Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Ειλικρινά δεν γνωρίζω αν η «κλήση προς απολογία» ως υπόπτων τέλεσης αξιόποινης πράξης ολόκληρης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των «Σπαρτιατών», πλην του επικεφαλής της (!), είναι συνεπής με το γράμμα της εκλογικής νομοθεσίας, που έχει γίνει κανονικό λαστέξ από τις τροπολογίες της μαύρης νύχτας και του ποδαριού των κυβερνήσεων Μητσοτάκη. Προφανώς και θα είναι.
Αυτό που γνωρίζω σίγουρα είναι ότι οι νόμοι, εκτός από τα συμφέροντα των πολιτών, πρέπει να υπηρετούν και τη λογική. Και ο νόμος που απαγόρευσε την κάθοδο στις βουλευτικές εκλογές του Ηλία Κασιδιάρη, αλλά του επέτρεψε να κατέβει υποψήφιος για δήμαρχος της Αθήνας, δεν υπηρετεί καμία λογική. Αντίθετα, μυρίζει βρόμικη πολιτική συναλλαγή.
Ομως και το νέο επεισόδιο στο σίριαλ «Σπαρτιάτες» ανταγωνίζεται σε ελαφρότητα τα προηγούμενα. Και επίσης κυριαρχείται από παραλογισμό.
Γιατί δεν είναι δυνατόν να εγκαλούνται για εξαπάτηση του εκλογικού σώματος άνθρωποι που κυκλοφορούσαν στα εκλογικά του κέντρα με φωτογραφίες του Κασιδιάρη και εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους για τη στήριξή του, ενώ την ίδια ώρα ο ίδιος ο έγκλειστος του Δομοκού με δηλώσεις του στα social media εξέφραζε απροκάλυπτα τη στήριξή του προς το συγκεκριμένο κόμμα.
Μα, σοβαρά τώρα; Είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι και ο τελευταίος ψηφοφόρος που έριξε στην κάλπη «Σπαρτιάτες» δεν ήξερε ότι ψήφιζε… και Κασιδιάρη; Για να μη σας πω ότι πρωτίστως αυτόν ψήφιζε! Οπως αποδείχτηκε και από την εκλογική του επίδοση για τον Δήμο της Αθήνας, που καταγράφηκε διπλάσια από εκείνη των «Σπαρτιατών» στη συγκεκριμένη Περιφέρεια.
Συνεπώς δεν υπάρχει θέμα εξαπάτησης του εκλογικού σώματος και η σχετική προκαταρκτική έρευνα της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου ως προς το συγκεκριμένο πλημμεληματικό αδίκημα, βάσει μάλιστα της «μαρτυρίας» του αρχηγού των «Σπαρτιατών», ενός ευκαιριακού γυρολόγου της πολιτικής που «είδε φως και μπήκε», στερείται -κατά την ταπεινή μου γνώμη- κάθε ουσίας.
Για τα χρήματα και την πιθανή νομή τους μη με ρωτήσετε, θα σας γελάσω. Πιθανόν εκεί μέσα να υπήρχαν κάποια λαμόγια που προσέβλεπαν στην οικειοποίηση της κρατικής επιδότησης. Σίγουρα, όμως, από μια τέτοια έρευνα δεν θα εξαιρούσα τον ίδιο τον… Στίγκα. Για να εξηγούμεθα…
Οσο για τον «υπαρχηγό» που θα γινόταν… αρχηγός με «πραξικόπημα» κατ’ εντολήν του Κασιδιάρη, βάσει πάντα της κατάθεσης Στίγκα, ένα έχω να σας πω: Τυχαίνει και έχω γνωρίσει τον επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των «Σπαρτιατών» Χάρη Κατσιβαρδά, έναν μαχόμενο δικηγόρο που, πριν πολιτευθεί, αρθρογραφούσε και στη «δημοκρατία». Δεν είμαι σε θέση να ξέρω αν μιλούσε με τον έγκλειστο – και πολύ πιθανόν να το έκανε. Μπορώ όμως να σας πω ότι ο συγκεκριμένος (σε αντίθεση με τον Κασιδιάρη) έχει σχέση με τον ναζισμό όσο και ο Φάντης με το ρετσινόλαδο…
Επομένως τα πράγματα είναι αρκετά μπερδεμένα. Και δεν φτάνει η μαρτυρία του Στίγκα, που κατά κυριολεξία άλλα λέει τη μια και άλλα την επομένη, για να στοιχειοθετήσει πειστικά επιλήψιμες πράξεις. Οσο για την «εξαπάτηση του εκλογικού σώματος», θα έλεγα ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν θα έπρεπε να μιλάμε για σχοινί… Γιατί τότε, πριν από τους «Σπαρτιάτες», θα όφειλαν να είχαν παραπεμφθεί ως ύποπτοι κάποιοι άλλοι, που υπόσχονταν λεφτά εξ ουρανού ή να σκίσουν τα Μνημόνια, αλλά και αυτοί που εκλέγονται με την παραταξιακή σημαία ενός κόμματος και τελικά βρίσκονται να εφαρμόζουν πιστά πολιτικές διαφορετικών ιδεολογικών χώρων.
Εξαπάτηση δεν είναι κι αυτό; Και μάλιστα καραμπινάτη. Σε μια ανάλυση κοινής λογικής, η πρωτοβουλία της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου (που προφανώς από αυστηρά νομική πλευρά είναι άρτια στοιχειοθετημένη) δεν στέκει. Αλλά είπαμε ότι ο νόμος δεν ταυτίζεται πάντα με την κοινή λογική.
Το ζήτημα είναι ότι η νομική πρωτοβουλία πυροδοτεί συνέπειες που μπορεί να αποδειχθούν πολιτικά προβληματικές. Ανοίγει καταρχάς τον δρόμο για λήψη (πρωτοφανών) πειθαρχικών μέτρων εις βάρος των 11 βουλευτών από τον επιρρεπή σε θεσμικά ατοπήματα πρόεδρο της Βουλής, έπειτα από την αυθαίρετη και αντικαταστατική αλλαγή του κανονισμού που επέβαλε πραξικοπηματικά. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο.
Το σημαντικό είναι ότι η κλήση των «Σπαρτιατών» σε απολογία για ενδεχόμενη εξαπάτηση του εκλογικού σώματος ενισχύει την εκκρεμούσα ενώπιον του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου ένσταση με αντικείμενο την έκπτωση των εκλεγμένων βουλευτών, αλλά και τον αποκλεισμό ολόκληρου του κόμματος από την εκλογική διαδικασία. Κάπου εκεί αρχίζουν και τα δύσκολα.
Πώς θα αποφασίσει το ίδιο δικαστήριο την πλήρωση των εδρών που θα αδειάσουν; Λογικά, πρέπει να επαναληφθούν οι εκλογές, αν όχι σε όλη την επικράτεια, τουλάχιστον στις 12 επίμαχες Περιφέρειες. Αυτό, όμως, είναι κάτι που επιδιώκει να αποφύγει πάση θυσία η κυβέρνηση. Θα πιέσει, λοιπόν, το δικαστήριο για πρώτη φορά στα χρονικά να κατανείμει τις έδρες αναλογικά, βάσει της εκλογικής δύναμης των κομμάτων, για να λάβει τη μερίδα του λέοντος; Μετά τα νομοθετικά πραξικοπήματα, θα ζήσουμε και τέτοιου μεγέθους θεσμική εκτροπή; Και όλα αυτά για τους «Σπαρτιάτες» και τον Κασιδιάρη; Η χώρα δεν έχει άλλα προβλήματα;
