Γράφει ο Φαήλος Κρανιδιώτης
Η σχέση μας με τις ΗΠΑ είναι στρατηγικής σημασίας. Δικό μας καθήκον είναι να βρίσκουμε πάντοτε σημεία ταύτισης των εθνικών συμφερόντων μας με αυτά της συμμάχου μας και να διεκδικούμε μέσα από αυτή τη μακρά συμμαχική σχέση οφέλη για την Πατρίδα μας. Ο αντιαμερικανισμός μόνο έβλαψε τα συμφέροντά μας. Πιστεύουμε στην ενεργητική και διεκδικητική συμμετοχή μας στη συμμαχία. Μας ενώνουν πολλά.
Η συνωμοσιολογία, που θέλει τις ΗΠΑ να ξημεροβραδιάζονται για να καταστρέψουν το θαύμα που έχτισε η αριστερίλα, η σοβιετική αντίληψη γραφειοκρατίας και η ψευτοελίτ των κοτζαμπάσηδων μπετατζήδων, καναλαρχών, πολιτικών τζακιών, με μια ιντελιγκέντσια από ανακυκλωμένα σινιέ κομμούνια, είναι τόσο αστεία όσο και βλαπτική. Η χώρα είναι μέλος του ΝΑΤΟ και με μακρά συμμαχική σχέση με τις ΗΠΑ. Οποιος κυβερνά ή θέλει να κυβερνήσει έχει καθήκον να προσπαθεί να προβάλλει την ταύτιση ελληνικών συμφερόντων με αυτά των ΗΠΑ, ώστε να ωφελείται η Πατρίδα το μέγιστο.
Όποιος πιστεύει πως μπορεί να γίνει εθνική πολιτική χωρίς τις ΗΠΑ ή σε μετωπική σύγκρουση μαζί τους είναι ή αφελής ή βαλτός από ξένη δύναμη. Λίγη μελέτη της Ιστορίας θα βοηθήσει στην κατανόηση του αυτονόητου. Το 1964 με το Σχέδιο Ατσεσον οι ΗΠΑ μάς προσέφεραν άμεση Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Είχαν απέναντί τους τον χαλκέντερο Γεώργιο Παπανδρέου, έναν σύμμαχο, από τους πιο συγκροτημένους αντικομμουνιστές, τον Πρωθυπουργό που τον Δεκέμβριο του 1944 στάθηκε απέναντι στην απόπειρα σταλινικού πραξικοπήματος. Πίσω του είχε Ενοπλες Δυνάμεις νικητή του Μουσολίνι, με γενναία αντίσταση στον Αξονα συνολικά και νικητή κατά της χωριστικής κομμουνιστικής ανταρσίας, με τη λαμπρότερη επίδοση στην Κορέα, όπου οι Τούρκοι χαρακτηρίστηκαν σε έγγραφα της Συμμαχίας «disgrace for the Alliance», αφού το κατόρθωμά τους ήταν να επιτεθούν κατά λάθος σε μια οπισθοχωρούσα Νοτιοκορεατική Μεραρχία και να την πετσοκόψουν, σκότωσαν συμμάχους δηλαδή! Εμάς μας σέβονταν.
Ο διάλογος Γ. Παπανδρέου με Τζόνσον και Μακναμάρα είναι συγκλονιστικός. Ο Γέρος, αφού έπεισε για την αποφασιστικότητά μας, φυσικά το δέχθηκε. «Μου χαρίζουν μια πολυκατοικία και ζητούν να μείνουν με νοίκι στο ρετιρέ και θα πω όχι;» είπε για την υπό μίσθωση νατοϊκή βάση στην Καρπασία, όπου θα μετακόμιζε η ΤΟΥΡΔΥΚ, ενώ εκλογές θα έστελναν Κυπρίους βουλευτές στην Αθήνα, άμεση εφαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας και ο Ελληνικός Στρατός, η Μεραρχία που έστειλε ο Γέρος, θα ήταν επίσημα πια σε γη ανήκουσα στο Βασίλειο της Ελλάδος. Αναρωτήθηκε όμως για τους Τούρκους. Η απάντηση των Αμερικανών ήταν «αυτούς αφήστε τους σε μας, εσείς πείστε τον Μακάριο». Ο Γέρος έστειλε τον Ανδρέα να πείσει τον Μακάριο και αυτοί οι δύο έκαναν από τη Λευκωσία μαζί κάτι πρωτοφανές, αντιαμερικανικές δηλώσεις, τορπιλίζοντας το Σχέδιο, διότι ο Μακάριος ήθελε να παραμείνει ΠτΔ και ο Ανδρέας έχτιζε κυνικά το «αντιιμπεριαλιστικό» προφίλ του σε βάρος του Εθνους.
