Γράφει ο Άρης Πορτοσάλτε
Μόλις, δύο ημέρες πριν, σημείωνα ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει όρια. Το αποδεικνύει περίτρανα, με κάθε καινούργια δήλωση του. Πριν προλάβει να κοπάσει ο θόρυβος και όσο οι συνεργάτες του έσπευδαν να του προσφέρουν κάλυψη για το «υπουργοί σκοτώνουν παιδιά», επανήλθε με μια πιο «σκοτεινή» προσέγγιση, δήθεν πολιτικού λόγου.
Είπε σε συνομιλητές του υγειονομικούς, στην Πρέβεζα, να μην φοβούνται, να καταγγέλουν. Και υποσχέθηκε να πάει ο ίδιος «να ξεσκίσει» όσους ενοχλούν τους καταγγέλοντες εργαζόμενους!
Ο Κασσελάκης δεν χυδαιολογεί απλώς. Χρησιμοποιεί το ρήμα στην πλέον αγοραία και βίαιη εκδοχή του, στην οποία υποφώσκουν ποικίλες ερμηνείες.
Δεν είπε θα τους «σκίσω», όπως ενδεχομένως να ήταν η μεταφορική έννοια του «θα τους δείξω εγώ» ή μια έκφραση θριάμβου κι επιτυχίας.
Αλήθεια, πραγματικό φαινόμενο ο Κασσελάκης, όπως έγραψαν δύο καθηγητές κρατικού Πανεπιστημίου σε εμβριθή ανάλυση τους…
Ο πολιτικός Αρχηγός δεν «ξεσκίζει» ούτε κυριολεκτικά, όπως υπόσχεται ο Κασσελάκης, ούτε καν μεταφορικά. Δεν εκδικείται. Δεν είναι τιμωρός. Δεν μοιράζει ποινές. Προφανώς δεν ανέχεται την αδικία, την οποία αντιμετωπίζει, όπου υπάρχει και την εξαλείφει θεσμικά.
Μόνο σε λούμπεν πολιτικό ταιριάζει να εκστομίσει τέτοια λέξη. Και ο Κασσελάκης νομιμοποιεί την έκφραση σε κοινή χρήση.
Παραδίδει μαθήματα εξοικείωσης στην πολιτική… ρητορική!
Το «υπουργοί σκοτώνουν παιδιά» φαίνεται πως δεν στάθηκε αρκετό για τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως γιατί, απορροφήθηκε γρήγορα από το φιλοθεάμον κοινό του «TikTok», μαθημένο να καταναλώνει τα εύπεπτα χαζοχαρούμενα βιντεάκια σαν καραμέλες. Οπότε ο Κασσελάκης ένιωσε το κενό στην αγωνιώδη του προσπάθεια να πιάσει επαφή με οποιαδήποτε εκλογική πελατεία.
Ο «λεκτικός» ακτιβισμός, η χυδαιολογία, η επιθετικότητα, η εχθροπάθεια και δυστυχώς η βία καλύπτουν την ανυπαρξία της πολιτικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Κασσελάκης δεν μπορεί να εμπνεύσει, παρά μόνο να ψυχαγωγήσει προεκλογικά. Άλλωστε, οι ειδικοί κρίνουν ικανοποιητικές τις επιδόσεις του. Η παράσταση, όμως, θέλει ένα κάποιο περιεχόμενο…
Ακόμη κι αν αποδεχτούμε ότι είναι αναγκαία η ύπαρξη ενός θεσμικού «αντίβαρου» απέναντι στην…μονοκρατορία του Πρωθυπουργού, η επιλογή του Στέφανου Κασσελάκη σε αυτόν τον ρόλο είναι εκ των πραγμάτων ατυχής. Η εκλογή του από το κομματικό κοινό του ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει ότι έχει και τις ικανές προϋποθέσεις να απευθυνθεί σε πολίτες πέραν των ορίων του κόμματος.
Απελπισία και κατήφορος μαζί.
Ελπίζει πως φτιάχνοντας συνθήκες σαν Κολοσσαίο θα καταφέρει να επιβιώσει πολιτικά…
