗΠΑ, δείχνουν στον Τζο Μπάιντεν την οδό του απεγκλωβισμού, προτού ο πόλεμος στην Ουκρανία προσλάβει μη αναστρέψιμες συνέπειες. Ο Μάριο Ντράγκι συντάσσει σχέδιο ειρήνευσης. Και ο Όλαφ Σολτς με τον Εμμανουέλ Μακρόν, συζητούν… νηφάλια με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, για να αποτρέψουν την επισιτιστική κρίση, που θα οδηγήσει και σε πείνα τους ευρωπαϊκούς λαούς.
Μένει ο Ζελένσκι. Με κεντρικό ρόλο στο δράμα και τις παρασκηνιακές παραμέτρους του. Η ομιλία του στο Νταβός έδειξε το αδιέξοδο της σκέψης εκείνων που του… απαγορεύουν να διαπραγματευτεί την ειρήνευση με τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Κάτι που φάνηκε από τις υποτονικές αντιδράσεις των διεθνών ΜΜΕ.
Η επίσκεψή του στο Χάρκοβο, ωστόσο, για να εμψυχώσει, την ώρα που η Ρωσία εδραιώνει την… προσάρτηση της ανατολικής Ουκρανίας, με όρους… Κριμαίας του 2014, επιβεβαιώνει ότι, η αντίστροφη μέτρηση άρχισε.
Κάποιες τελευταίες “παραστάσεις” απομένουν.
