Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Όσοι μπορούν να έχουν γνώμη λένε ότι η παρακολούθηση Ανδρουλάκη ήταν παράνομη και αντισυνταγματική. Πλην του Λακεδαιμονίου Γεραπετρίτη.
Γιατί όμως ο Μητσοτάκης χαρακτήρισε την παρακολούθηση εξ αρχής «νόμιμη» – με υπόδειξη του υπουργού Επικρατείας προφανώς; Σε τελευταία ανάλυση ο τελικός αρμόδιος να το κρίνει είναι το δικαστήριο.
Σ’ αυτό περιέχεται η απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα: ακριβώς για να αποφύγει το δικαστήριο.
Πάνω σ αυτή την επιδίωξη στήνεται το κυβερνητικό θέατρο για τη συγκεκριμένη παρακολούθηση. Γιατί ο Πρωθυπουργός έχει ένα πρόβλημα: δεν μπορεί να αποκαλύψει τον πραγματικό λόγο της παρακολούθησης.
Όχι βεβαίως γιατί αφορά «τα εθνικά θέματα». Καμιά σχέση. Τι αφορά το γνωρίζει ο ίδιος αλλά όχι μόνο: το γνωρίζουν πολλοί άλλοι και το… περιγράφουν.
Τελευταίος έβαλε το όνομά του στη λίστα όσων γνωρίζουν, αλλά κάνουν μόνο νύξεις, ο τέως γραμματέας Επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ Παν. Βλάχος.
Έχουν προηγηθεί, ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο Ανδρέας Σπυρόπουλος, ο Μιχ. Κατρίνης, ο Οδυσσέας Κωνσταντακόπουλος και ο … Αλέξης Τσίπρας.
Όλοι έχουν πει ως τα ίδια πράγματα με διαφορετικές διατυπώσεις: Από τη δήλωση Βλάχου «ήθελαν να κηδεμονεύσουν τις εξελίξεις το ΠΑΣΟΚ» ως την αποστροφή της τελευταίας ομιλίας του Τσίπρα στη Βουλή: «Την παρακολούθηση διέταξε ο Μητσοτάκης για να ελέγχει το ΠΑΣΟΚ».
Λένε τη μισή αλήθεια – την ίδια μισή. Την άλλη μισή την αφήνουν στη φαντασία, ή καλυτέρα στην αναλυτική σκέψη των πολιτών.
Αλλά εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα, η απάντησή στο ερώτημα «γιατί ο Μητσοτάκης να παρακολουθεί τον Ανδρουλάκη» είναι σαν αυτά που κάνουν «νιάου» στα κεραμίδια και μάλιστα με ονοματεπώνυμο: Ανδρέας Λοβέρδος.
Όταν οι πολιτικοί θα σταματήσουν να κοροϊδεύουν εαυτούς και αλλήλους και πουν όσα ξέρουν θα λάμψει η αλήθεια: βυσμάτωσαν τον Ανδρουλάκη για να αντλήσουν υλικό που θα βοηθούσε στην εκλογή Λοβέρδου.
Αν κατάφερναν να τον κάνουν πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ο Μητσοτάκης θα πήγαινε στις εκλογές, έχοντας έναν εταίρο από τα αποδυτήρια.
Τι μπορεί να προέκυψε από την παρακολούθηση και πως χρησιμοποιούν το υλικό αυτοί που το έχουν στην κατοχή τους είναι άλλη υπόθεση. Όχι δύσκολο να την αντιληφθεί κανείς, αφού άλλωστε ο ίδιος ο Ανδρουλάκης καταγγέλλει απόπειρα εκβιασμού του.
Η σχέση «επισύνδεση Ανδρουλάκη – εκλογή Λοβέρδου», εμποδίζει τον Κυριάκο να πει την αλήθεια – και παίρνει το κόστος της «άγνοιας» και των «εθνικών λόγων» – που δεν υπάρχουν. Πολύ περισσότερο όταν το σχέδιο απέτυχε.