Τότε οι Αμερικανοί έπαυσαν να μας παίρνουν σοβαρά και ποντάρισαν για χρόνια στους Τούρκους για να ξεφορτωθούν τον ταραξία, που απέρριψε την Ενωση και ερωτοτροπούσε με τους Σοβιετικούς. Ας διδαχθούμε λοιπόν από αυτό, από τον Ελ. Βενιζέλο και τον Ι. Μεταξά, τον Γ. Παπανδρέου, τι πίστευαν για τις συμμαχίες. Είναι σχιζοφρενικό να είμαστε στο ΝΑΤΟ, γεωπολιτικά εδώ που είμαστε, δεν θα αλλάξει ποτέ, η χώρα δεν είναι καράβι να λύσει κάβους και να φύγει από τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, για να πουλάνε κάποιοι αντιαμερικανισμό. Η σχέση μας με τη Ρωσία πρέπει να είναι καλή, με ρόλο ίσως διαμεσολαβητικό, αλλά πρέπει να έχουμε επίγνωση πως το συμφέρον μας είναι με τις Δυνάμεις της Θάλασσας, πάντα ήταν και θα είναι.
Εάν εξηγείς με σαφήνεια γιατί βασικά συμφέροντά μας μπορούν να εξυπηρετηθούν και προαχθούν μαζί με των ΗΠΑ, μπορείς να πετύχεις πολλά. Πρέπει όμως να είμαστε σοβαροί, συνεπείς, να τους μιλάμε όρθιοι, με περηφάνια και αξιοπρέπεια και κοιτώντας στα μάτια. Ουδείς εκτιμά γλείφτες και οσφυοκάμπτες. Και σίγουρα είναι προτιμότερος ένας περήφανος πιστός φίλος με παρρησία, που πάντα αναζητεί κοινά συμφέροντα από έναν υποτακτικό, έναν δούλο. Ο δούλος προδίδει, ο φίλος όχι.
Οι Αμερικανοί σκέφτονται εθνικά για τον εαυτό τους. Να κάνουμε το ίδιο για μας και να τους λέμε γιατί τους συμφέρει αυτό που συμφέρει και μας.
Π.χ. για το ζήτημα των Σκοπίων τούς πρότεινε πειστικά ποτέ κάτι άλλο κάποια ελληνική κυβέρνηση; Εξήγησε κανείς το μη βιώσιμο του κράτους αυτού που σε λίγο θα σαρώσει η υπεργεννητικότητα των Αλβανών; Όχι, γιατί ούτε οι προηγούμενοι ούτε ο Μητσοτάκης πιστεύουν στο ζήτημα. Οταν μπλε και κόκκινοι αποδέχονται σύνθετη ονομασία, πώς μπορείς να απαιτείς οι ΗΠΑ να είναι ελληνικότερες της Ελλάδας;
Η Αριστερά και στο ζήτημα αυτό έβλαψε τα συμφέροντα της χώρας. Έχουμε 2021 και ακόμη κάποιοι ανεγκέφαλοι κάνουν πορείες με τέρμα και στόχο την Αμερικανική Πρεσβεία. Υπάρχει δε και η σχιζοφρένεια του δεξιού αντιαμερικανισμού, όπου αντί να κατηγορούμε τους ταγούς που δεν επιδιώκουν την αναζήτηση και απόδειξη σημείων ταύτισης των συμφερόντων Ελλάδας – ΗΠΑ, για να διεκδικήσουμε εθνικά οφέλη, με αριστερή ρητορική επιτίθενται στους Αμερικανούς και προβάλλουν παπατζίδικες θεωρίες περί Ρωσίας, που θυμίζουν προφητείες του Αγαθάγγελου σε μοδέρνα έκδοση.
Τα δικά μας καθήκοντα είναι δικά μας καθήκοντα. Δεν μετατίθενται σε ξένους. Αντί για τη σχιζοφρένεια να είμαστε σε μια μακρά συμμαχία με τις ΗΠΑ και ταυτόχρονα να πιπιλάμε αντιαμερικανισμό, πολιτική θέση Νεάντερταλ, ας κάνουμε το αυτονόητο: να συμμετέχουμε ενεργητικά και διεκδικητικά στη συμμαχία αυτή. Ειδικά τα νέα δεδομένα της αλαζονικής επιθετικότητας της Τουρκίας δημιουργούν μια χρυσή ευκαιρία, ένα τεράστιο ιστορικό άνοιγμα για μια μακράς πνοής στενότερη συμμαχία Ελλάδας και Κύπρου, ΗΠΑ, Ισραήλ, Αιγύπτου και με ενίσχυση της ειδικής σχέσης μας με τη Γαλλία. Ειδικά όμως το τρίγωνο Ελληνισμός – ΗΠΑ – Ισραήλ, τα δύο αρχαία Εθνη μας και η Υπερδύναμη, είναι πολλαπλασιαστής ισχύος, τον οποίο πρέπει να επιδιώξουμε και να θεμελιώσουμε ως σχέδιο μακράς πνοής για τη στρατηγική μας ασφάλεια και ευημερία απέναντι σε έναν επικίνδυνο, ύπουλο και ολοκληρωτικό εχθρό.
