Όπως το είχε περιγράψει τόσο αριστοτεχνικά ο Φρανσουά Μιτεράν. Η διαχείριση των συμβόλων. Που… ξέχασε ο Τζο Μπάιντεν.
Ο σημερινός ένοικος του Λευκού Οίκου, αξιοπρεπής και συνεπής στη μακρά πολιτική διαδρομή του, φλερτάρει με την ασήκωτη υστεροφημία του “εθνικού προβλήματος”. Στη διάρκεια της δικής του “σκοπιάς”, η εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών σε διεθνές επίπεδο, είναι η ασθενέστερη των πολλών τελευταίων δεκαετιών.
Η αδυναμία του ετοιμόρροπου Προέδρου των ΗΠΑ να εδραιώσει μια εμφατική προβολή ισχύος της σημαντικότερης Δημοκρατίας στον πλανήτη, έχει οδηγήσει σε αποσυναρμολόγηση του διεθνούς ιστού. Και σε διαρκείς κρίσεις, με τη μια να δίνει τη σκυτάλη στην άλλη, και σωρευτικά να αποδυναμώνουν την αυτοπεποίθηση των δυτικών κοινωνιών.
Από την άγαρμπη και ταπεινωτική αποχώρηση από το Αφγανιστάν, και την άφρονα παράδοση της χώρας στους αδιόρθωτους Ταλιμπάν, στην Ουκρανία και την… παράσταση με πρωταγωνιστή τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Και από εκεί, στο ιστορικό σοκ στη Μέση Ανατολή, με την πρωτοφανή επίθεση της Χαμάς κατά του Ισραήλ.
Οι “μαύρες τρύπες” της Προεδρίας Μπάιντεν, δεν αποδυναμώνουν απλώς το δικό του πολιτικό αποτύπωμα, καθιστώντας εξαιρετικά αβέβαιη την επανεκλογή του στον Λευκό Οίκο το 2024.
Πυροδοτούν ανασφάλεια και αβεβαιότητα, σε μια ανθρωπότητα χωρίς αυθόρμητες και αυτονόητες σταθερές σε επίπεδο πολιτικών ηγεσιών. Αυτή την υστέρηση, η Ιστορία δεν θα τη συγχωρήσει. Και θα την καταλογίσει ακέραιη στον Τζο Μπάιντεν.
Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
