Της Κονδυλίας Ορτανσίου Η αδιαπραγμάτευτη αποστολή κάθε ανθρώπου, να κάνει καλύτερους τους γύρω του. Να διορθώνει τη διαδρομή, ακόμη μιάς, έστω, ζωής. Να προσφέρει τα χαμόγελα που στερήθηκε ο ίδιος. Να θυμάται, ότι οι καρδιές που δεν φοβούνται να σπάσουν, είναι εκείνες που ζωγραφίζουν ξανά τη ζωή.
Της Κονδυλίας Ορτανσίου Το πιο αυθόρμητο συναίσθημα της ανθρώπινης φύσης. Η ελπίδα. Και η προσδοκία της, ως συμβιωτικό ισοδύναμο κάθε δύσκολης στιγμής. Κάθε αφόρητης σκέψης. Η προσδοκία της ελπίδας, που μας κάνει να υποφέρουμε. Μέχρι να υλοποιηθεί. Αν δεν υλοποιηθεί. Και που ποτέ δεν χάνει τη γοητεία της.
Της Κονδυλίας Ορτανσίου Δεν είμαστε προορισμένοι να σεργιανίζουμε μόνοι στη ζωή. Ορφανοί. Γι' αυτό και πολλές φορές εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας να λειτουργεί ως ανεκτή συντροφιά. Ως ισοδύναμο στο συναισθηματικό δέος της απώλειας. Στο κενό. Να μην μένεις "ορφανός" από κίνητρα για να γίνεις μια καλύτερη εκδοχή του
Της Κονδυλίας Ορτανσίου Να μπορείς να πετάξεις. Μακριά από τα προβλήματα. Πάνω από την τρικυμία. Πέρα από τον ορίζοντα που περιορίζει τη ματιά. Το προνόμιο της αρμονίας. Μια σπάνια πηγή έμπνευσης. Ίσως και γαλήνης.
Της Κονδυλίας Ορτανσίου Στα όνειρα σεργιανίζει κανείς τα βήματα της ζωής που δεν έζησε. Της ζωής που έχασε. Της ζωής που ήθελε να ζήσει. Γι' αυτό και τα όνειρα λειτουργούν ως ασφαλές καταφύγιο. Κάθε φορά που η πραγματική ζωή στερεί τα αυθόρμητα χαμόγελα, η καρδιά και το μυαλό
Της Κονδυλίας Ορτανσίου Η διαδρομή την οποία καθυστερείς να χαρτογραφήσεις. Από την ελπίδα, στην απελπισία. Από την απελπισία, στην ελπίδα. Η αέναη διαπάλη της ζωής όπως θα θέλαμε να τη ζήσουμε, και της ζωής στην περισσότερο γκρίζα εκδοχή της. Η καρδιά αναζητεί διαρκώς ένα ισοδύναμο στην απελπισία. Ένα
Της Κονδυλίας Ορτανσίου Η ζωή που δεν συγχωρεί καθυστερήσεις. Μια διαρκής αναμέτρηση με τον χρόνο. Με, περίπου ανίκητη, τη γοητεία της βιασύνης. Στο ξεκίνημα της διαδρομής, βιάζεσαι να ζήσεις όσα ονειρεύεσαι. Στη διάρκεια του ταξιδιού, βιάζεσαι να τρέξεις πίσω από τα χαμένα χρόνια της ζωής σου. Ο καλπασμός
Της Κονδυλίας Ορτανσίου Το προνόμιο της ηλικίας που προσθέτει χρόνια και εμπειρίες
Της Κονδυλίας Ορτανσίου Στη ζούγκλα μιας κοινωνίας σε σύγχυση, αποπροσανατολισμό και ανασφάλειες, είναι μάλλον εύλογο να παρεξηγούμαστε μεταξύ μας. Να δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας. Να παραμερίζουμε ως αυτονόητες και δεδομένες, αρχές και αξίες που
Της Κονδυλίας Ορτανσίου Η τάση του ανθρώπου να θέλει να είναι αρεστός. Να γοητεύεται από τις μη συμβιωτικές καταστάσεις. Να δίνει μάχες, συνήθως και με την κοινή λογική, προκαταβολικά χαμένες. Από χέρι. Η ταυτότητα της προόδου, διαμορφώνεται και από την εσωτερική δύναμη να μην χαραμίζεις τη ζωή