Γράφει ο Άρης Πορτοσάλτε
Δεν απαντήθηκαν αυτοστιγμεί τα ψέματα σχετικά με τις συνθήκες στο δυστύχημα των Τεμπών. Αφέθηκαν να γιγαντωθούν. Διαδόθηκαν. Και όταν κατέληξαν να μετατραπούν σε πεποίθηση τα δήθεν «γεγονότα», τα οποία δεν συνέβησαν, ήταν πια αργά. Είχαν πειστεί οκτώ στους δέκα πολίτες ότι έγινε «συγκάλυψη». Φαίνεται τρελό τα πραγματικά δεδομένα να χάνονται μέσα σε υποτιθέμενες «βεβαιότητες» βασισμένες σε εικασίες και αναληθείς ισχυρισμούς.
Τρέχει η Κυβέρνηση πίσω από τις δημοσκοπήσεις. Διότι, δεν μπήκε εγκαίρως στη μάχη. Δεν απάντησε στον λαϊκισμό συνολικά της Αντιπολίτευσης. Από την Ακροδεξιά μέχρι την άλλη μπάντα στην Αριστερά, οι πάντες χρησιμοποίησαν τα ίδια επιχειρήματα. Ένας χυλός που κατάφερε, ωστόσο, να δημιουργήσει «εντυπώσεις». Τώρα η κοινή γνώμη είναι βέβαιη ότι «εξαφανίστηκαν» βαγόνια της εμπορικής αμαξοστοιχίας! Ακόμη κι οι «σοβαροί» του ΠΑΣΟΚ αφήνουν τις… αμφιβολίες τους να δηλητηριάζουν το κοινό, αφού δεν μπορούν να αποκλείσουν το…ενδεχόμενο! Το λένε χωρίς να το πουν.
Άντε να γίνει πιστευτός ο ισχυρισμός της Κυβέρνησης ότι δεν ήθελε να ενοχλήσει τους συγγενείς, να μη δείξει ότι πάει να «καπελώσει» συναισθηματικά την κοινωνία. Σωστά, δεν θα έπρεπε να τολμήσει κάτι τέτοιο. Ούτε καν σαν σκέψη. Ήρθε και το έκανε, χωρίς καμία ντροπή, η Αντιπολίτευση. Έκλεψε το συναίσθημα των πολιτών και το μετέτρεψε σε εργαλείο ενόψει των ευρωεκλογών. Η Κυβέρνηση κράτησε τη σοβαρότητά της, αλλά κι αυτό δεν μπορεί να το προβάλλει. Βρίσκεται εγκλωβισμένη από αντιπάλους κατώτερους μεν, ικανούς δε στη χειραγώγηση της κοινής γνώμης, η οποία φυσικά δεν πρέπει να μένει αναπάντητη.
Κάτι δεν πήγε καλά στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής. Κακώς δεν αντιμετωπίστηκαν εξ αρχής ισχυρισμοί πάνω σε ανύπαρκτα δεδομένα. Κακώς δεν κλήθηκαν ως μάρτυρες όλοι όσοι προτάθηκαν από την Αντιπολίτευση. Η φοβική συμπεριφορά εκλαμβάνεται σαν αδυναμία κι η πλειοψηφία παραδόθηκε σε μια Αντιπολίτευση με αμοραλισμό και χωρίς κανένα ενδοιασμό.
Δεν έχει καμία αμφιβολία η κοινή γνώμη, γιατί έτσι όπως παρουσιάστηκαν τα στοιχεία δεν έχει λόγο να μην το πιστέψει, ότι εάν είχε πράγματι εγκατασταθεί το σύστημα της σηματοδότησης και της φωτοσήμανσης κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής και εντός των αμαξοστοιχιών (ETCS), τότε ακόμη και στο λάθος του σταθμάρχη το τρένο θα είχε ακινητοποιηθεί. Όμως, επειδή η Σύμβαση 717 δεν υλοποιήθηκε από τον Κ. Καραμανλή, αυτό δεν προσφερόταν ως ασφάλεια τη μοιραία βραδιά. Ναι, έτσι θα συνέβαινε εάν είχε εγκατασταθεί πλήρως το σύστημα. Υπό μία βασική προϋπόθεση. Ότι η χάραξη της διαδρομής του τρένου θα γινόταν από τον σταθμάρχη πάνω στον υπολογιστή κι όχι χειροκίνητα.
