Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Σπάνια επωμίζομαι τον ρόλο της Κασσάνδρας, πλην όμως κάτι μου λέει ότι αυτή η «ανεπίσημη» επίσκεψη Ράμα στην Αθήνα, παραμονές ευρωεκλογών, δεν θα μας βγει σε καλό. Γιατί αν μη τι άλλο δημιουργεί ένα άσχημο προηγούμενο. Από δω και στο εξής, ξένοι ηγέτες θα μπορούν να επιλέγουν όποια μέρα τους καπνίσει για να επισκεφθούν τη χώρα μας και να απευθυνθούν στον… λαό τους, με μια απλή άδεια των αστυνομικών ή αυτοδιοικητικών Αρχών.
«Δεν θα τους εμποδίσουμε, αλλά και δεν θα τους διευκολύνουμε» δήλωσε σχετικά ο Μητσοτάκης και ειλικρινά δυσκολεύομαι να ερμηνεύσω αυτόν τον βαθυστόχαστο πρωθυπουργικό χρησμό. Γεγονός είναι πάντως ότι ο Αλβανός ηγέτης έρχεται στην ελληνική πρωτεύουσα σε σημαδιακή ημερομηνία (στην πρώτη επέτειο από τη φυλάκιση του Μπελέρη) και φιλοξενείται ουσιαστικά… από το Ελληνικό Δημόσιο, αφού το Christmas Theater όπου αποφάσισε να μιλήσει ανήκει στην κρατική ΕΤΑΔ! Ο θλιβερός αυτός φορέας που διαχειρίζεται τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις αναγκάστηκε να του παραχωρήσει τη συγκεκριμένη αίθουσα-γήπεδο χωρητικότητας 6.500 θέσεων κατόπιν κυβερνητικής πίεσης. Γιατί προς στιγμήν ο Ράμα απείλησε ότι θα πάει να σταθεί σε μια εξέδρα στο Σύνταγμα και θα καλέσει από εκεί όλους τους Αλβανούς της Αθήνας. Κάποιοι στο Μέγαρο Μαξίμου σκιάχτηκαν μόνο και με τη σκέψη…
Προσωπικά πιστεύω ότι ο Ράμα είναι ένας σύγχρονος πολιτικός πειρατής. Θρασύς και ανάγωγος εκεί που τον παίρνει, κότα και γλοιώδης εκεί που βλέπει τα δύσκολα. Κι επειδή στη δική μας περίπτωση τον παίρνει και τον… παραπαίρνει, διακινδυνεύω την πρόβλεψη ότι δεν θα αρκεστεί σε ανώδυνους χαιρετισμούς και εξαγγελίες για τις δικές του… εκλογές που θα γίνουν έπειτα από ενάμιση χρόνο! Εξω από τα γνωστά στερεότυπα περί πατροπαράδοτων ιστορικών δεσμών, τα κακεντρεχή αστειάκια για το ποιος ήρθε πρώτος στη Βαλκανική και τις επικλήσεις του κοινού μέλλοντος των δύο λαών, θα μπει στον πειρασμό και να προκαλέσει. Στην προσπάθειά του να φανεί ότι παίζει φουλ επίθεση σε ξένη έδρα δεν αποκλείεται να υιοθετήσει και εμπρηστικές διατυπώσεις απευθυνόμενος στα πιο ταπεινά εθνικιστικά ένστικτα του ακροατηρίου του.
Η σημειολογία αυτής της επίσκεψης είναι εκτός από αχρείαστη -όπως ομολόγησε ο Μητσοτάκης- και επικίνδυνη. Ακριβώς επειδή συνειρμικά θεμελιώνει δικαίωμα να ομιλεί ένας Αλβανός ηγέτης για λογαριασμό μίας κοινότητας ομοεθνών του σε ξένο κράτος, την ώρα που αμφισβητείται το δικαίωμα να ομιλούμε εμείς για λογαριασμό μιας ιστορικής μειονότητας που κατοικεί σε προγονικά εδάφη τα οποία, από ένα καπρίτσιο της Ιστορίας, έμειναν έξω από την ελληνική επικράτεια.
Προσέξτε αυτή την αναλογία γιατί θα δημιουργήσει στο μέλλον εξαιρετικά σοβαρές παρενέργειες. Οι Ελληνες της Αλβανίας αποτελούν μία ομοιογενή εθνική μειονότητα που κατοικεί στην κοιτίδα της Βορείου Ηπείρου εδώ και πολλούς αιώνες. Οι Αλβανοί της Ελλάδας αποτελούν μία «ντε φάκτο» κοινότητα οικονομικών μεταναστών με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά. Κάποιοι από αυτούς δεν είναι καν Αλβανοί. Ελληνες Βορειοηπειρώτες είναι που πιθανόν να διατηρούν αλβανική υπηκοότητα λόγω της ανικανότητας του ελληνικού κράτους να τους ξεχωρίσει και να τους αποδώσει την ελληνική.
