Της Ευτυχίας Κοκκίνη
Τον τελευταίο καιρό, σε όλη αυτή τη σκοτεινή πραγματικότητα που βιώνουμε, βρισκόμαστε περισσότερο από ποτέ αντιμέτωποι με άσχημες ειδήσεις για όλα όσα συμβαίνουν σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεδομένης μάλιστα της ραγδαίας εξάπλωσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπου πέραν της ενημέρωσης επιτελούν ρόλο κριτή στην αποτύπωση των γεγονότων, η συνεχής τροφοδότηση θεωρείται από πολλούς μία επώδυνη διαδικασία.
Σαφώς, ο καθένας μπορεί με ένα τηλεκοντρόλ ή ένα πλήκτρο να τερματίσει τη λειτουργία τους και να επιλέξει να απομονωθεί. Ακόμη όμως και έτσι, για αρκετούς εξ’ ημών το «κακό» δε σταματάει εκεί. Διότι και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, δεν είναι λίγοι εκείνοι που μέσα από μία τηλεφωνική πλέον επικοινωνία, θα «φροντίσουν» να πανικοβάλλουν τους συνομιλητές τους καθοδηγώντας τη συζήτηση στα αρνητικά νέα. Αυτό βέβαια, δεν προέκυψε τώρα λόγω της πανδημίας. Είναι πάντα στη φύση του ανθρώπου έντονη η επιθυμία να μιλήσει για το τραγικό αντί να εστιάσει στο ευχάριστο. Αυτός είναι ο λόγος που οι ειδήσεις πάντα κλίνουν προς την αρνητική πλευρά των γεγονότων.
Έχουμε όμως αναλογιστεί, ειδικά την περίοδο αυτή, πόσο μεγάλο κακό κάνουμε, καταρχάς στους εαυτούς μας, όταν αναπαράγουμε τις αρνητικές ειδήσεις; Όταν δεν αρκούμαστε απλά στην ενημέρωση, αλλά πλατειάζουμε στη συζήτηση προσθέτοντας επιπλέον υλικό, το οποίο σπάνια ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Έτσι, για παράδειγμα, η άποψη ενός ειδικού μετατρέπεται σε άποψη πολλών, η μοναδικότητα ενός γεγονότος πολλαπλασιάζεται σε συχνότητα εμφάνισης του και η πρόβλεψη ενός αμφίβολου μελλοντικού συμβάντος πλασάρεται ως πραγματικότητα.
Προσωπικά, θεωρώ ότι μπορούμε μέσα στην καθημερινότητα μας, να αφήσουμε χώρο για τις ευχάριστες ειδήσεις, κρατώντας μόνο τα εξακριβωμένα γεγονότα ως ενημέρωση, αφαιρώντας δηλαδή τις μελλοντικές τους υποθέσεις. Έτσι, θα δώσουμε το πράσινο φως στη θετική σκέψη. Ακόμη και αν η περίοδος που διανύουμε δεν ευνοεί την πληθώρα ευχάριστων ειδήσεων, πάντα θα υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις, για κάτι όμορφο που συνέβη, μία καλή πράξη, ένα μικρό θαύμα, την επιτυχία ως απόρροια μεγάλης προσπάθειας. Και αποκτώντας τη συνήθεια της προτεραιότητας των καλών γεγονότων, ο ψυχικός μας κόσμος θα αρχίσει να αλλάζει. Έτσι ώστε, για όσο ακόμη κρατήσει η πανδημία, να μπορούμε να διατηρήσουμε την ψυχική μας ισορροπία, ακόμη και να την οδηγήσουμε σε αισιόδοξους δρόμους.
*Η Ευτυχία Κοκκίνη γεννήθηκε στην Αθήνα. Φοίτησε στο Βαρβάκειο και εν συνεχεία στα ΤΕΙ Πειραιά στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων. Μιλάει 4 ξένες γλώσσες: αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ισπανικά. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα γαλλικών σε campus στο Παρίσι κατά τα έτη 2002 έως και 2007.
Εργάζεται σε θυγατρική εταιρία χρηματοδοτικών μισθώσεων Τραπεζικού Ομίλου. Έχειπροϋπηρεσία στον Τραπεζικό κλάδο. Διαθέτει δίπλωμα “Public Relations” από το London Chamber of Commerce and Industry Examinations Board.
Λατρεύει τον κινηματογράφο και γράφει εθελοντικά παρουσίαση και κριτική για ταινίες σε siteτης Θεσσαλονίκης το «Φιλμ Νουάρ». Παράλληλα έχει ξεκινήσει να γράφει μυθιστορήματα.
