Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής εκφώνησε επικήδειο στο “αντίο” προς τον Πέτρο Μολυβιάτη.
“Αποχαιρετούμε σήμερα έναν σπουδαίο Έλληνα. Ο Πέτρος Μολυβιάτης, στην μακρά διαδρομή του, υπηρέτησε με πίστη, συνέπεια και ανιδιοτέλεια το εθνικό και το δημόσιο συμφέρον. Ως διπλωμάτης από το 1956 σε καίρια πόστα, στην Άγκυρα, την Μόσχα, την Πραιτόρια, στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες και στον ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη. Και από το 1974 έως τον θάνατό του στο πλάι του Κωνσταντίνου Καραμανλή ως ο στενότερος και πολυτιμότερος συνεργάτης του. Επανειλημμένα Υπουργός Εξωτερικών, βουλευτής και επί μακρόν Πρόεδρος του Ιδρύματος Κωνσταντίνος Καραμανλής στην ανάδειξη και ακμή του οποίου συνέβαλε καθοριστικά.
Σε όσους είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε από κοντά, η εμπειρία του, η διεισδυτική του ματιά, οι συμβουλές του ήταν ανεκτίμητης αξίας. Άριστος γνώστης της διεθνούς σκηνής και των εθνικών θεμάτων, συνομιλητής των μεγαλύτερων προσωπικοτήτων της εποχής του, συνάμα διορατικός και εύστροφος, εύστοχος και αναλυτικός ήταν ο καλύτερος δάσκαλος επί των εξωτερικών θεμάτων που θα μπορούσε ποτέ κανείς να φανταστεί.
Εν τούτοις οι καλύτερες διδαχές του δεν γίνονταν δια λόγων, παραινέσεων ή επισημάνσεων. Αλλά με τον αποτελεσματικότερο τρόπο διδασκαλίας που υπάρχει. Δια του παραδείγματος. Η αφοσίωσή του στην υπεράσπιση των εθνικών δικαίων, στην διασφάλιση του εθνικού συμφέροντος ήταν απαράμιλλη. Πίστευε βαθιά ότι αυτή είναι η μόνη πυξίδα που πρέπει να καθοδηγεί όσους υπηρετούν τα κοινά. Αποστρεφόταν τις περιττές και ανούσιες μεγαλοστομίες, την υπερβάλλουσα διάθεση συνδιαλλαγής σε καίριας εθνικής σημασίας θέματα, την προθυμία αποδοχής υποδείξεων εκ μέρους τρίτων ισχυρών συμμάχων ή άλλων. Το εθνικό συμφέρον πάνω απ’ όλα. Αυτό ήταν και είναι το «δόγμα Μολυβιάτη». Αυτό ήταν το μέλημα και η αγωνία του μέχρι την τελευταία ώρα.
Εξ ίσου σημαντική παρακαταθήκη του είναι η ολοκληρωμένη αντίληψη για το πρότυπο του δημόσιου λειτουργού. Ο σεβασμός στο δημοκρατικό πολίτευμα και τους νόμους, η προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος και η χρηστή διαχείριση του δημόσιου χρήματος ήταν οι αμετακίνητες προτεραιότητές του. Με την συμπεριφορά και το παράδειγμά του έβαζε ψηλά τον πήχη για όσους μετέχουν στον δημόσιο βίο, παρότι είχε πλήρη επίγνωση των ατελειών και των αδυναμιών που όχι σπάνια τον χαρακτηρίζουν.
Ο κορυφαίος της ελληνικής διπλωματίας, ο πρέσβης Πέτρος Μολυβιάτης ήταν μια σπάνια ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Άνθρωπος με υψηλό δείκτη συναισθηματικής ευφυΐας, λεπτότητα πνεύματος και συμπεριφοράς, φυσική ευγένεια, χιούμορ και προσήνεια ανέδιδε διαρκώς άρωμα ανώτερης ποιότητας χαρακτήρα. Ήταν ξεχωριστό προνόμιο η συναναστροφή μαζί του, δώρο ζωής η φιλία του.
Στα αγαπημένα του παιδιά Λώρα και Γιώργο και στα εγγόνια του τα θερμά μου συλλυπητήρια, μέσα από την καρδιά μου. Να είστε υπερήφανοι για όσα έκανε, για όσα δίδαξε, για όσα πρόσφερε στην Πατρίδα. Και να τιμούμε όλοι πάντα την μνήμη του.
Καλό ταξίδι κύριε Πέτρο, καλό Παράδεισο.”
Του Λάζαρου Καλλιανιώτη