Κάποιοι άλλοι είναι χριστιανοί του αλβανικού Νότου, όχι απαραίτητα ελληνικής καταγωγής, που ήρθαν στη χώρα μας όταν έπεσαν τα σύνορα, νοικοκυρεύτηκαν, εργάστηκαν σαν τα σκυλιά και σήμερα δρέπουν τους καρπούς της νοικοκυροσύνης τους. Ξέρω αρκετούς από αυτούς και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι στη συντριπτική τους πλειονότητα τα παιδιά τους έχουν καθαρά ελληνική συνείδηση. Δεν ανήκουν στο ακροατήριο του κυρίου Ράμα.
Υπάρχουν κι άλλοι ασφαλώς που δεν ενσωματώθηκαν ποτέ. Κάποια παλικαράκια που ντύνονται στο χακί, αλλά βγάζουν φωτογραφίες στα στρατόπεδα νεοσυλλέκτων σχηματίζοντας με τα χέρια τους τον αλβανικό αετό, δεν είμαι σίγουρος σε ποια κατηγορία ακριβώς ανήκουν. Των ανόητων «χαβαλέδων» ή των προβοκατόρων που σε μια ενδεχόμενη σύγκρουση με τους απέναντι θα λειτουργήσουν στη χώρα ως Πέμπτη φάλαγγα.
Τέλος, στη χώρα μας ζουν και κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανοί οικονομικοί μετανάστες. Βέροι Αλβανοί, με αλβανική συνείδηση, που βλέπουν την Ελλάδα ως έναν προορισμό τράνζιτ, μία προσωρινή διέξοδο για να εξασφαλίσουν το κομπόδεμα που θα τους επιτρέψει να γυρίσουν πίσω. Κάποιοι από αυτούς εργάζονται σκληρά και βλέπουν την Ελλάδα με επιφύλαξη ή ταξικό κόμπλεξ, όπως ίσως έβλεπαν τη Γερμανία οι Ελληνες εργάτες της δεκαετίας του ’60.
Σε αυτούς βασικά θα απευθυνθεί ο Ράμα. Και θα πρέπει να διαβάσουμε με διπλή και τριπλή ανάγνωση το μήνυμα που θα επιχειρήσει να τους περάσει, αν και το «διά ταύτα» είναι εκ προοιμίου γνωστό: Τα αφεντικά σας, οι Ελληνες σας εκμεταλλεύονται…
Το δημαγωγικό αυτό σύνθημα δεν πιάνει στους Αλβανούς που έχουν ήδη προκόψει στη χώρα μας και τη βλέπουν σαν δεύτερη πατρίδα τους. Γιατί απλούστατα αυτοί είναι ήδη αφεντικά και δεν αποκλείεται στις μικρές ή μεσαίες επιχειρήσεις τους να απασχολούν Έλληνες υπαλλήλους.
Το σύνθημα όμως συγκινεί χιλιάδες άλλους που εργάζονται προσωρινά σε δύσκολες συνθήκες και κυρίως αυτούς που δεν έχουν βρει την περπατησιά τους στις ελληνικές κοινωνικές δομές και φλερτάρουν με παραβατικές δραστηριότητες. Σίγουρα συγκινεί και τους μαφιόζους. Ο Ράμα για αυτούς είναι εθνάρχης. Ειδικά επειδή μπορεί και «βγάζει γλώσσα» μέσα στην «αναπτυγμένη ευρωπαϊκή» Ελλάδα, την ίδια ώρα που οι Ελληνες πολιτικοί δεν είναι σε θέση να αρθρώσουν λέξη για να προασπίσουν στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα της μειονότητας στην Αλβανία.
Πρακτικά θα σας έλεγα ότι η πριβέ έλευση Ράμα στην Αθήνα προκειμένου να απευθυνθεί «στους ψηφοφόρους του» φανερώνει την απόλυτη κατάντια της σύγχρονης ελληνικής διπλωματίας, που δεν είναι σε θέση ούτε να κάνει λίγο δύσκολη την ενταξιακή προοπτική της γειτονικής χώρας στην Ευρώπη, για να εκλέξει έναν δήμαρχο στη Χειμάρρα.
Η ξεφτίλα όμως αυτή δεν είναι απότοκος μόνον ανικανότητας. Είναι και απόρροια μίας υπόγειας συνεννόησης. Όπως αυτή που υποχρέωσε την ελληνική πλευρά, διαμέσου της «πάντα πρόθυμης» Ντόρας Μπακογιάννη, να κλείσει το μάτι στη διεθνή αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου και να κλειδώσει την ψηφοθηρικού τύπου «αξιοποίηση» του Μπελέρη, προς μεγάλη τέρψη του Ράμα, που τον ξεφορτώνεται διαπαντός από την ανυπότακτη ελληνική επαρχία.
Δυστυχώς η συμμετοχή ενός ταλαιπωρημένου Έλληνα πατριώτη στο ψηφοδέλτιο της Ν.Δ. πληρώθηκε με ακριβό αντίτιμο. Η Ελλάδα διολίσθησε στη θέση της αποχής για την αναγνώριση του Κοσόβου και ταυτόχρονα επέτρεψε στον Ράμα να αποκτήσει λόγο για τους Αλβανούς της Ελλάδας, χωρίς εμείς να έχουμε λόγο για τους Έλληνες της Αλβανίας. Πανωλεθρίαμβος, που έλεγε και η Μαλβίνα…