Το βράδυ του Φεβρουαρίου 2023, στο σταθμό της Λάρισας, ο σταθμάρχης είχε κονσόλα για αυτόματη χάραξη διαδρομής σε τοπικό επίπεδο, συνολικού μήκους οκτώ χιλιομέτρων που του έδινε τη δυνατότητα να βάλει το τρένο στη σωστή γραμμή ανόδου ώστε να συνεχίσει απρόσκοπτα την πορεία του προς την Κατερίνη. Ο σταθμάρχης δεν χρησιμοποίησε το αυτόματο σύστημα. Έκανε τη δουλειά του με το…χέρι. Μια επιλογή που στάθηκε μοιραία για τους 57 επιβάτες. Εάν αντιθέτως είχε λειτουργήσει το αυτόματο σύστημα, όπως έκανε άλλες ημέρες στη βάρδιά του, η αμαξοστοιχία θα είχε κινηθεί στη γραμμή ανόδου και δεν θα είχε μπει στη διαγώνιο για να βρεθεί στη γραμμή καθόδου, όπου κινούνταν προς τη Λάρισα η εμπορική αμαξοστοιχία.
Είχα την ευκαιρία να συζητήσω διεξοδικά το θέμα με τον Π. Τερεζάκη, διευθύνοντα σύμβουλο του ΟΣΕ, στη ραδιοφωνική μου εκπομπή στον ΣΚΑΙ 100,3, το πρωί της Πέμπτης 20 Μαρτίου. Θα άξιζε να την αναζητήσετε. Απαντά σε πολλές υποτιθέμενες «βεβαιότητες» ο τεχνοκράτης, εμπειρογνώμων του σιδηροδρόμου Τερεζάκης. Δεν είναι οι «δικές» του αλήθειες. Είναι η αντικειμενική αποτύπωση της σιδηροδρομικής υποδομής που σχετίζεται με το θέμα της ασφάλειας.
Κατηγορείται ο παραιτηθείς από την πρώτην στιγμή Κ. Αχ. Καραμανλής ότι δεν ολοκλήρωσε εγκαίρως τη Σύμβαση 717, αλλά κατηγορείται ταυτοχρόνως ότι δεν κήρυξε έκπτωτη την ανάδοχο εταιρεία στην οποία έπρεπε να έχει καταλογίσει πρόστιμο ενώ αυτός της έδωσε κι άλλο ποσό να συνεχίσει! Αυτή τη σκόπιμη ασυναρτησία την ονομάζουν…αντιπολίτευση. Πετάνε προτάσεις κι όποιος καταλάβει. Είναι η απόλυτη αντίφαση ο ισχυρισμός. Εάν σταματούσε τη σύμβαση θα έλεγαν ότι κακώς το έκανε, όπως κι ότι τη συνέχισε. Το γνωστό «μονά-ζυγά όλα δικά σου»…
Αλλά κι ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής έπρεπε να τολμήσει να ζητήσει την παραπομπή του στην Προανακριτική και να δώσει τις απαντήσεις του.
Είπαμε, η αμετροεπής Αντιπολίτευση του λαϊκισμού και της επικίνδυνης για τη Δημοκρατία εκμετάλλευσης των Θεσμών έχει στήσει μηχανισμό συλλογής υπογραφών με αίτημα να αλλάξει Νόμο. Αναφέρεται στο Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών, ώστε οι υπουργοί να δικάζονται όπως οι πολίτες από την τακτική Δικαιοσύνη. Μάλιστα. Δεν ξέρω, εάν οι υπογράφοντες γνωρίζουν πως ο Νόμος αυτός αλλάζει στο πλαίσιο της Συνταγματικής Αναθεώρησης.
Αλλά, επειδή στη φάση πρωτοστατεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αποφεύγει να απαντήσει γιατί δεν πρόταξε την αλλαγή στο Νόμο περί Ευθύνης Υπουργών, το 2019, στη συζήτηση για την παράθεση των άρθρων προς Αναθεώρηση. Θα γινόταν πιο πιστευτός στη σημερινή του αγωνία…
Ας αφήσουμε το δεδομένο πως ήδη από το 2006 ο Κ. Μητσοτάκης έχει ταχθεί υπέρ της αλλαγής στον τρόπο αντιμετώπισης πιθανόν υπουργικών παραπτωμάτων.
Ακόμη κι αν το συναίσθημα κυριαρχεί, δεν επιτρέπεται σε μια οργανωμένη Κυβέρνηση να μένει αδύναμη κι απαθής…
