Γράφει ο Άρης Πορτοσάλτε
Εκεί όπου ανήκει, τελικά, ο ΣΥΡΙΖΑ. Όποια εκδοχή του Κασσελάκη, της Αχτσιόγλου, του Τσακαλώτου, κι αν επιλεγεί η συρρίκνωση του δεν αποφεύγεται. Είναι η κανονική κατάληξη του λαϊκισμού, του ανορθολογισμού και του ψέματος. Πώς να σταθούν μπροστά στην κανονικότητα;
Από το φύσημα της οργής, πριν από δέκα χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ φούσκωσε σαν μπαλόνι. Η ψήφος απελπισμένων πολιτών δεν είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να τύχει σε μια δημοκρατική χώρα. Παρατηρούμε την Αργεντινή, εκεί βρίσκεται το υπόδειγμα. Θα αναστηθεί ή θα πεθάνει άλλη μια φορά το μεγάλο κράτος της Λατινικής Αμερικής; Κοιτάμε τον αναρχοκαπιταλιστή πρόεδρο που ανέδειξε η ψήφος της αγανάκτησης και της απόρριψης του πολιτικού συστήματος και, απλώς, θυμόμαστε τις «δικές» μας επιλογές στις διπλές εκλογές και στο δημοψήφισμα του 2015. Θαυμάζουμε…
Η «ανορθόδοξη» ψήφος έχρισε τον Τσίπρα Πρωθυπουργό. Η καπατσοσύνη, οι ελιγμοί και τα φούμαρα στη συνέχεια, τον ανακήρυξαν στον έξυπνο πολιτικό που «πιάνει» πουλιά στον αέρα. Για χρόνια τον συνόδευε η φήμη του καταφερτζή, που «είχε» τον Μητσοτάκη στις μεταξύ τους κοινοβουλευτικές αναμετρήσεις και συνάρπαζε τα πλήθη μ’ έναν συνδυασμό «μαγκιάς», αμετροέπειας και αμοραλισμού.
Οκτώ χρόνια μετά, έγιναν όλα σκόνη. Το μπαλόνι έσκασε, ο μύθος διαλύθηκε και ο Τσίπρας εγκατέλειψε ως αποτυχημένος, μετά από έξι εκλογικές ήττες. Οι πρόσφατες, ισοπεδωτική πανωλεθρία. Απέναντι στον Τσίπρα, ο μετρημένος, ο διαβασμένος, ο λιγότερο «αεράτος» Πρωθυπουργός συνεχίζει ακάθεκτος έχοντας κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, ακόμη περισσότερο μετά το 2019.
Είναι η κανονικότητα, την οποία εκφράζει ο Μητσοτάκης. Επικροτούν οι νοικοκυραίοι και απαιτούν περισσότερη δημόσια ασφάλεια, ευταξία και μεγαλύτερη προσήλωση στην εφαρμογή των νόμων.
Στους νοικοκυραίους επιχειρεί να μπει σφήνα ο Κασσελάκης με τον ΣΥΡΙΖΑ 1, που μένει πίσω και κρατά τις «σφραγίδες». Αν ο Τσίπρας διακρινόταν για την άνεσή του να «μπαινοβγαίνει» μεταξύ της αριστεροδεξιάς, ο νεοεκλεγής Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζεται από την διαρκή ασυναρτησία στην έκφραση των πολιτικών θέσεων.
Ο τρόπος που πολιτεύεται ο Κασσελάκης, ο τρόπος που εκφράζεται κρίνονται σκέτη αποτυχία. Αναφέρει θέσεις αντιφατικές μεταξύ τους. Ο λαϊκισμός διατηρείται σαν μια παρακαταθήκη Τσίπρα, όμως ο «Μεσσίας» επιδίδεται σε διαρκή «πατροκτονία». Η διανόηση ΣΥΡΙΖΑ αναλύει εμβριθώς το «φαινόμενο»…
Υπό τη νουθεσία του μέντορα Πολάκη, ο Κασσελάκης αποστηθίζει δηλώσεις του κειμενογράφου και επιτίθεται σε Τσακαλώτο και Κατρούγκαλο για τις επιλογές της περιόδου 2015-19. Κατ’ ουσία γκρεμίζει προσωπικές πολιτικές Τσίπρα, όπως το «μαξιλάρι» των 37 δισ. ευρώ, την υπερφορολόγηση των μεσαίων στρωμάτων. Ταυτοχρόνως, προσπαθεί να τα προσεταιριστεί με αφορμή το φορολογικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη. Η επιχειρούμενη προσέγγιση των ελεύθερων επαγγελματιών, των αυτοαπασχολούμενων και των νοικοκυραίων που ο Τσίπρας αποδεχόταν να χαρακτηρίζονται από τους κομματικούς του ΣΥΡΙΖΑ σαν «κυρ Παντελήδες», γίνεται τόσο άγαρμπα ώστε καταντά αποτυχία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ Κασσελάκης μετρά συνεχή απώλεια οπαδών, δείχνουν οι δημοσκοπήσεις και του Νοεμβρίου. Το κόμμα χάνει στελέχη και ψηφοφόρους, ακόμη κι εκείνους που έχρισαν Πρόεδρο τον εκατομμυριούχο του Μαϊάμι. Λογική εξέλιξη όταν επικρατεί απόλυτη σύγχυση στις θέσεις που διατυπώνει το κόμμα.
Τι κόμμα είναι ακριβώς ο ΣΥΡΙΖΑ; Ο Αρχηγός του αναφέρεται σε μια «πατριωτική Αριστερά», που στέκεται στο πλευρό των επιχειρηματιών και μιλά για δίκαιη ανάπτυξη και θεσμική θωράκιση. Γενικόλογα πράγματα που δεν ανταποκρίνονται στην υπόσχεση ότι μπορεί να «νικήσει» τον Μητσοτάκη.
Οι άλλοι πάλι γιατί εγκατέλειψαν; Επειδή νιώθουν πιο αριστεροί, λένε. Αλλά κι αυτοί δεν καταφέρνουν να αιτιολογήσουν κάτι παραπάνω. Αυτό που καταλαβαίνει κανείς είναι η αντιπάθειά τους προς τον Κασσελάκη επειδή νίκησε στις εκλογές.
Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, είτε ως κόμμα 1, είτε ως κόμμα 2 είναι ότι δεν έχει να διαθέσει πολιτικά προϊόντα. Τα ράφια είναι άδεια.
Επομένως, ο εμφύλιος ήταν αναπόφευκτος. Η κατάληξη ενός ανταγωνισμού μιζέριας που οδηγεί στην ανυπαρξία.
Είτε με την εκδοχή του αριστεροδεξιού λαϊκισμού Κασσελάκη με καθοδηγητή τον κήρυκα της «εχθροπάθειας» Πολάκη, είτε με την εκδοχή της αριστερής ιδεοληψίας όσων εγκατέλειψαν, ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται πλέον ολοταχώς στο λιμανάκι του 3%!
Στον βιότοπο που έμαθε να ζει…
