Γράφει ο Άρης Πορτοσάλτε
ΗΆννα Μισέλ Ασημακοπούλου έσφαλλε. Και αδίκησε πάνω απ’ όλα τον εαυτό της. Μια ευρωβουλευτής μαχήτρια, ανταγωνιστική και ικανή υποχρεώνεται, εκ των πραγμάτων, να εγκαταλείψει την κούρσα των επερχόμενων εκλογών. Ζημιωμένη βγαίνει ξεκάθαρα η Ελλάδα, χάνει άξια λόγου πολιτικό. Προφανώς, η απουσία της από το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας είναι απώλεια και για την παράταξή της. Ειδικά όταν διαπιστώνεται από τους ιθύνοντες του κόμματος, ότι η λίστα των Ευρωεκλογών έχει ξεμείνει από Δεξιές υποψηφιότητες.
Το σφάλμα της Ασημακοπούλου έδωσε μεγάλη χαρά στους πολιτικούς της αντιπάλους, στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο. Εκεί, μια οργανωμένη «συμμαχία» αποτελούμενη από ευρωβουλευτές αριστερούς, φιλελεύθερους και όσους άλλους, περιστασιακά, μπορεί να εγκολπωθεί, έχει συγκροτήσει τα τελευταία χρόνια μέτωπο για να διαβάλλει συστηματικά την Ελλάδα. Πρωτοστατεί η Ολλανδή ευρωβουλευτής Σόφι Ιντ’ Βελτ, η οποία βγαίνει ωφελημένη από τις τελευταίες εξελίξεις.
Σε αγαστή συνεργασία με την ομάδα ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ έχουν καταφέρει να στήσουν μηχανισμό «λάσπης» προβάλλοντας ισχυρισμούς περί της «μειονεκτικής» Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Την εξομοιώνουν με την Ουγγαρία και ταυτίζουν τον Κ. Μητσοτάκη με τον Β. Όρμπαν. Άλλωστε, μόλις πρόσφατα, ο ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Κ. Αρβανίτης πρόβαλλε υπερήφανα τον εαυτό του ως τον (μοναδικό) συντάκτη έκθεσης εναντίον της Ελλάδας με σκοπό να προκαλέσει την τιμωρητική ποινή της περικοπής ευρωπαϊκών κονδυλίων. Όταν συνειδητοποίησε πως εκτίθεται (μόνος και χωρίς καμία πίεση) άλλαξε…τροπάριο.
Ένα είναι σαφές και δεν αμφισβητείται. Από την ομάδα των ευρωβουλευτών της Νέας Δημοκρατίας δύο μόνο αντιστάθηκαν στη δυσφήμιση και υπερασπίστηκαν με σθένος την ελληνική κυβέρνηση και κατ’ επέκταση την Ελλάδα. Η Άννα Ασημακοπούλου και η Ελίζα Βόζενμπεργκ. Μόνες και αυτοτελώς κινούμενες με ορθολογισμό, όρθωσαν ανάστημα στις διαβολές περί της ανυπαρξίας κράτους Δικαίου, περί της «απάνθρωπης» αντιμετώπισης μεταναστών και περί της παρακολούθησης τηλεφωνικών συνδιαλέξεων. Ειδικά στην ενορχηστρωμένη διασπορά ψεύδους και μίσους κατά της Ελλάδας, με τον υποτιθέμενο θάνατο ανήλικου κοριτσιού σε νησίδα του Έβρου, με σκοπό να προκληθεί κρίση εντός της Ένωσης και ενδεχομένως να ωφεληθούν τρίτοι, οι κυρίες ευρωβουλευτές στάθηκαν «βράχος»!
Λάθος αβίαστο για την πετυχημένη ευρωβουλευτή της ΝΔ. Δεν είχε κανένα λόγο, εμφανώς τουλάχιστον, η προβεβλημένη Α. Ασημακοπούλου να υποχρεωθεί σε ονομαστική αποστολή μηνυμάτων, μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Η δυναμική της παρουσία στη διάρκεια της θητείας της δεν άφηνε περιθώρια αντίδρασης στους πολιτικούς της αντιπάλους. Κι έτσι ερμηνεύεται, το ενδιαφέρον που προσέλκυσε η περίπτωσή της. Δεν έλειψαν, εννοείται, τα κροκοδείλια δάκρυα για την κομματική εκμετάλλευση της δημόσιας διοίκησης από τους «επαγγελματίες» που ειδικεύονται στα αντίστοιχα…μοιρολόγια. Δεν μπορεί να αποκλειστεί από την άλλη, ότι οι ίδιοι αυτοί ανησυχούντες, «φρουροί», σε μια αντίστοιχη περίπτωση που θα αφορούσε τις φίλιές τους δυνάμεις, να σιωπούσαν για το καλό του κόμματος και του «συντρόφου», που πιθανόν να είχε υποπέσει σε παρόμοιο σφάλμα!
Το κενό που ανοίγεται στο ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας από την παραιτηθείσα ευρωβουλευτή τρέχει να καλύψει τώρα η κομματική ηγεσία. Η απουσία της Ασημακοπούλου μεγεθύνει το πρόβλημα του Μαξίμου, που αναζητούσε από καιρό Δεξιούς/ές υποψηφίους για να απαντήσει πειστικά στη μουρμούρα της παράταξης για το γάμο των ομοφυλόφιλων. Ξαφνικά, οι Δεξιοί έγιναν δυσεύρετοι και περιζήτητοι. Η κατά παραγγελία αναζήτηση υποψηφίων με Δεξιά ιδεολογική συγκρότηση δυσκόλεψε όταν προστέθηκε η προϋπόθεση κι ο όρος να μην ασκούν κριτική στο νόμο περί του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Ο αστερίσκος ήδη περιόριζε το εύρος της έρευνας, προστέθηκε και η Ασημακοπούλου για να αυξηθούν τα αυτογκόλ! Το πρόβλημα της Νεοδημοκρατικής Διακυβέρνησης, μπροστά σε μια μοιρασμένη σε πολλά κομμάτια Αντιπολίτευση, χωρίς ουσία κι αποτελεσματικότητα…
Πολίτες συντηρητικών αντιλήψεων, συνετοί, μετριοπαθείς και ορθολογιστές αισθάνονται, άλλη μια φορά, ξεκρέμαστοι. Βλέπουν από τη μια, την ανεπαρκή Αντιπολίτευση, αλλά ταυτόχρονα απορούν και με τα λάθη της πλειοψηφίας. Επιμένουν στην ψήφο σοβαρότητας, δεν ανέχονται τον λαϊκισμό και απαιτούν κυβερνητικές τολμηρές πρωτοβουλίες βελτίωσης του πολιτικού συστήματος, απογαλακτισμό από την κομματοκρατία, αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, εμπέδωση της δημόσιας ασφάλειας και λειτουργικό Κράτος.
Φυσικά, δεν τους αρέσουν τα αχρείαστα λάθη, όταν αφήνουν «ζωτικό» χώρο στις αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις…
