Γράφει ο Αλέξης Παπαχελάς
Αναρωτιέμαι εάν υπάρχει τρόπος να επιβληθεί σιωπητήριο σε υπουργούς, επιδημιολόγους, υφυπουργούς και διάφορους άλλους. Προκαλούν τόση ζημιά!
Οι πολίτες είναι ζαλισμένοι και απελπισμένοι. Θέλουν καθαρές κουβέντες και οδηγίες. Τους εξοργίζει όταν ακούν έναν υπουργό να τους λέει «μπορεί να γίνει αυτό, μπορεί να γίνει και το άλλο». Ολοι καταλαβαίνουμε ότι η κατάσταση με τον κορωνοϊό είναι ασύλληπτα ρευστή και ευμετάβλητη. Μεγάλες και οργανωμένες χώρες δυσκολεύονται να την αντιμετωπίσουν και κάνουν λάθη, πάνε μπρος-πίσω.
Οι πολίτες συγχωρούν τα σφάλματα· όχι όμως την αδικαιολόγητη φλυαρία και τις αναπόφευκτες αντιφάσεις που εμπεριέχει. Ενας υπουργός οφείλει να μιλήσει όταν έχει να ανακοινώσει κάτι επισήμως· όχι όταν κάνει εικασίες, δεν είναι αυτή η δουλειά του. Το ίδιο και οι επιδημιολόγοι, οι οποίοι έχουν προφανώς μπερδέψει την κανονική δουλειά τους με τη συμμετοχή σε τηλεπρωινάδικα.
Εχουμε όμως και τους επαγγελματίες της παροχολογίας. Κάθε λίγες ημέρες, κάποιο κυβερνητικό στέλεχος θα κάνει μια διαρροή για το πώς θα σβήσουν όλα τα χρέη, πώς οι δόσεις θα γίνουν 660 ή θα χαριστούν όλα τα δάνεια. Υπερβάλλω, αλλά όχι πολύ. Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των εξαγγελιών ή διαρροών δεν έχει το πράσινο φως από το Μαξίμου. Ενας, μοναχικός, αναπληρωτής υπουργός προσπαθεί να προσγειώσει τη συζήτηση στην πραγματικότητα και να μειώσει τις προσδοκίες της κοινής γνώμης. Η απεξάρτηση, άλλωστε, της κοινωνίας από τις επιδοτήσεις και ενισχύσεις στη μετα-COVID εποχή θα είναι εξαιρετικά δύσκολη από μόνη της. Οι παροχολόγοι την κάνουν σχεδόν αδύνατη, διότι οι πολίτες θεωρούν δεδομένα όσα εξαγγέλλονται και περιμένουν τα… επόμενα.
Χρειάζεται «μάζεμα», πράγμα όχι εύκολο όταν καλείσαι κάθε μέρα να διαχειριστείς μια κρίση χωρίς να ξέρεις τι θα σου ξημερώσει. Θα βοηθούσε, πάντως, πολύ να μιλούν μόνον οι αρμόδιοι, όταν ξέρουν τι θέλουν και τι πρέπει να πουν και όταν είναι κατά 90% βέβαιοι ότι δεν μιλούν απλώς για να αυξήσουν την έκθεσή τους στα Μέσα.
