Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης
Τελικά όλες οι απάτες κάποια στιγμή συναντιούνται.
Χθες ήταν η επέτειος της απάτης του δημοψηφίσματος. Μια απάτη την οποία επιχείρησε μια ανεύθυνη κυβέρνηση υπό την ανοχή ενός κουτοπόνηρου Προέδρου της Δημοκρατίας.
Κατέληξε στη γνωστή kolotoumba διότι μη νομίζετε ότι οι απατεώνες είναι τίποτα παλικαράδες. Ψοφοδεείς αποδεικνύονται συνήθως.
Προχθές η σημερινή κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι αποσύρεται η αίτηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να επανεξεταστεί η απόφαση που δικαίωνε τον πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Α. Γεωργίου.
Ο Γεωργίου είχε αποτυπώσει στη γλώσσα των αριθμών την απάτη που ονομαζόταν «καραμανλική διακυβέρνηση» και η οποία ουσιαστικά είχε ρίξει έξω τη χώρα – πριν την αποτελειώσει ο επερχόμενος Παπανδρέου!
Ο άνθρωπος έκανε τη δουλειά του και εξ αυτού του λόγου κυνηγήθηκε από τα παρακλάδια συνεργών στην απάτη με τελευταία την περίεργη ενέργεια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους υπό την… υπηρεσιακή κυβέρνηση.
Ευτυχώς, η κανονική κυβέρνηση το πήρε χαμπάρι και το διόρθωσε.
Δεν αναφέρω τις δυο απάτες τυχαία. Συνδέονται. Εκτός από μερικούς κοινούς πρωταγωνιστές είχαν και κοινούς στόχους.
Διότι και η δημοσιονομική εκτροπή του 2009 και το δημοψήφισμα του 2015 απείλησαν τη χώρα με έξοδο από το ευρώ και υποθήκευσαν την ευρωπαϊκή προοπτική της.
Και οι μεν και οι δε (που μπορεί να ήταν τελικά και οι ίδιοι…) ήθελαν απλώς να φορτώσουν αλλού τις συνέπειες της ανικανότητάς τους.
Στον Γεωργίου και την ΕΛΣΤΑΤ οι πρώτοι.
Σε μια στημένη εκλογική διαδικασία οι δεύτεροι.
Φυσικά έστω και με μερικά χρόνια καθυστέρηση οι απάτες αποκαλύφθηκαν και οι πρωταίτιοι τιμωρήθηκαν από τον ίδιο τον λαό. Κανείς τους δεν βρίσκεται πλέον στην πρώτη γραμμή της πολιτικής, οι περισσότεροι ούτε καν στην πολιτική.
Οχι απαραιτήτως. Διότι δεν αρκεί να τιμωρούνται οι απάτες. Πρέπει κυρίως να μην αφήνουμε χώρο δράσης στους κάθε λογής απατεώνες.
Η χώρα είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να παίζει με το παρόν και το μέλλον της ο κάθε τυχοδιώκτης.
Και η ασυνείδητη κυβερνητική διαχείριση, η ανεύθυνη χρήση της δημοκρατίας, η παρασκηνιακή δράση πολιτειακών παραγόντων, η αμέριμνη ανευθυνότητα των ανθρώπων στους οποίους ο λαός ανέθεσε τη διεύθυνση των πραγμάτων είναι πράξεις αποκρουστικές σε όποια στιγμή και με όποια πρόφαση κι αν διαπράχθηκαν.
Τελικά βεβαίως οι τυχοδιώκτες θα χάσουν κι έχασαν. Αλλά με κόστος. Οπως ήταν οι εξωφρενικές ταλαιπωρίες τις οποίες υπέστη ο Γεωργίου ή η εξευτελιστική kolotoumba.
Κι απλώς λοιπόν θέλω να ελπίζω πως δεν θα ξαναμπλέξουμε εύκολα με τέτοιους.
