Του Λάζαρου Καλλιανιώτη
Το πρόσωπο του Διονύση Τεμπονέρα είναι εκείνο που ξεχωρίζει εδώ και καιρό, ως ταυτοτική αντανάκλαση ενός ΣΥΡΙΖΑ… κανονικών ανθρώπων. Και ο ίδιος άλλωστε, είναι ένας άνθρωπος της κανονικής ζωής. Επιστήμονας. Με τη δουλειά του και τα σημαντικά αποτελέσματά της. Μέσα από την κοινωνία, δίπλα στους πολίτες. Με βιογραφικό γεμάτο ένσημα εργασίας και όχι… κομματικών οργάνων.
Η υποψηφιότητα Τεμπονέρα προβάλλει ως η μόνη ουσιαστική εναλλακτική απέναντι στην Έφη Αχτσιόγλου. Είτε τώρα, είτε μετά από τις πρώτες ήττες που θα υποστεί η σχεδόν βέβαιη διάδοχος του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, και η επιβεβαίωση της πρόβλεψης ότι θα συρρικνώσει το άλλοτε κραταιό κόμμα στα επίπεδα του περιθωρίου του 3%, από το οποίο και το παρέλαβε ο πρώην πρωθυπουργός.
Η Έφη Αχτσιόγλου, με το… γκρίζο κυβερνητικό παρελθόν, δίπλα στον Γιώργο Κατρούγκαλο και τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, συνυπεύθυνη για πολιτικές που καταδίκασαν τη μεσαία τάξη και τους συνταξιούχους. Η Έφη Αχτσιόγλου, που, μαζί με λίγες ακόμη από τις γυναίκες του ΣΥΡΙΖΑ, υπέκυψε στον… παραλογισμό της “βουλεύτριας”, ως ταυτοτικό αυτοπροσδιορισμό, τον τόσο απαξιωτικό για το γυναικείο κίνημα και προσβλητικό για την κοινή λογική. Η Έφη Αχτσιόγλου, που έχει παραδεχθεί ότι… η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά.
Και από την άλλη, ένας κανονικός άνθρωπος. Με ατζέντα πολιτικής και κοινωνικής όσμωσης, και όχι… χαριτωμενιές.