Ο υπό παρακολούθηση ο Ανδρουλάκης νίκησε τον Λοβέρδο κατά κράτος. Παρ’ ό,τι τον βοήθησε η κυβέρνηση και με άλλους τρόπους. Πρόσφατα ο διευθυντής της «Εστίας» Μαν. Κοττάκης, που ξέρει τα ενδότερα της ΝΔ, έγραψε ότι στις αρχαιρεσίες του ΠΑΣΟΚ κορυφαίος υπουργός έθεσε το πολιτικό Γραφείο του στην υπηρεσία του Λοβέρδου.
Σήμερα ο ηττημένος αντίπαλος του Ανδρουλάκη δεν κρύβει την προτίμηση του προς τον Μητσοτάκη, ακόμη και με τρόπο που σηκώνει διαγραφή από το ΠΑΣΟΚ.
Εδώ αναδύεται το μεγάλο παιχνίδι της μοίρας: η ιδέα του Κυριάκου Μητσοτάκη να γίνει αρχηγός και …δευτέρου κόμματος με το όνομα «Λοβέρδος» εξελίσσεται σε τιμωρία του.
Όχι μόνο γιατί δεν είναι δυνατόν να αναφέρει ποτέ το λόγο της παρακολούθησης και αυτόν τον φέρνει σε δύσκολη θέση με ψευδείς και ατυχείς εξηγήσεις.
Κυρίως γιατί εξ αιτίας της – και κάποιων συμπτώσεων – αποκαλύπτεται κάτι βαρύτερο για τον Πρωθυπουργό: η ΕΥΠ είχε στήσει δίκτυο παρακολουθήσεων πολίτικων, δημοσιογράφων και άλλων παραγόντων του δημοσίου βίου. Προ Ανδρουλάκη
Αυτό το δίκτυο ανέλαβε και την «επισύνδεση» του υποψηφίου προέδρου του ΠΑΣΟΚ, για τους προαναφερόμενους λόγους.
Η καταγγελία του Ανδρουλάκη για την απόπειρα παγίδευσης του ως ευρωβουλευτή, δεν θα απέφερε τίποτε ιδιαίτερο. Περισσότερο την ανακίνησε για να κάνει θόρυβο σε περίοδο που δεν πήγαινε καλά.
Αλλά η ΑΔΑΕ στην οποία απευθύνθηκε για την παρακολούθηση του – που δεν έγινε από το Predator – στάθηκε στο ύψος της και αποκάλυψε την παρακολούθηση που γινόταν επί εκατό μέρες σχεδόν: από την ΕΥΠ.
Το ένα σκάνδαλο είναι μεγαλύτερο από το άλλο. Και αν ο Μητσοτάκης προσπαθεί να μπλοκάρει την έρευνα και να επιβάλει τη σιωπή για την περίπτωση Ανδρουλάκη δεν είναι μόνο γιατί θα αποκαλύψει το κίνητρό της, αλλά γιατί αποκαλυφθούν και τα υπόλοιπα και θα τον οδηγήσουν το τέλος του.
Η Επιτροπή Θεσμών και η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, δεμένες πισθάγκωνα από την κυβέρνηση, σε βαθμό ακύρωσης της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, δεν πρόκειται να καταλήξουν κάπου στην παρακολούθηση Ανδρουλάκη. Ούτε να φτάσουν ως το παρακράτος δια του οποίου το σύστημα Μητσοτάκη έκανε πολιτική.
Αλλά το παιχνίδι δεν έληξε. Στας Αθήνας επί Ντογιάκου μπορεί να μην υπάρχουν δικασταί για να ερευνήσουν την υπόθεση. Στην ΑΔΑΕ όμως υπάρχουν ευσυνείδητοι άνθρωποι και στις Βρυξέλλες κοινοτικοί θεσμοί που δεν επηρεάζονται από τον Μητσοτάκη.
Κάποια στιγμή θα μάθουμε την αλήθεια: Υπήρχε δίκτυο παρακολουθήσεων πριν τον Ανδρουλάκη τον οποίο «επισύνδεσε» για να αποτύχει ως υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και να πάρει το αξίωμα ο Λοβέρδος και το κόμμα ο … Μητσοτάκης.
Τόσο απλά. Τα υπόλοιπα στην επόμενη Βουλή
