Έχουν περάσει σχεδόν έξι μήνες από τη στιγμή που ο Στέφανος Κασσελάκης, με τις πλάτες και τον μηχανισμό του Αλέξη Τσίπρα, ταπείνωσε την Έφη Αχτσιόγλου και τους υπόλοιπους αρτηριοσκληρωτικούς υπονομευτές του πρώην πρωθυπουργού. Η παρέα της… μιζέριας, Τσακαλώτος, Φίλης, Σκουρλέτης, Βούτσης, Βίτσας, Δρίτσας και λοιποί αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ για να φτιάξουν το… δωματιάκι του 3%, ως Νέα Αριστερά, καθώς σε αυτά τα πολιτικά και εκλογικά μεγέθη είναι συνηθισμένοι και αισθάνονται άνετα, και το… πουλέν του Τσίπρα μας έχει δώσει επαρκές δείγμα γραφής των δυνατοτήτων του.
Το ηχηρό mea culpa του Αλέξη Τσίπρα, με την πλήρη αποστασιοποίηση από τον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη αλλά και τον… δικό του ΣΥΡΙΖΑ, είναι εύγλωττο και εκκωφαντικό. Έξι μήνες χωρίς πολιτικό αποτύπωμα, με αυταπάτες και πλάνες για τις προτεραιότητες, τις αγωνίες και τα πραγματικά, επείγοντα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Με την εξαίρεση της νομοθεσίας για τους ομοφυλόφιλους, που… δεν μετράει, καθώς αφορά προσωπικά τον Στέφανο Κασσελάκη, επομένως συνιστά άκομψο επικοινωνιακό και πολιτικό φάουλ.
Ο Στέφανος Κασσελάκης δείχνει να μην αντιλαμβάνεται. Το τι συμβαίνει στη χώρα. Το τι συνεπάγεται η ιδιότητα πολιτικού αρχηγού. Πολύ περισσότερο, πολιτικού αρχηγού κόμματος εξουσίας. Δεν αντιλαμβάνεται βασικές εργαστηριακές ρυθμίσεις του κοινωνικού και πολιτικού γίγνεσθαι του τόπου. Και μια κοινωνία με υπαρκτά και βαθιά προβλήματα καθημερινότητας, δεν έχει χρόνο για χάσιμο μαζί του. Δεν μπορεί να τον περιμένει να… καταλάβει.
Με εμβληματικά παραδείγματα τις… κάλτσες του, που έδειχνε στον Γιώργο Παπαδάκη, και την ελαφρότητα με την οποία προσέγγισε τη στρατιωτική θητεία του, ο Στέφανος Κασσελάκης δεν αφήνει περιθώρια για διαφορετικά συμπεράσματα.
Για influencer, είναι… μια χαρά. Για πολιτική λύση και εναλλακτική για το μέλλον του τόπου, δεν κάνει.
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
